Детективи девона. Детективи хандовар. СтаВл Зосимов Премудрословски
буд. Ворис! Шумо метавонед обрӯи ӯро то абад барбод диҳед.
– Ба падар гуфтан даркор нест. Кор мекунам.
– Ин хуб аст. Дар охири истифода, шумо низ манораҳо хоҳед гирифт. Ва шумо ба падари худ мегӯед, ки шумо бо ман кор ёфтед. Ман гирифтам?
– Бале.
– Инчунин ба назди Грани Клавка равед ва бигӯед, ки ман ӯро фавран даъват мекунам.
– Ва агар ӯ наояд?
– Бигӯед, ки шуморо бо тамоми ҷиддияти қонун дастгир мекунам.. Биравед.
Ҳамин тавр, бригада ҷамъ омада, ба барқарор кардани анборе шурӯъ кард, ки мисли неше дар чашм, Оттила, пеш аз зардаҷӯш, панҷ сол боз ғурури Ислингро аз сар гузаронидааст. Ва Бедбуг наметавонист ё нахост барои ин вақт вақт ёбад. Умуман, Оттила шахси танбал буд, ё ин, баръакс, барои вай шерро гирифтан осонтар буд, назар ба сохтан ё тоза кардани ҳайвонот. Дере нагузашта Арутун бо корд буриш даромад ва бидуни онҳое, ки дастгир шуданд. Эҳтимол Клаудия ҳамаро огоҳ кард ё онҳо хаста шуданд. Минбаъд, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ дар атрофи деҳа саросари гусфандони говеро пайдо карданд, ки аз оилаи сарватманди Лидергос нопадид шуда буданд. Ҷустуҷӯ дер давом накард ва буренка дар анбори оилаи камбизоати Сарикуловҳо ёфт шуд. Аммо барои кишту соҳиби оила кор накард. Ӯ ба радкунӣ даромад ва кӯдакони ноболиғро айбдор кард, онҳо мегӯянд, гуруснаанд, ки говро дуздидаанд ва соҳибаш дар ин бора чизе намедонад, Сабабаш ҷавҳари солона аст. Буренка баргардонида шуд ва Сарикулов таҳдид кард, ки дер ё зуд ӯ даромада парвоз мекунад.
АПУЛАЗ 3
Субҳи рӯзи дигар, Оттила аз тахтачаҳои даридашудаи як бригадаи маҳкумшудае, ки иборат аст аз он бедор шуд: Бӯса – ҳамчун усто, Идот – сидекик ва ченакҳои бибии Клавка – ситораҳои даста.
– Ба тахта куҷо партофтед, аблаҳ? -Oral Idot, пои худро бо нохун тар кунед.
– Ва, шумо ба дӯконҳо медароед? Вай ба пои шумо овезон аст! – Toad шӯхӣ барои хандидани хонум.
– Шумо мекунед, медуза, бимиред. – Идот ба пирамард ҷавоб дод, – ва шумо, зани солхӯрда, ҳанӯз ҳам тахтаи синаро бо нохунҳо мепартоед, ман ба хараш мегузорам.
– Нигоҳ кунед, бо карнавалҳо ташвиш надиҳед, алахусус дар Забин! – басс бе садои Клава халос.
– Ҳамин тавр, маҳкумшудагон, ки мо дод мезанем, аммо мубориза ҳаст? – Оттила бо табассум пурсид, ки ба саҳни ҳавлӣ баромадааст.
– Бале, ин аблаҳ тахтаҳои кӯҳнаро пароканда кард ва ман пои худро хӯрд. – Идот хоксорона рафт.
– Ниёзҳои эҳтиёткорона. Дар ин ҷо ва фарзандони ман роҳ мераванд.
– Ва чӣ, Соро аллакай роҳ меравад? – Бибиям Клавка шод шуд. – ва ҳомиладории вай чӣ гуна мегузарад? ҳанӯз таваллуд накардаед?
– Мутаассифона, он танҳо дар хоб меравад. – соҳиби афсурдагӣ шуд ва дарҳол калимаи «ҳомиладор» ба ҳайрат афтод. – Шумо чӣ гуфтед?
– Мебахшед, лутфан, аммо ин хурсандист?! – зани пирона хоксорона бахшиш пурсид.
– Биёед, аллакай истеъфоед. Вай таҳти роҳбарии профессори доктор Смертиев аз Санкт-Петербург. «Аммо ман намефаҳмам…» ва Оттила бо гузашти вақт канда шуд.
– Аз кӣ ҳомиладор ҳастед? зани солхӯрда канда партофт.
– Шумо дар бораи ҳомиладорӣ чӣ тавр медонед? – ишколи пурсиш.
– Ҳамин