Күңелем нигъмәтләре = Души моей богатства. Гарифуллин Дамир
югы онтыла…
Канатларым булса, ай катына
Качар кебек булам үлемнән.
Юк, качмыйм ла, җиребездә яшим,
Беркая да китмим илемнән.
Йолдызлардан нурлы хатын-кызлар,
Дус-ишләрем булган чагында,
Бәхет кенә кочып яшим бит мин,
Илһамланып алар янында.
Ишек ачып, берсе каршы ала,
Күк капусы миңа ачыла;
Тирләп-пешеп икәү чәй эчсәк тә,
Бөтен хәсрәтләрем басыла.
«Табигатьне аңлап була әле…»
Табигатьне аңлап була әле,
Җил куерса, давыл кубадыр.
Изүләрне ачкан давыллардан
Рәхәт табып йөрим шуңадыр.
Янар таулар килә хәрәкәткә,
Ут алганда тоташ җир эчен.
Аңламаслык җирдә нәрсә юктыр
Туган җирен сөйгән ир өчен.
Иң авыры: дус дип йөргәнеңнең
Астан кисеп, өстән ямавы.
Андыйларны гомер буйларына
Авыр инде, авыр аңлавы.
«Очар кошлар китәр чак иде лә…»
Очар кошлар китәр чак иде лә,
Табыштык та икәү, таныштык.
Кавышулар насыйп булмаганмы,
Кай җирләрдә микән ялгыштык?
Кояштан да кайнар мәхәббәтне
Калдырганбыз инде берүзен.
Ул берүзе янып-көйгәнлеген
Сөйләп бирә алмас җир йөзе.
Йөрәкләрнең урын табалмыйча
Ярсуларын азмы кичердек.
Бер ялгышу гомер буйларына
Күз яшьләре генә эчерде.
Кара болыт баскан төннәрдән дә
Караңгырак көннәр күп иде.
Сагыш-моңны дөнья җаныбызга
Барлык таулардан да күп өйде.
Очар кошлар язын кайтканда да
Бу күңелләр нигә елый соң?
Елыйдыр шул инде, өзелгәндә
Өметләрнең иң-иң олысы.
Без дигәнчә генә язылмаган,
Язмышка да башны иясең.
Уйламыйбыз башта бер ялгышып,
Гомер буе янып-көясен.
Мәхәббәт тә олы хаталардан
Хали түгеллеген кем белсен.
Шуны белеп менә, шуны белеп,
Күз яшьләрем ташып түгелсен.
Рәнҗетелгән керсез мәхәббәтем
Калсын әле сөттән ак булып.
Калмасын ул безнең күңелләрдә
Аңлашылмый торган тап булып.
Якты бөркик
Без картаймый, кемнәр картайсын соң,
Кай арада үскән оныклар.
Әмма һаман бер дә онытылмый
Икебезгә уртак минутлар.
Иң әйбәте, иң-иң күңеллесе:
Матур яшәдек без дөньяда.
Җан көйдереп, кеше көлдермәдек
Тормыш дигән гүзәл ояда.
Ак күңелгә таплар төшермәдек,
Кая инде йөрү үпкәләп.
Шатлыкларга ачтык йөрәкләрне,
Кайгыларны кудык типкәләп.
Сандугачлар сайрап юаттылар,
Ялгыз башка хәсрәт килгәндә.
Ярыймы соң инде зарланырга,
Баш очында кояш көлгәндә.
Үткәннәрне искә алып яшим,
Яшьлегемнән һаман көч алам.
Гашыйкларның дәрте җанга