Zachłanny mózg. Sébastien Bohler
ludzkiej społeczności ma jednak swoje źródła u jeszcze dalszych przodków człowieka. Szympansy do dzisiaj funkcjonują mniej więcej w ten sam sposób. U tych bardzo inteligentnych zwierząt, zdolnych do współpracy czy nauki języka migowego, samce alfa cieszą się szczególnymi przywilejami, takimi jak uległość rywali czy priorytetowy dostęp do żywności i samic2, które oddają im się chętniej podczas praktyk seksualnych3. Osobniki zajmujące wyższą pozycję w hierarchii mają nie tylko bardzo liczne potomstwo, ale również ogromny wpływ na zachowanie pozostałych członków stada, którzy starają się ich naśladować w najdrobniejszych codziennych gestach4; to prawdziwi trendsetterzy, na wzór dzisiejszych gwiazd kina, rekinów biznesu multimedialnego, szefów kanałów informacyjnych czy magazynów modowych. Ogólnie rzecz biorąc, premiowanie dominujących jednostek jest właściwe wszystkim naczelnym. U żyjących w wysokich górach makaków japońskich zdominowane osobniki nadskakują dominującym, iskając je z pcheł oraz innych pasożytów i pozwalając im korzystać w pierwszej kolejności ze źródeł ciepłej wody, w których zażywają relaksu niczym bonzowie w jacuzzi5. Ponieważ samce znajdujące się na samym szczycie drabiny społecznej są lepiej traktowane i mniej narażone na stres, mają również sprawniejszy układ odpornościowy, który skuteczniej chroni je przed infekcjami. Bycie osobnikiem alfa w świecie naczelnych jest więc jak wygranie losu na loterii!
Istnienie struktur hierarchicznych wynika ze społecznej natury wspomnianych gatunków ssaków. Naczelne bezbłędnie rozpoznają się między sobą na podstawie rysów twarzy, co stanowi dla nich warunek konieczny do zawiązywania przymierzy, a w dalszej kolejności – do polowań w grupie. Dotyczy to m.in. szympansów, które zasadzają się na inne gatunki małp, takie jak gerezy i koczkodany, oraz na zwierzęta kopytne – antylopy czy sarny6. W tym celu szympansy sprzymierzają się ze sobą, łącząc siły, oraz prowadzą swoiste rejestry osobników silnych lub wycofanych, agresywnych oraz ugodowych. Znajomość pozycji zajmowanych przez każdego członka stada i pamięć o zawartych przymierzach jest kluczem do sukcesu naczelnych. Nieuniknionym następstwem tej świadomości są hierarchie i stosunki dominacji.
Uczona małpa
Rozprzestrzeniający się po całym świecie homo sapiens nigdy nie odniósłby sukcesu, gdyby nie miał szczególnie rozwiniętej świadomości, kto jest kim w grupie, z kim warto się sprzymierzać, a komu nie należy się narażać. Ta umiejętność doskonaliła się wraz z ewolucją człowiekowatych, głównie dzięki fascynującemu procesowi, jakim było ogromne różnicowanie ludzkich rysów twarzy. Znalazło to odbicie w pewnych obszarach naszego DNA, których przyśpieszone tempo mutacji poskutkowało tak szalenie różnorodnymi kombinacjami rysów twarzy7, że nie ma dzisiaj dwóch identycznie wyglądających osób. Zdolność rozróżniania twarzy była do tego stopnia istotna w kształtowaniu zhierarchizowanych społeczności pierwotnych, że ewolucja wyposażyła nasze mózgi w wyspecjalizowane struktury służące identyfikacji twarzy, takie jak znajdujące się w płacie skroniowym pole FFA (ang. fusiform face area
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.