Бер көйрәтик, гомер = Давай поговорим, жизнь. Зөлфәт
Богаулы гомеренә!
Җиңүче безне алай да,
Болай да иткән була!
Җиңелгәнбез... Җиңелгәннең
Җырлары бүтән була...
Хәер, мескен дә җиңелә,
Һәм җиңелгән мескенгә
Һич тә каныкмый җиңүче
Һәм биеми өстендә!
Уйланыгыз!
Кара язмыш
Алып китмәсен кире!
...Менә шунда инде, юлдаш,
Сезгә бик авыр тоелган
Безнең җырларның сере...
Көнгә юл ярган чишмә күк,
Тирәннән килә алар...
Әйе,
Каннарга тия шул алар,
Җаннарны кыя алар...
Ат тугарасы болын
Булган, бар һәм булачак гел
Мәңгедәй бөек илләр...
Аларның баш очында да
Соңгы каен җилфердәр!
Үз иленең ни кылганын
Аңлый, күрә бу бәндә –
Кыямәтсез булмый хәтта
Дөнья яулаган ил дә!
Гомер арбасына артык
Төялмәсен, тулмасын,
Миннән кала дип үксерлек,
Кычкырырлык булмасын.
Әйтим тугаргач атымны,
Йөгән калгач кулымда:
– Килеп җиттем... Ат тугардым
Иң-иң соңгы болында...
Мәгърур илләр! Сезнең атлар
Күп илләрне таптады...
Тугарасы көннәр килә
Ил таптаган атларны!
Очкындай чагым
Күзләдем учак очкынын,
Күрдем учак утларын...
Очкыннар сыман, күңелем
Очардай минутларым...
Җемелдәп күкне теләгән
Очкындай чагым, җаным...
Кайчан күрербез
Күңелдә
Очкыннар уйнаганын?
Җир җаны төптән кузгала,
Йолдызлар төшә күктән...
«Яратам» дигән сүз
Шушы
Хәрәкәт түгел микән?
...Аһ, гөнаһлар бар икән шул,
Торсын алар өстәлеп...
Юкса каян килсен безгә
Мондый ак фәрештәлек?
...Ярый әле һич гөнаһсыз
Ап-ак бер күңел иде...
Саваплы еллар югыйсә
Киләсе түгел иде...
Ниләр дип хушлашыйм икән?
Инде мин китеп барам –
Ак гөнаһлы
Ак юлымны
Соңгача үтеп барам...
Шулай икән…
Узмас дип йөрмә гомерне...
Җил сыман уза икән!
Әнә бит –
Хәтта йолдызлар
Картая, туза икән...
Куәт бир
Саф мәхәббәтне
Ашкынып көткәннәргә –
Җилләр гел уңай булсыннар
Юл дәвам иткәннәргә!
Юкса