Сине сөям, дисең… Шигырьләр. Рифа Рахман

      Чорлар туа үз Җырчысы белән! —

      Илтер кеше кирәк алга карап.

      Тарих битләрендә кабатлана

      Бөек сүзләр: Шагыйрь, Каләм, Талант…

      Әйдәманның аты булган сүзләр,

      Чын останың хакы булган сүзләр.

      Тамырлары туфрак капшаганда,

      Һәр килер Чор үз Баласын күзләр —

      Яшәүчене илнең гаме белән,

      Шәхси гамен куеп торып читкә.

      Кыю Каләм тотып килсә Талант,

      Туры Шагыйрь булып Җирдән китә.

      Сез дә туган Ил Җырчысы булып,

      Киткән бездән Былбыл сыйфатында.

      «Чытырманда былбыл» һаман сайрый —

      Инде җыры, белмим, ни хакында…

      Күзгә яшьләр килә, Сезне тоеп,

      Тыңлыймын да кайчак таң катында.

      Әткәң иңе кирәк таянырга,

      Әнкәң сүзе кирәк – исәндә,

      Йөзгән ярың бик тә ерак булса,

      Йөзгәнеңдә хәлең киткәндә.

      Алар янына күк йөзәсең син,

      Кинәт шулар искә төшкәнгә.

      Ярларыңны эзләп табасың син,

      Яр бар икән, димәк, бар офык.

      Яшәү диңгезләре ярлы булсын,

      Ә офыклар торсын ымсытып.

      Хыял диңгезе дә ярлы булсын,

      Хәл алдырсын, сине утыртып.

      Диңгез арты диңгез кичә ал син,

      Офык артларында тап офык.

      Хыялларның ярын билгели бел,

      Әниеңнең сүзен син тотып.

      Тормыш яры сиңа хәл алдырсын,

      Әткәң иңе кебек утыртып.

      Биеккәрәк менә барган саен,

      Тел тотлыга, күзләр камаша,

      Бик якында кебек тау түбәсе

      Ерагая хәйран тамаша.

      Хәлләр китә икән менә-менә,

      Телләр кибә икән эсседән.

      Туктый алмыйсың тик менүеңнән —

      Син киммени башка кешедән?!

      Инде җиткәч кенә тауларыңа

      Һәм карагач өстән, биектән,

      Бик кечкенә булып кала һәрни:

      Авыл-шәһәр, кырлар, киекләр…

      Таулар гына сиңа тиң шикелле,

      Юлдашларың гына иш кебек.

      Уйлый калсаң шулай, мизгелендә

      Менгән