Mitschwingen. Annalisa Hartmann

Mitschwingen - Annalisa Hartmann


Скачать книгу
chunt grad so nä Frou mit churzä violettä Haar u Tattoos uf mi zue. Eini vo denä Frouä, won i säuber nie chönnt sy und wo mir vilech grad wäge däm immer so gfaue. Si fragt mi, was i vo Bruef sygi, und i säge Journalischtin. Jetz weiss die Frou grad nid so rächt, wie sie muess wyterfahre. Uf jedä Fau faht si när vor Unia afa schnurre u vom Frouästreik u vor Glychstellig u vo Gsamtarbeitsverträg, vor Gastronomie u vor Pfleg. I hange ja immer no mynä eigetä Gedanke nache, drum mahn i jetz nid zuelose, o we mir ihri violettä Haar sympathisch sy. D Unia kenn i ja scho. D Unia isch öppis guets. Drum tuen i ihrä dä Gfauä und ungerschribe das Papier, erkläre mi bereit, jedä Monet drüäzwänzg Frankä z zahle. I säge ihre aber o grad derzue, dass das würklech ä Usnahm isch und dass i’s eigetlech hasse, wen i uf der Strass aaquatscht wirde.

      Won i schliesslech mys Bankchärtli zückä, für myni IBAN azgäh, zeigt si bau no meh Fröid aus na der Ungerschrift.

      Was, du bisch bir Alternative Bank! I liebe so Mönsche!

      U das macht mer scho no Fröid, dass so eini mit violettä Haar das zu mir seit. Aber won i när mit der Kopie vo mym Mitglidervertrag im Rucksack wyterzieh i Richtig Migros und mir das mit derä Unia nomau chly überlege, bin i mir ufzmau nümm ganz sicher, öb i das jetz ha gmacht, wüu mir der Frouästreik no so presänt isch, wüu mi die Musig grad so het drusghoue oder eifach wüu i früsch vertröimt bi.

      Es fröit mi, die Lüt vom Land z gseh. D Burä uf dä Traktore, d Töfffahrer, d Manne uf em Dorfplatz, wo un­ermüedlech ihres färngstüüretä Outo usprobiere. D Geisse, wo mer jedes Mau hingernachä louffä, wen i a ihne verbychume. Es fröit mi, eifach chly necher dranne z sy a auem.

      Suure Mocke steit uf der schwarze Tafälä am «Löie». Das tönt eigetlech no fein. Ä churzä Momänt dänken i drüber nache, am Ungglä Polä z schribe, dass i z Wiftrech bi und mys Interwiu öppä am sächsi fertig isch und dass mer de grad gäbig Zyt hätte, für zäme sonä suure Mocke z ässe. Aber när chunt mer z Sinn, dass i ja sit däm Abe mit dä Bomfritt chum no öppis abä bringe. So wien i scho d Bomfritt säuber fasch nid ha abä bbracht. Stäbli um Stäbli. Und sit däm Momänt dert i däm grossä Feschtzäut am Schwingfescht han i mi ja nie meh richtig erhout.

      Suure Mocke. Das isch ja scho chly typisch, dass mä das da ussä aschribt. Nüüt vo Super Bowls oder vegan oder Tschia. Aber we mä gar nüüt abä bringt, so wien i, de spiuts o gar ke Rouä, öb’s jetz suure Mocke oder Super Bowls git.

      Eigetlech isch es no muetig, nüüt z ässe vor somene Termin. We mä im «Löie» mit eme Dorfpolitiker abgmacht het, mit eme Gmeindrat, wo wott Gmeindspresidänt wärde u drum ar ganze Houptstrass entlang uf jedem Plakat syni Zähn zeigt.

      Mys Konzept für die Vorschouartikle isch es, zäme i Fürabe z gah. Sprich: zäme ga nes Bier z näh. Vilech hätt i gschider no öppis ggässe vorhär, dass es nid so yschlaht. Aber sogar die Sorg rückt i Hintergrund vor luter Fröid, dass i hüt chly necher a auem dran bi. Das heisst, necher a ihm dran bi, däm Schwinger. Plötzlech toucht da no die Idee i mir uf, dass Wiftrech ja gar nid so wyt wäg isch vo sym Huus. Wenn jetz es Outo ar Houpt­schtrass wür ahaute u öpper d Schibä abälah, de chönnt i doch sicher sy, dass är’s isch.

      Nume öppis macht mer chly Angscht, won i hinger em Brunnä uf em Dorfplatz hocke, am färngschtüüretä Outo zueluege u warte, bis es füfi wird u der «Löie» uftuet. Nämlech d Vorstellig, dass er tatsächlech würd da häre cho, sys Outo würd parkiere, u när, ohni mi z gseh, i dä Waffäladä inägah. I ds Waffenhaus Schneider. Grad nä­bem «Löie». Wüu dert inä chönntin ihm nid nachägah. I wott dert nid ämau i ds Schoufänschter inä luege.

      S isch mer scho klar, dass är mit Waffä z tüe het, wen er ja Jeger isch. Dass är weiss, wie schwär sech so nes Gwehr afüut. Dass är weiss, wie fescht dass mä muess abdrücke. Dass er das gnau im Gschpüri het. So Sache, won i nie würd wöuä wüsse u im Gschpüri ha. Und es isch klar, dass so nä Jeger o irgendeinisch i irgendä Waffälade inä muess. O we das no so unsympathisch isch.

      So ganz bring i die Sache i mym Chopf eifach no nid zäme. Är mit syne liebä Ougä u nes Gwehr. Syni grosse Häng, won i a däm Abe mit dä Bomfritt immer wider ha müesse aluege, wüu si mer so hei gfaue, u won i am liebschtä i myni chlinä Häng hätt gno und sä hätt ghäbt und gluegt, wie sech das afüut. U mys Härz het scho ganz fescht gchlopfet, won i nume dra ddänkt ha. So fescht, dass i gar nümm aune Wort ha chönne fouge, wo a däm Abe sy gredt worde, und jetz Angscht ha, dass i denn wäg mym Härzchlopfe irgendöppis Wichtigs ha verpasst.

      U plötzlech han i o chly Angscht, dass är das zimlech blöd chönnt finge mit der Unia. U überhoupt mys ganze Läbe, won i so füehre, wen i nid grad amnä Schwingfescht bi, auso fasch immer. Aber bevor dass i a däm cha fertig studiere, isch es scho füfi, und i muess mit em Gmeindrat i d Höhli vom Löi.

      Är bsteut nume es Minerau, und i troue fasch myne Ohre nid. Aber är meints ärnscht. Är syg nid der klassisch Biertrinker. Und är heig de när no ä Sitzig. I bi haut di klassischi Biertrinkerin, und drum bsteuen i o myni Stange, säge däm Gmeindrat aber derzue, dass i de wäge däm scho no im Stand wirde sy, das Gschpräch z füehre. Är lachet nume.

      Di Serviceagsteuti het nid viu z tüe, am füfi sy mir no di zwe einzigä Gescht. Drum chömä üsi Getränk schnäu. Si steut mir ds Wasser häre und ihm ds Bier.

      Nei, hüt isch es für einisch umgekehrt, seit der Gmeindrat. Und genau dä Satz han i doch denn am Schwingfescht scho einisch ghört.

      Ds Bier isch mer tatsächlech chly ygfahre, aber es isch wäge däm nid schlimm usächo. Es isch es guets Gschpräch gsy, u won i i der Abäsunnä, zäme mit emnä liechte Wind, zum Bahnhof louffe, gschpüren i wider einisch, dass i am richtige Ort bi. Lokaujournalismus. Da chasch eifach mit irgendwelchä Lüt i «Löie» ga nes Bier schnappä u über irgendöppis schnurre. U es fägt. U när muesch es nume no ufschribe u de git’s de sogar no Gäud derfür, u das isch dy Bruef. U das sogar i dä chlynschte Orte, wo me ds Gfüu het, dass gar nie öppis Spannends passiert. Die Orte, wo mä süsch chum drüber brichtet und o fasch nid kennt. Aber sogar dört brucht’s haut ä Gmeindspresidänt.

      Das Gfüu, am richtige Ort z sy, isch a däm Abe sogar no chly grösser aus süsch. Eifach wüu mir die Abäsunnä u dä Wind so guet gfaue. Und wüu i immer no vo däm Schwingfescht tröime und mir klar isch, dass i ohni dä Liveticker däm Schwinger mit synä grossä Häng nie wär über ä Wäg gloffe.

      Es isch ja nid so gsy, dass ig mi um dä Job hätt grisse. Schwinge. Das isch jetz nid ä Sport, wo mir gfaut. Es erinneret mi chly z fescht a üsä Pousäplatz früecher. U d Schwinger, die gfauä mir grundsätzlech o nid, obwou ig da natürlech nüüt wott pouschalisiere. Aber i cha ämu mit Sicherheit säge, dass ig nid irgendes Faible für Schwinger aus seregi ha. Das han i uf au Fäu ir Vorbereitig aupott gseit, u myni Arbeitskollegin het glachet. – Wart du nume.

      Öpper het haut müesse ga tickere, u das bi de äbe i gsy. I ha’s ja scho luschtig gfunge, mau bi so öppis derbii z sy. U da ig drissg Jahr lang nie amnä Schwingfescht bi gsy, isch es langsam Zyt worde. I ha mi ämu ganz guet probiert vorzbereite, ha öppä drümau das Schwinger-ABC dürägläse u probiert, mir Schwüng wie Bur oder Churz z merke. U das mit denä Näme het mi de irgendwie o chly a d Jasscharte erinneret.

      U de isch dä Tag cho. Am sibni am Morge bin i a d Mediäinfo i ds grossä Zäut, ha es Kafi ohni Schnaps trunke u bi de ab dä achtä pousälos am Tickerä gsy, was im Grund gno het bedütet, der ganz Tag lang Näme abäztippe. Für meh aus d Näme het’s mer nid glängt, wüu aues so schnäu isch ggange. D Gsichter zu denä Näme han i nid gseh, für das isch d Tribüne viu z wyt wäg gsy. Und überhoupt han i fasch gar nüüt vo däm Schwingä gseh. I ha mi so fescht müesse konzentriere uf au die Sagmäuringe und au die Näme, derzue die pousälosi Musig usblände: Auphorngruppä, Jodlergruppä, Vouks­musig i aunä Variazionä, u ä Schpiiker, wo o no per­ma­nänt öppis het gschnurret. Es isch nid eifach gsy.

      Aber irgendeinisch isch es ja de düre gsy u de han i ändlech o mau i das grossä Feschtzäut chönne ga nes Bier näh – u bi vis-à-vis vo somne richtige Schwinger glandet.


Скачать книгу