Ultrasatyn 3. Elsa Winckler
hond gaan sit gehoorsaam en maak ’n ongeduldige kreungeluid wat vir Bianca amper oulik klink.
Sy verander gou van mening toe sy die bruin merke sien wat nou netjies oor haar spierwit langbroek lê. Vies probeer sy dit afvryf en toe sy opkyk, is Gideon by haar.
“Jammer,” sê hy, maar die duiwels wat in sy oë dans, laat haar dink sy verskoning is nie opreg nie. Hy glimlag sowaar, kyk skrams na Bianca voor hy na Tanya en Anette stap. Hy slaan sy arms om hulle en gee elkeen ’n druk.
Bianca trek haar skouers uitdagend reguit. Hy moet net nie dink hy gaan haar ook so druk nie.
Toe Gideon na haar draai, hang spanning soos ’n vraagteken tussen hulle. Die skadu van sy donker stoppelbaard beklemtoon sy ken en sterk kakebeen. Haar maag fladder by die gedagte dat sy al in haar drome daardie stoppels in haar nek gevoel het.
Vir ’n oomblik staan hy doodstil voor haar.
Bianca besef te laat hy staar na haar mond en voor sy kan keer, is sy mond op hare. Sy warm, sagte mond. Wat vang haar weerspannige hart tog aan wat sowaar vinniger klop?
Teen haar lyf kan sy die sterk kontoere van sy borskas voel. Sy is bewus van die hand wat haar stewig teen hom vasdruk.
Bianca druk haar hand teen sy borskas van staal in ’n poging om hom weg te stoot, maar sy lippe talm nog ’n oomblik op hare.
Toe Gideon sy mond wegtrek, moet Bianca keer of sy wil haar mond afvee. Hoekom is hierdie man so aspris? Sy byt eerder die binnekant van haar wang voordat sy iets sê wat hom ’n greintjie genot sal gee.
Sy wens Tess was nou hier om dit te sien, maar sy, Dan en die meisiekinders sal eers laatmiddag arriveer. Dalk sal sy dan verstaan hoekom die man haar so doelbewus verpes. Of haar moermeter dit die week met Gideon Vermeulen gaan hou, is sy nie seker nie. Hy begin dan al klaar met sy twak.
Haar twee vriendinne giggel. Hulle mans kom eers Vrydag, en skielik wens Bianca sy het ook dan eers gekom. Om haar besig te hou maak sy die kattebak oop. Sy vroetel aan die bagasie, maar haar troebel brein wil nie helder dink nie.
Hande wat haar ’n oomblik gelede nog vasgehou het, druk verby haar lyf en reik na die bagasie.
’n Kuggie ontsnap uit haar keel.
Gelyktydig gryp hulle albei na haar groot tas. Daardie sexy hand van hom vou om hare. Haar oë beweeg op na die gespierde arm voordat sy die tas los asof dit ’n warm kool is.
Tergend flits hy ’n glimlag. Hy is wragtig aspris.
Met gemak lig Gideon die gewigtige tas uit voor hy Tanya s’n ook aflaai.
Anette kan seker die spanning aanvoel, want sy duik na die kattebak. “Myne is lig. Ek dra dit sommer self.”
Tanya lag weer en pomp Anette in die ribbes. Sy vat twee van die smuktasse.
“Ek is verbaas die kar kon die grondpad hiernatoe ry,” sê Gideon. Hy kyk weer na die Mini Cooper in sy oprit.
Bianca rol net haar oë en mompel sag. Sy dink weer aan sy onnosele voorstel dat hulle twee mekaar na die troue moet vergesel. Absurdste idee nog! Nee, Vrydagaand sal Gavin sy opwagting hier maak en Saterdag sal hy haar date vir die troue wees. Hy het haar behoorlik na haar asem laat snak toe sy hom ’n week gelede in haar winkel gehelp het. Hy het ’n handsak vir ’n vriendin kom koop. Meneer Geld-vir-verstand het haar beïndruk met sy platinum-kredietkaart, breë glimlag en sterk lyf. Dit behoort vir Gideon Vermeulen ’n boodskap te stuur. Daar sal nie weer ’n herhaling wees van wat daardie aand tussen hulle gebeur het nie.
As hy gedink het Saterdag is sy gelukkige dag, kan hy maar weer dink. Miskien was dit so aaklig saam met Gideon dat geheueverlies haar liggaam se manier is om met die slegste seks van haar lewe te cope. Ja, dit klink na die logiese antwoord.
Bianca gooi ’n rooi lok oor haar skouer. Gideon het nou ’n tas in elke hand. Sy gryp die laaste sak uit die kattebak en hang dit om sy nek. “Daarso, Spiere. Maak jouself dan maar nuttig,” kners sy dit uit.
Met die eerste tree op die gras voel dit of die aarde skielik onder Bianca bewe. Sy kyk af. Haar lyf wieg vorentoe en agtertoe. Met ’n paar armswaaie behou sy uiteindelik haar ewewig. Haar geliefde paar spykerhakke van grys blinkleer met die bruin leerenkelbande sak in die dik grasperk weg. Sy staan ’n oomblik stil voordat sy haar voete vies een vir een uit die skoene glip.
Laat Tanya en Anette dit nou net waag om iets voor die man te sê.
“Nice Cinderella-skoene, Bene. Ek hoop jy beplan nie om heelweek op daai polvye rond te loop nie.” Gideon stap met sy arms vol tasse verby haar.
Bianca knyp die skoene ergerlik onder haar arm vas. Amper soos die oggend toe …
Toe sy opkyk, is dit vas in Gideon se bruin oë wat speels op haar gerig is. Hy kyk oor sy skouer na haar, en haar asem wil-wil in haar keel vassteek. Sy kan sien hy sluk sy lag weg.
“Nou waar het ek dié prentjie al gesien?” spot hy en stap kalm voort huis se kant toe. “O ja …”
Bianca is onmiddellik langs hom. “Waag jy dit nou net,” sis sy vir hom. Haar vingers is dom toe sy die sak vat wat om sy nek hang. Met ’n ekstra swaai in haar heupe klim sy die trappe vooruit.
Gideon se harde gelag klink agter haar op.
Sy voel hoe hitte teen haar nek opstoot. As Gideon dink hy gaan haar die hele week spot oor wat tussen hulle gebeur het, moet hy weer dink.
Sommer met die intrapslag besef Bianca sy sal haar woorde moet sluk. Hier is sowaar niks kitsch of kommin aan die plek nie. Die gastehuis is met presisie ontwerp. Die dekor is … verrassend mooi. Hoë wit plafonne met wit geverfde balke vorm ’n pragtige kontras teen die olyfgroen mure.
Marokkaanse lanterns dien as versiering sowel as beligting.
Voor Bianca strek breë trappe van glas en hout na ’n tweede verdieping waar dakligte die sonlig laat instroom. Hier is wel bokkoppe – daaroor was sy reg! – maar hulle is wit geverf en van draad gemaak; die tipe wat sy dalk ook in haar huis sal hang. In piouterblompotte pryk koningsproteas. Pragtige retromeubelstukke is saam met moderne donkerhoutmeubels gerangskik. En is dit Spaanse musiek wat in die agtergrond speel?
Tanya stamp haar liggies in die ribbes: “Maak toe jou mond, Bianca,” fluister sy by haar oor.
Hoe het dit gekom dat sy Gideon se smaak so onderskat het? ’n Antieke platespeler word slim gebruik as ’n TV-kas. Op die grond langs ’n ou haarkapperstoel staan metaalkiste in verskillende groottes. Bianca vee oor die swart-en-wit leer van die stoel en voel asof sy ’n oomblik terug in tyd meegevoer word.
“Kom,” sê Anette langs haar.
“Ons kan Bianca se tas sommer eers hier los. Ek het vir haar iets anders gereed gemaak,” sê Gideon.
’n Chalet?
“Ek neem aan die swaarste tas is joune?” Hy wys na die groot sjampanjekleurige Rockland-tas.
Bianca kan net knik. Haar gedagtes wentel soos ’n maalkolk. Vir wat kan sy nie ook net sommer hier slaap nie?
“Hier sal ongelukkig nie genoeg plek wees nie,” sê Gideon asof hy haar gedagtes kan lees. “Ek het gedink Anette en haar man kan die een kamer vat. Tanya met haar man en kids die gesinskamer. Tess en die meisiekinders die een langs myne. En dan moet my ma en Tess se ma elk hul eie kamers hê. Vanselfsprekend deel ek nie ’n bed met Dan nie, so hy bly langs Tess. Die twee het besluit hulle sal hul hande die week voor die troue van mekaar afhou.” Gideon druk sy duime in sy kakiekortbroek se sakke.
Waarom kan Dan nie in die boendoes bly nie? wil sy hom vra, maar byt die vraag terug. Soos sy aangaan, sal sy binnekort bloed proe. “Whatever.” Bianca stap na die reuseboekrak wat nou haar aandag trek.
“Ek is seker dit is reg so,” sê Tanya opgewonde. “Boontoe?” vra sy en beduie met haar kop in die rigting van die trappe.
“Ja. Die eerste deur op linkerhand.”
“Dankie