Ultrasatyn 3. Elsa Winckler
sy ook tuis. Die hele atmosfeer hier is huislik. Dis die tipe plek waar mens kinders kan grootmaak … en gelukkig kan wees.
Waaraan dink sy tog? Dis die laaste ding wat sy in die lewe wil doen.
Aandagtig kyk Bianca na die titels op Gideon se boekrak. Sy smaak in prosa is beslis beter as dié in klere. Vies omdat sy steeds wag, val sy in die haarkapperstoel neer. Met ’n skop draai sy ’n keer of wat in die rondte.
Sy kan hoor hoe Anette en Tanya komplimente oor hul kamers uitdeel.
Bianca rol net haar oë. Sy wil nie eers gaan kyk hoe dit daar bo lyk nie. Seker ook asemrowend mooi, nes die res van die plek.
Foto’s teen die oorkantse muur vang haar oog. Sy staan op en stap nader. Gideon, Dan en ’n ouer man, wat baie na hulle lyk, hou almal een reusagtige vis vas.
Dan vang Bianca se oog ’n ander foto. ’n Vrou wat op die enjinkap van ’n sportmotor sit. ’n Ou model. Toe besef sy dis Dan se ma, tannie Amorie. Op die foto was sy nog jonk. Bianca het haar by Dan se huis ontmoet toe sy daar was vir ’n braai. Op die foto is haar rok effens opgelig en wys sy ’n stukkie been. Haar hare is in ’n kort krullerige styl gekam en haar lippe is donker. Seker rooi, met die swart-en-wit foto is dit moeilik om te sê. Sy lyk soos ’n regte pin-up model.
“Daarso, kom ek vat jou gou na jou slaapplek toe.”
Gideon se stem laat haar wip. Sy het hom nie eens die trappe hoor afkom nie. Hy vryf sy hande onhebbelik saam.
Sy huiwer voor sy saam met hom stap. Die laaste ding wat sy nou wil doen, is om alleen saam met hom iewers heen te gaan. Sy wou nog self haar tas opgetel het, toe het Gideon dit en is hy by die deur uit. Sy gee ’n laaste kyk in die rigting van die trappe.
Kan Tanya of Anette tog nie saamkom nie? Maar daar is geen teken van haar vriendinne nie.
Sy sal deksels gou moet maak as sy by Gideon wil bly. Hy stap al ’n ent flink oor die grasperk.
Met lang treë val Bianca uiteindelik langs hom in. Sy hou elke beweging van Gideon Vermeulen fyn dop. Haar blik talm by sy biseps wat sy T-hemp se moue skoon laat rek. Sy vel is bruingebrand en daar is fyn, donker haartjies op sy voorarm. Ongemaklik maak sy keel skoon en stap vinniger.
Voor ’n groot rooi skuur kom Gideon se drafstap uiteindelik tot stilstand. “Wag sommer hier,” sê hy en sit haar tas langs haar neer. Dit sal haar nie verbaas as hy haar hier in die skuur laat slaap nie. Hy skuif ’n swaar staaldeur oop, en Bianca betrap haar dat sy sowaar weer merk watter sterk, mooi hande die man het. As hy net nie ’n flippen boer was nie, kon hulle dalk … Nee, magtig, sy kan nie so iets dink nie.
Onthou die aand van Tess se verlowing, Bianca, moet sy haarself tugtig. Buitendien, hy is nie jou tipe nie. Punt.
En binne sekondes bevestig hy net weer dat sy reg is. Gideon stoot ’n vierwielmotorfiets met ’n klein sleepwa in haar rigting.
Sy grinnik. Hy moet net nie dink sy gaan op daardie ding klim nie.
Met een swaai van sy sterk arm is haar tas agter op die sleepwa. Hy swaai sy been met gemak oor die sitplek en sit sy hande op die handvatsels.
“Kom jy of bly jy, Bene?”
Bianca vou haar arms voor haar bors. “Ek …” Magtig, die man het haar sprakeloos. Wat bedoel hy met Bene? Natuurlik, hy het haar dan amper kaal gesien. Of heeltemal kaal – ag, genade, watter een van die twee is dit tog?
Kan hy nou net van daardie aand vergeet!
“Ek klim nie op daai ding nie,” sê sy vies.
“As jy nie saamry nie, gaan jy lank stap. Ek het die heel verste plek vir jou gereed gekry … net ingeval jy lawaaierig sou wou raak.”
Bianca snak na haar asem. Verdomp! Haar wange word vuurwarm. Nog hitte stoot teen haar nek op, en as sy nie nou kaalvoet was nie, het sy die vervlakste wiel geskop. Wat de hel het presies daardie aand tussen hulle gebeur? Wat weet die vent nou alles van haar?
“Klim,” sê hy kwaai.
Bianca pers haar lippe saam. Haar lyf ruk toe hy die enjin laat brul. Haastig glip sy ’n skoen aan elke voet. Teen haar sin skuif sy agter Gideon se rug in.
“Hou lekker styf vas,” skerts hy.
As sy nie so bang was om van die vervlakste ding af en op haar mond te val nie, het sy sowaar loshande gery, maar haar glimlag is haar grootste bate.
Met mening sit sy haar hande eers op sy skouers. Toe is dit sy wat glimlag. Sy kan mos sý siel ook uittrek. Hy is maar net ’n man, en om mans in die verderf in te lei, was nog altyd vir haar so maklik soos asemhaal. Femme fatale het haar ma altyd gesê wanneer sy Bianca se rooi krulle uitgeborsel het. Dis te sê die kere wat haar ma by die huis was.
Met stadige bewegings laat Bianca haar hande teen sy sye afgly.
Gideon se lyf ruk effens.
Twee kan mos dié speletjie speel.
Hy sit sy hand op hare om haar te keer.
Bianca lag en fluister langs sy oor: “Bang?”
Hy skud sy kop. Sonder om haar te antwoord, versnel hy.
Haar rooi naels grawe dieper in sy T-hemp.
“Gaan jy saam met my troue toe, Bene?” vra hy oor sy skouer.
Nóú vra hy haar. Hy het sommerso saam met Tess langs die boodskap gestuur en nie eens die moeite gedoen om haar self te vra nie.
“Ek besluit nog,” lag sy by sy oor. “Wat is dit vir jou werd?”
“Ek sien nie jou date nie. Tensy dit is wat jy in daardie moewiese tas gepak het.”
Bianca lag.
“Laat weet my wanneer jy besluit het.”
Sy knik, al weet sy klaar wat haar antwoord is.
Die grondpad na haar chalet kronkel voor hulle uit. “Hoe ver is dit nog?” vra Bianca, nou bekommerd. Hy steek haar sowaar in die bos weg.
“Naby genoeg om te stap … net nie met die tas wat jy gebring het nie.”
Sy trek haar asem in toe hulle oor die smal laagwaterbruggie ry.
“Daar is die troulokaal.” Hy beduie na die oorkant van die dam.
“Spoggerig.” Van hier af lyk dit selfs beter as op die video wat sy daarvan gesien het. Later, wanneer haar senuwees bedaar het, sal sy die plek van naderby gaan bekyk. Voorlopig wil sy net daarop fokus om nie van die dekselse motorfiets af te val nie.
Onder ’n groot ou tambotieboom hou Gideon uiteindelik stil. Hy klim af en tel die swaar tas van die sleepwa af. “Kom jy?” vra hy toe Bianca net bly sit.
Sy het nie woorde nie. Die volgende oomblik spring sy van die motorfiets af en storm sy soos ’n wit blits verby hom die trappe op. “Dis dan ’n verdomde tent!”
“Dis ’n luukse tent, met lugreëling en jou eie badkamer. Hier is ’n houtplatform waar jy soggens kan koffie drink,” paai hy.
Asof dit haar beter moet laat voel.
“Ek doen nie die plaasding nie en ek kampeer beslis nie. Ek het geweet ons moes die troue in Bloem gehou het, maar, nee.” Bianca byt haar lip. Hoe de hel gaan sy hier slaap? Sy vou haar arms ergerlik en staan doodstil voor die toe tent.
Gideon skud sy kop.
“Nét ’n ritssluiter?” merk sy op terwyl sy na die rits staan en kyk asof dit vanself gaan oopgaan soos ’n glasdeur in ’n inkopiesentrum. “Hoe moet ek leeus en goed hier uithou? Of is dit jou plan – laat die roofdiere vir Bianca opvreet?”
Gideon bars uit van die lag. “Watse leeus? Die enigste leeuwyfie hier is jy, Bene.”
Bianca trek haar asem skerp in. Sy is lus om in haar kar te klim en huis toe te gaan, want sy kan nie glo sy moet sy optrede verduur nie. Hy sluk ’n glimlag