Omdat jy jy is. Elsa Winckler
hond blaf vrolik en die volgende oomblik beweeg hy so vinnig tussen Steyn se bene, dat hy sy balans verloor en voel hoe hy begin val.
Maar Kathleen spring vorentoe, glip onder sy gesonde arm in en saam val hulle teen die muur, haar lyf so gedraai dat sy teen die muur beland en hy bo-op haar sagte kurwes.
Verdwaas kyk hy af na haar. Albei se asem jaag nou, sy gesonde arm se hand stut hom teen die muur langs haar.
Sy sluk, haar oë rek en haar tong glip uit om oor haar onderlip te lek. Bliksem.
“Is jy … is jy oukei?” Haar stem is hees.
Met ’n kreun sak sy kop af en hy soen haar. Dis nie iets wat hy ooit in normale omstandighede eens sou oorweeg om te doen nie. Maar omstandighede is weke lank al nie meer normaal nie. En sy is beautiful. Haar mond is warm, haar lippe bewend onder syne.
Die hond blaf vrolik onder hulle en dans oor hul voete.
Hy lig sy kop op en glimlag. “Ek dink die brak hou daarvan as ek jou soen.” Sy stem klink ook hees in sy ore.
Sy hart hamer teen sy borskas. Hy het al vroumense gesoen in sy vyf-en-dertig jaar. Baie vroumense. Maar hy kan nie onthou van een wat sy knieë so lam gemaak het nie. Of is dit omdat hy longontsteking gehad het en deur twee operasies is? Moeilik om te weet.
“Woef-woef”, gesels die hond saam.
Kathleen staar nog ’n oomblik oorbluf op na hom voordat sy onder sy arm deurglip. “Jy kan my nie sommer net so … soen nie!” raas sy en stap terug tot by die eetkamertafel waar sy sit en werk. Haar hande beweeg rusteloos oor die stoel se leuning.
“Ek wonder al van gister af daaroor. En toe vat jy vanoggend aan my …”
“Ek het nié doelbewus aan jou … aan jou gevat nie! Dit was die hond!” Haar asem jaag nog steeds. “Ek kan jou verseker dis beslis nie iets wat ek ooit doen nie.”
Hy sluk sy lag en maak die deur oop. Die hond blaf, hardloop weer onder sy bene in en Steyn wil-wil weer sy balans verloor.
“Brak!” roep hy geamuseer, maar dié keer hou sy hand gelukkig stewig aan die deurknop vas sodat hy sonder moeite regop bly.
“Hond!” roep Kathleen vies en die hond gaan lê met sy kop op sy pote en loer in haar rigting.
Hy lag. “Hond? Is dit sy naam? Is dit ooit ’n hy?”
Kathleen knik styf. “Ek het hom gebad. Dis beslis ’n hy. Ek weet nie wie se hond dit is nie of wat sy naam is nie, maar hy luister na ‘Hond’.”
Steyn buk af en vryf oor die brak se kop. “Ons sal vir jou ’n ander naam moet kry, wat sê jy?” Hy dink ’n oomblik. “Wat van Skim? Jy verskyn en verdwyn soos ’n skim, ek dink dis heeltemal gepas.”
Kathleen kom weer nader gestap. “Skim?”
Die hond spring op en blaf opgewonde. Steyn lag, Kathleen glimlag styf.
Hy steek sy hand uit na haar. “Skietstilstand?” vra hy.
Sy steek haar hand versigtig uit en hy vou sy vingers om hare.
“Solank jy belowe om my nie weer te … te soen nie.” ’n Blos kruip op teen haar wange, maar sy kyk nie weg nie.
Hy wil lag, maar maak eerder keel skoon. “Dis ongelukkig nie iets wat ek kan belowe nie. Jammer.”
Sy ruk haar hand uit syne. “Tot siens.”
“Ek kan jou help met jou besigheidsplan, Kathleen. Dis onder meer wat ek vir ’n lewe doen. Jy het my gehelp. Jy het vir my pille gegee, vir my ’n toebroodjie aangedra … Dis nou wel nadat jy na my onderbroeke gekyk het.”
Sy snak na asem en haar mond val oop toe hy van sy onderbroeke praat. Hy verwag sy gaan hom van ’n kant af inklim, maar die volgende oomblik begin sy lag. Die twee kuiltjies in haar wange maak diep kepe, haar helderblou oë vonkel soos die see wanneer die son laatmiddag sy laaste streep oor die water trek. ’n Oomblik is dit asof sy hart uit sy borskas geruk word en verstom in ’n lugleegte hang.
Verleë druk sy haar hande teen haar rooi wange. “Ek weet nie wat my besiel het nie en as my susters dit moet uitvind …” Sy skud haar kop. “Nou maar goed. Maar nie vandag nie. Sit jou arm om my skouers, jy lyk weer vir my koorsig. Ek stap saam met jou om na die kothuis toe. Ek sal vanaand vir jou iets bring om te eet en as jy môre beter voel, kan jy my help. Maar daar is heelwat inligting op die internet.”
Terwyl sy praat, het sy weer onder sy arm ingeskuif. Haar blommegeur omsweef hom. Hy probeer antwoord, maar dis asof sy brein sukkel om meer as een woord aaneen te skakel.
Een ding is duidelik – hy het nie koors nie. As hy koorsig is, is sy die rede.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.