Күңелем нигъмәтләре = Души моей богатства. Гарифуллин Дамир
кинәнделәр.
Тора-бара «өйлән» диеп
Әйтмәскә көйләнделәр.
Мин исә хатын да белгән
Таныш кешемне таптым.
Сөйләшәсе килеп, аның
Тимер ишеген кактым.
Ул да ялгыз, мин дә ялгыз,
Уртак иде язмышлар.
Башыбыздан ашкан иде
Йөрәк тулы сагышлар.
Шуннан бирле күрешкәләп
Бушатабыз эчләрне.
Яшь чакларны искә алып
Уздырабыз кичләрне.
Кызларыбызны сөйләшеп,
Мактыйбыз оныкларны.
Кайчагында тыялмыйбыз
Керфектәге чыкларны.
Алар тамып югалалар
Югалган бәхет сыман.
Шулай сөйләшеп, яныннан
Тынычлык алып чыгам.
Кайткач, шигырьләр язамын,
Үткән чакларны нурлап;
Унҗидедә, унсигездә
Күрешкән чакны зурлап.
Тәүге сөю булганмы ул,
Тәүге мәхәббәт микән?
Алардан башка гомерләр
Мәңгегә узып киткән.
Хатыным белән бәхетле
Булдым мин гомер буе.
Шуңа беркайчан булмады
Кабат өйләнү уе.
Хәзер җанымны аңларлык
Кешем барга бик шатмын.
Мин дә күпләр кебек инде
Ялгызлыкны ошатмыйм.
Ни дим, язмышыма тигән
Өлешем шулай булгач.
Шигырьләр, җырлар язамын,
Җанга сагыш-моң тулгач.
«Рәхмәт, халкым! Йөзләремнең…»
Рәхмәт, халкым! Йөзләремнең
Аклыгы да син булдың,
Йөрәгемнең хәсрәте дә,
Шатлыгы да син булдың.
Белмәдем яшәү коесы
Күпмеләр казылганын.
Тик белдем сиңа язганның
Миңа да язылганын.
«Шигырь язам икән мин сиңа да…»
Шигырь язам икән мин сиңа да –
Өзелмәгән, димәк, аралар.
Йөрәкләрне нидер чәнчеп алса,
Төзәлмәгән, димәк, яралар.
Искән җилләр аша сәламемне
Юллыйм икән синең ягыңа –
Димәк, әле һаман элеккечә
Өзелеп-өзелеп сине сагынам.
Шалтыратам икән телефоннан –
Сөйләшәсе килгән чактыр ул.
Сөйгәнеңнең сүзен ишетү дә –
Олы шатлык, диләр, хактыр ул.
Шигырь язам сиңа, бөтен сүзем
Кайнар йөрәгемнән алынган.
Ни язсам да белеп торам инде:
Бөтенесе соңга калынган.
Син дә аны белеп торасың ич,
Йөрәкләрне утта өтәбез.
Икебез дә начар кеше түгел,
Бер-беребезне хөрмәт итәбез.
«Данлы илдә канлы мизгелләр дә…»
Данлы илдә канлы мизгелләр дә
Тарих битләрендә калалар;
Аллаһ вазифасын тартып алып,
Кеше җанын хәтта алалар.
Шанлы илдә канлы вакыйгалар,
Ни дисәк тә, олы хатадыр.
Зурмы, юкмы – алар күңелләргә
Кайгы-хәсрәт булып ятадыр.
Җанлы тормыш кына кайнап торсын,
Булсын дисәк илдә бәрәкәт.
Кеше йөрәгенә шатлык тулсын,
Ясалмасын