Күңелем нигъмәтләре = Души моей богатства. Гарифуллин Дамир
үзебез алдаганбыз.
Беребез дә бер сүз дәшмәгәнбез,
Ә үзебез якын яшәгәнбез.
Яшьлекләрне искә алган чакта,
Юлыбызга җанны түшәгәнбез.
Ишетепме шуның сыкрауларын,
Кичерәбез гомер кырауларын.
Кем уйлаган яшьлек сукмаклары
Олы юлга дәшеп урауларын.
Шулар инде, шулар табындыра,
Картлыкта да яшьлек сагындыра.
Күз алдымда олы мәхәббәтне
Аңламаган япь-яшь чагым тора.
Гомерле булсын җырым!
Фани дөнья җитмеш җиде
Ел инде мине или.
Җанда кайчак кояш көлә,
Кайчагында җил елый.
Кайчагында күккә очам,
Ай-йолдызларны кочам,
Чиксез галәмнең авазын
Язган җырыма кушам.
Кушам да аннан дөньямны
Гавам моңына төрәм,
Бөтен Кояш системасын
Үз янымда бөтерәм.
Шуны да эшли алмасам,
Язам дип йөрмим дә мин;
Яңа шигырьләр тудырып,
Аңа җан өрмим дә мин.
Таш эретәм бәгыремдә,
Яңа җыр кояр өчен,
Кеше җыр аша җанында
Бәхетне тояр өчен.
Үпкәләмим, тормыш кыйнап
Кан булса авыз-борын.
Бер генә нәрсә телим мин:
Гомерле булсын җырым!
Үткәннәр гел искә төшеп тора
Без исәннәр очрашабыз әле,
Күрешәбез әле кайчакта.
Ә үлгәннәр белән күрешеп булмый,
Идел кадәр күз яшь койсак та.
Алар рухын бер дә кимсетмичә,
Сөйләшәбез картлык хакында.
Ә кем белә, бәлкем, ул әрвахлар
Тыңлыйлардыр безне якында.
Тыңласалар сөенерләр әле,
Хөрмәтләгән өчен үзләрен.
Йөрәк түрләрендә саклыйбыз ич
Бу тормышта салган эзләрен.
Ни эшләмәк кирәк, үлем-китем
Тормышларны тар-мар китергәч,
Парлы-парлы йөргән аккошларның
Берәм-берәм берсен үтергәч.
Үлсәләр дә алар, һаман әле
Гомерләрнең матур өлгесе.
Үткәннәр гел искә төшеп тора,
Арттагысы түгел, алдагысы,
Алдагысы безгә билгесез.
«Гади генә авыл малае мин…»
Гади генә авыл малае мин,
Гел авылча килбәт-килешем;
Бер сүземнән аңлый күңелемдәге
Үзгәрешне таныш-белешем.
Заман чире: әнә авылларның
Бетә бара шактый өлеше.
Күз яшьләрем тулы бу кайгыны
Ярсып сөйли йөрәк тибешем.
Авыл бетә, бетә диеп, әнә
Елап ага авыл инеше.
Шул инешне җырга сала-сала,
Авылыма кайтып килешем.
Йөрәгемдә шытып үсә-үсә,
Өлгерәдер иҗат җимешем.
Татлымы ул, юкмы, бер сүземнән
Белә аны таныш-белешем.
Вакытында эшләп өлгермимме –
Өелеп тора минем мең эшем.
Күз яшьләрем тулы бу шатлыкны
Ярсып сөйли йөрәк тибешем…
Йөрәгем дә белә, мин дә беләм
Икебезгә