Veldpad van verlange. Helena Hugo
giggel. “Oukei.”
Andreas laat glip ’n CD in die speler. Dis rustige musiek, klaerige Ierse klanke. Enya wat sing, liedjies vol heimwee, deuntjies vir die laataand. Maar Paulie ontspan nie. Sy sien elke verskuiwing, elke walletjie, elke strook klippe, elke gat in die pad raak en wys dit vir Andreas uit.
Hy sien dit ook en stel haar gerus: “Ontspan, ek dink ons is nou reg.”
“Twee paar oë is beter as een,” keer sy. “Ek help jou kyk.”
“As jy dan wil. Maar jy moenie ons afdraai vergeet nie.”
Hy loer vinnig na haar kant toe, flits vir haar ’n glimlag en kyk dan weer vorentoe, sy ken vasberade, ’n ferm trek om sy mond. Dis die eerste keer dat sy behoorlik na sy profiel kyk. Dis baie aantreklik, byna Romeins, ’n manlike profiel en ’n sterk ken.
Nie soos Lüther nie. Lüther het ’n ongelukkige profiel. Hy gaan pofferig en sag word soos sy pa, ’n swak trek om sy mond kry, al is hy ’n man met gesag en sjarme.
Sy het nog nooit soveel tyd gehad om Andreas te bekyk nie en sy hou nie op nie, al voel sy skuldig. Haar blik verskuif na sy hande op die stuurwiel, stewige groot hande wat die wiel vasvat. Sou hulle teer en sag kon wees, vat sonder om seer te maak, liefkoos sonder om af te knou? Miskien, want Natika is fyn en broos, byna breekbaar.
Sy slaap seker al weer, en Lüther is ook vir ’n verandering stil.
“Slaap julle?” vra sy om gaaf te wees.
Lüther mompel iets en Natika antwoord nie.
“Ons sal julle wakker maak as ons aankom.”
“Maak so.”
Die pad raak weer taamlik onbegaanbaar en Paulie sit saam met Andreas vorentoe tot hulle veilig deur die slegte stuk is.
“Hoeveel kilometer?” vra sy.
“Tien,” beduie Andreas.
“Nog so vyftig.”
’n Haas glip oor die pad, en nog een, en Andreas moet rem. Hy lag en sy hou van die geluid.
“Hasies!” roep sy sonder om om te kyk.
Geen antwoord nie. Seker vas aan die slaap, dink Paulie en besluit om haar nie verder oor Lüther en Natika te bekommer nie.
Die nag glip verby in die silwer lig van die viertrek se kopligte.
Enya sing: “Place a name upon the night, one to set your heart alight and to make the darkness bright, paint the sky with stars …”
Paulie sê niks, maar sy wonder of Andreas ook na die woorde luister.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.