Białe róże z Petersburga. Joanna Jax

      – Tak. Mówi, że jego automobil jest piękny jak ona, ma podobny do niej temperament i każdy może poczuć rozkosz, trzymając kierownicę – odparł Williams i nagle spoważniał. – Nie podoba mi się, że wychodzisz za mąż.

      – Jeszcze nie wychodzę, to dopiero zaręczyny. Ślub odbędzie się zapewne wiosną albo wczesnym latem – westchnęła.

      – Ale ja cię kocham, Anno. I będę kochał cię także wiosną i wczesnym latem.

      – Ja też ciebie kocham, Davidzie, ale muszę wyjść za Aleksandra Fiodorowicza, by nasza rodzina mogła zachować dom w Petersburgu i majątek w Pieszkowie – odpowiedziała ze smutkiem. Po chwili dodała: – A Aleksander będzie dobrym mężem i chyba mnie kocha.

      – A co z nami?

      – Zawsze będę cię kochała i zawsze będziesz w moim sercu. Odkąd pamiętam, prorokowano, że zostanę żoną młodego Oboleńskiego. I tak przywykłam do tej myśli, że nie wyobrażałam sobie innego mężczyzny obok siebie. Szalałam, gdy mnie ignorował. Dopóki nie spotkałam ciebie. Nie mogę jeść, spać, tańczyć… Myślę jedynie o tym, kiedy znowu cię zobaczę. Z Aleksandrem…