Детективи девона. Детективи хандовар. СтаВл Зосимов Премудрословски
метавонед? Албатта, то ба охир тақсим накунед. Милзорҳо ҳоло ҳам мустаҳкаманд, онҳо ҳам санг мебошанд. Танҳо онҳоро тамом кунед.
– Барои тамошои хуб кор нахоҳад кард. Ғайр аз ин, ба шумо ёрдамчӣ лозим аст, на як, на камтар аз ду нафар. Ва, албатта, пешпардохт, пас ангеза хоҳад буд.
– Хуб, дар ҷои пешакӣ соате ҷарима хоҳад буд, аммо мебинем. Аммо ман пардохт мекунам, агар ин ба маблағи он бошад. Мисли – ман як садақа медиҳам ва довар ба ман як танга медиҳад. Ҳамин тавр мо розӣ шудем. Ва дар шогирдон ба шумо Idot мегӯям. Оё шумо инро медонед?
– Албатта. Ин як морон аз Қызихстон аст. – пир пир туршиҳоро пора кард.
– Ва чӣ?
– Бале, ӯ нашъаманд аст, ман масхара мекунам. – пиразан себи Одамро бо ангушташ пахш кард.
– Ва шумо?
– Ман? Гумон кунед, ин фиребгари калидии ин морон итоат кард.
– Ва чӣ, онҳо дар ҳақиқат муошират мекунанд? вай ба вай хуб аст.
– Оҳ, вай ба вай даромади иловагӣ пешниҳод кард. Албатта, бо нӯшидан.
– Дар суд, албатта, шумо ба ин суханони зидди Idot шаҳодат намедиҳед.
– Шумо маро барои касе нигоҳ доред, роҳбар. Ман талх нестам. Ман ба минтақа нарафтаам ва ман ба қубури ту рақс намекунам. Вақти беҳтар аз як сатили озод.
– Хомӯш шавед. Ин ман. Чӣ мешавад, агар?!
– Ман мефаҳмам, саркор.
– Ва оё Баба Клава кор карда метавонад?
– Албатта. Гарчанде ки вай 65-сола аст, вай мисли булдозер шудгор мекунад. Аммо Idot?! Мушкилот хоҳад буд.
– Онҳо нахоҳанд кард. Ман ӯро низ ҷалб хоҳам кард.
– Ва пул ба ҳама баробар аст?
– Шумо зиёдтаред, аммо пас аз як соати ҷарима.
– Ва агар ин тавр кунем, ва мо соатҳои хубро кор карда наметавонем?
– Аз ман чарх гиред, ва ҷазо дода намешавад. Кори зиёде.
– Аммо барои сохтани он чӣ ҳаст?
– хук бояд зиёд карда шавад. Ман мехоҳам хукҳо дошта бошам. Хуб, ҳамин тавр, дастҳо?
Пирамард парид.
– Хуб, агар дар ин шароит се дона.
– Шумо чаҳор ҳастед ва истилоҳро фаромӯш накунед.
«Ва он,» ӯ сарашро ларзонд ва ба анбор нигоҳ карда, «албатта ман розӣ ҳастам.»
– Баъд мо розӣ шудем. Оё шумо пардохт мекунед. Ман ба шумо пул медиҳам, аммо шумо ҳам талабот ҳастед, онро бурида истодаед?
– Оооох, ман?! Саволи Shit, роҳбар, биёед ин корро кунем!! – Пиразан нафаси чуқур кашид ва дигар сигор кашид. – Пас, ман ба ягон бригадир монанд ҳастам?!
– Чунин менамояд.
– Ва кай оғоз бояд кард?
– Ҳатто ҳоло ҳам, ман ба Арутун мегӯям, ки Идота ва бибии Клавка биёранд. Ва дар ин ҷо Idot аст.
– Морро ба ёд оред, вай пайдо мешавад.
Идот дар дарвоза пайдо шуд.
– Хуб, чӣ овардӣ? – Бедбуг ба Кид рӯй овард.
– Бо пули нақд.
– Чӣ қадар?
– Якчанд дона кофӣ?
– Кофӣ аст, аммо ин ҳама нест. Шумо ба кӯҳна ёрӣ медиҳед, ӯ ҳама чизро ба шумо мефаҳмонад.
– Ба ин? Оҳ, сардор, вай норасост.
– Ҳозир чашмамро чида, ба бозор ҷавоб медиҳам, ҷалб мекунам? – ва Тӯб бо питчерк, ки дур набуданд, дар Идот шитофтанд.
– Интизор