Сине сөям, дисең… Шигырьләр. Рифа Рахман
көйми,
Милләт, дими сезнең һичкайсыгыз.
Килә, ахры, тормыш юлларыннан
Тыныч күңел белән атлыйсыгыз.
Ә мин һаман калган элеккечә:
Җан җыр тели, күңел шигырь көтә.
Яшәү гади минем, әмма аны
Сәнгать сөю гел биеккә илтә.
Мин, кирәк, дим, утлы сүзле китап,
Мин, кирәк, дим, илне уятыр җыр.
Калдыр әле, дисез, буш сүзеңне,
Без бит инде завуч һәм директор.
Без бит инде биек күтәрелдек,
Безгә кызык семья, мәктәп, ЕГЭ.
Сүрелә җанда өмет очкыннары,
Коела күздән яшьлек шаянлыгы…
22.06.2012
Үткәргәнбез
Табыннарда нотык тоткан булып,
Җыелышларда үткен сүз сөйләгән,
Үткәргәнбез яшьлек елларын без,
Мәгънә салып кылган гамәлләргә.
Мин галимлек юлларыннан киткән,
Гыйлем ишекләрен ачып кергән,
Аңа, бәлки, дөнья тотканнарның
Утлы табасыннан качып кергән?!
Ә ул таба… шул ук хаким-хөкем
Гыйлем илендә дә бар икән лә.
Чын фикергә, гадел уйлаучыга
Ул кыйсемдә бигрәк тар икән лә!
Ул илләрнең ишекләрен кире
Ачып чыгу да бик авыр икән.
Тынычлыкны җаным һич югында
Күк катына менгәч табыр микән?
22.06.2012
Дан
Бәйрәмнәр – дан хисен терелтергә,
Ә даннарның бардыр төрлеләре.
Ил-кавемнең кешеләргә биргән
Бәясенең була билгеләре.
Шаннар шаны – милләтеңне яклап,
Батыр яуда яулап алынган дан.
Табын калдыгының бәяседер
Хакимнәрне мактап табылган дан.
Сарай җырчысының бүләгедер
Түрәләрнең уйлап тапкан даны,
Әмма күпме күзне уйнатадыр
Күкрәкләрдә утлы елкылдавы.
Тәхет данлаучының өметедер
Алтын тәре, баш тарт аннан, Кешем!
Халык теләгенә карасачы
«Халык язучысы» дигән исем!
Чын шагыйрьне хәтта исертергә
Мөмкин аның сумда чагылышы.
Булма, Шагыйрь, сарай сандугачы,
Бул җиреңнең ирек сөяр кошы!
21.04.2012
Базарда
Артык-портык базарына чыктым:
Миңа кирәк әйбер бихисап.
Кыйммәтлесе аның – самавырдыр,
Иң арзаны – каләм һәм китап.
Монсын тоттым, кулга ансын алдым,
Кайсын сайлыйм диеп торганда,
Бер сатучы ханым китап сузды,
Шәп әсәрләр, диеп, бар анда.
«Укымадым үзем, тик ишеттем,
Троллейбуста кайтып барганда.
Язучысы минем хуҗам иде,
Истәлеккә сорап алганда.
Үлгән, диләр инде, йөрәккәе
Каты сырхау иде бахырның.
Китап язу белән җиңеләйткән,
Диләр, ялгыз гомре ахырын.
Шәфкать туташымын, аңла, сеңлем:
Дөнья чирләренә юк дәва.
Бу китапны язган – табиб иде,
Ә бит иртә китте дөньядан.
Ә мин менә яшим һәм сызланмыйм,
Баш катырмыйм,