Mitschwingen. Annalisa Hartmann
het das aber gnau regischtriert, dass das nid stimmt, het aues i di richtigi Richtig dräit u gseit, hüt isch es einisch angers. U de hei mir üs agluegt u glachet, und i ha i die Ouge gluegt und ha grad wider müesse furt luege, wüu si däräwä fescht hei gstrahlet. Mir hei de zäme mit üsnä Bier agstosse, u das isch öppis, won i gärn mache, so Bierfläschli anänang schlah. I ha dä Ufprau gärn und das Grüsch u der Gschmack u ds Chrible ufä nüechtern Magä, bis de d Bomfritt chöme.
Bis de d Bomfritt sy cho, hei die Manne a mym Tisch so nes Notäblatt gstudiert u zäme drüber diskutiert, welä Schwinger dass de jetz es starchs Blatt het gha u werum und gäg wän dass si de säuber o scho hei gschwunge u wie das denn isch usächo. U vo dä Prisä, wo si hei chönne heinäh. Au denä Treichlä, wo jetz däheimä umä hangä u wo si immer müesse abstoube. Das Gschpräch han i spannender gfungä aus ds Schwingä säuber. U der Schwinger vis-à-vis het immer wider zu mir überä gluegt und är het jedes Mau mit denä liebä Ougä gstrahlet, und i bi eifach nume uf em Bänkli ghocket und ha d Stimmig ufgsoge und ha’s nid chönne begryfe, was jetz da grad passiert. I ha doch nume nach emnä asträngendä Arbeitstag i ds Feschtzäut wöue ga nes Bier nä. I ha mi nid wöue i nä Schwinger ga verliebe. Aber genau das isch mer passiert. U spetischtens wo de die Bomfritt sy vor mer gstange, han i’s gmerkt. Wüus eifach unmöglech isch gsy, die i Magä z bringe.
Dass ig vom Schwinge ke Ahnig ha, isch schnäu aunä klar worde. Drum hei mir de mau vo öppis angerem gredt. Vo mym Autag aus Journalischtin, vo mym Autag aus Mami. U är het vo mir wöue wüsse, öb i de chly usserhaub vor Stadt wohne oder zmizt im Chueche. Zmizt im Chueche, han i gseit u bi i däm Momänt zimlech stouz gsy. Är het mir vo sym Hügu verzeut, vo synä Tier, äm Hung u dä Hüehner. U dass är schlächt erreichbar isch, wüu är dört obä nid ä rächte Empfang het. Ihm syg das grad rächt, är heig gärn chly syni Rueh. Das syg scho immer so gsy. U i ha gar nüüt meh gseit, wüu i eifach nume no am Stuune bi gsy.
Es isch ä schöni Pousä gsy, wo mir üs eifach nume agluegt hei. Irgendwenn het är mi de gfragt, was mä de zmizt im Chueche eso macht. U die Frag het mer zeigt, dass es würklech isch Zyt worde, einisch i so nes Zäut inä z hocke u mi unger d Szenä z mische.
Bevor i bi ufgstange, het mys Härz wie wiud afa chlopfe, u de han i mi de ändlech getrout z frage, öb i syni Nummerä darf ha, faus i mau wider öppis über ds Schwinge wott schrybe und ä Frag ha. Won i ds Nummero de ha agluegt, bin i chly verschrocke. Es isch nume ds Feschtnetz gsy. Är heig drum no kes Händy. Das suri süsch nume im tümmschtä Momänt.
När han i ändlech syni grossi Hang i myni beidä chlynä Häng gno, und mys Härz het ganz fescht gchlopfet. Und är het gseit, vilech gseh mir üs ja wider ämau. Und i ha gseit ja, vilech.
Das isch scho hert. Dass är kes Handy het. Das isch scho richtig hert. Wüu jetz chan i ihm gar nid schribe, dass ig dä Abe mit ihm sehr schön ha gfunge. I cha’s ihm o nid säge. I cha ja nid eifach uf ds Feschtnetz alüte u säge: Hallo, i bi’s, mir hei üs doch denn im Feschtzäut troffe, isch schön gsy mit dir. I gloube, i chönnt das gar nid, öpperem alüte u so öppis säge. U uf sym Hügu verby luege u das ga säge, das geit o nid. I cha doch jetz nid eifach amnä Schwinger nachälouffe, wo mer gfaut. D Frag isch haut, was i de süsch sött mache.
Jetz stahn i haut afä vor em Spiegu u due chly Zöpfli usprobiere. Eifach für ä Fau, dass i wider einisch sött a nes Schwingfescht gah. D Frag isch eifach no, was für nä Zopf. Wüu auzu fescht nach Hochzyt sött’s ja de nid grad usgseh. Und o nid z fescht nach Buräfrou. Das wär o aabidernd. I muess ja nid i di angeri Wäut ga tue, aus chäm i säuber vo dert. U auzu viu graui Haar wett i o nid gäg fürä strähle. Obwou ig mi ja mit däm ha abgfunge, dass i jetz drissgi bi und dass sech der Körper veränderet. Aber jetz duen i die Haar uf, di grauä u di dunkle. U merkä: I füehle mi so jung wie scho lang nümm.
Isch es äch wäg mym Wunsch? Am Wunsch, mit drissgi, trotz dä graue Haar, trotz au denä schlaflosä Nächt mit äm Lorenz, mynä Ougäringä u myrä Greiztheit, trotz er fählende Zyt für mi säuber, trotz myre Trennig, trotz auem, wo i mym Läbe süsch scho isch schief ggange, d Wäut no einisch nöi z entdecke?
I finge’s schön, zmizt im Chueche z läbe. U bsungers schön fingi’s, mit der Sina u mit emnä Bierli unger der Loubä am Ländtetor z hocke u ar Aare zuezluege. I liebä dä Momänt, we mä dür das Tor geit. Die drü Stufe u ds Ruschä vor Aare, wo ein uf der angerä Sitä erwartet. Dä Klang vor Bewegig. Di grüeni Aare, di bruni Aare. D Schwümmer- u Gummiböötli-Aare. Di wiudi Aare. Di beruhigendi Aare. Die sanfti. D Aare mit dä schwarze Änteli, wo so fescht ihre Spass hei! I liebe’s, we scho öpper angers uf eim vo dä drü Bänkli sitzt. Ä Frou mit emnä höchä Rossschwanz, es Buech uf em Schoss. Mä muess gar nid zäme redä. Du hesch doch öppis, seit d Sina. U si het scho rächt. I ha öppis. Eigetlech bin i dervo usgange, dass i’s de ersch bim zwöitä Bier fürä bringe, aber jetz, wo d Sina scho fragt, verzeui ihre di ganzi Gschicht vo däm Schwingfescht, vo derä Faszination, dä ungerschidlechä Perspektive. I verzeue ihre, dass mi myni romantische Gfüu völlig überrascht hei, wüu ig ja nach au denä Steckbriefe, wo dinnä isch gstange, dass ihres Lieblingsgetränk Miuch isch, nid ha chönne dervo usgah, dass das die Sorte vo Ma isch, wo mir uf Ahieb gfaut. Dass är mir aber uf Ahieb het gfaue. U i verzeue vo derä Sehnsucht, wo är i mir gweckt het. Won i so haubersch fertig bi, faht d Sina gredi usä afa lache. Du hesch mit em Schwinger Bomfritt ggässe? Bisch du de voukomme creisi?
Mängisch sitzä mir hier ir Stadt vilech scho chly i’rä Babbl, seit si speter. Das mit äm Wäut-Entdeckä gfaut ar Sina uf au Fäu. Si wott wüssä, wien i mir das konkret vorsteue. U i säge, dass i wott wüsse, was dert louft, uf der angerä Syte. Dass es ja nid cha sy, dass mä drissg Jahr lang nie a nes Schwingfescht geit, ke Ahnig het, was Hornussä isch, dass mä amnä grossä Teil vor Gseuschaft eifach us em Wäg geit u ke Berüherigspünkt het. U de regi mi de wider drüber uf, we di ländlechä Gmeindä konservativ abstimme, frage mi, wie das cha sy u wär das cha sy. Wär das isch, wo däräwä uf derä Klimajugend umähacket. Und uf dä Usländer. I wott mit inä uf emnä Bänkli sitze u zuelose, was si säge. Was isch eigetlech so angers ir Stadt aus uf em Land?
Uf die «Red» wott d Sina grad mit mer astosse, u das gfaut’mer.
Uf jedä Fau bruche mir ä Plan, seit si. U das passt mer. Dass mir ä Plan bruche. Das isch äbe d Sina. Das sy äbe d Sina und ig ar Schiffländte. Drum isch es so schön, da im Chueche. Jetz steue mir afa mau ä Lischte zäme, wie dass mir de i Zuekunft am ländlechä Läbe chönnte teilha. Viehschou, Hornussä, Schwingfescht, Wanderigä dür ds Ämmitau, Jagd. Jagd? Da runzlet d Sina de glych chly d Schtirn.
Usgrächnet du? Hesch ihm gseit, dass dys Lieblingstier Reh isch? – Aber nei, das han i ihm nid gseit.
Du bisch haut säuber ds Reh, seit si. U no einisch stosse mir üsi Fläschli zäme, u es git es schöns Grüsch.
I wott’s aber glych versueche, sägen i.
Für das bisch du doch viu z sanft.
Was denkst du über den Stadt-Land-Graben? Gibt es ihn noch?
«Bei Abstimmungen und Wahlen merkt man den Unterschied gut.»
(L., 65, Fachfrau Aktivierung, Rüfenacht)
«Ich denke, dass das Land patriotischer ist. Die Stadt weitsichtiger.»
(Y., 41, Geschäftsleiterin, Worb)
«Grundsätzlich ist man auf dem Land doch noch weniger offen und eher konservativ (z. B. Ausländerpolitik).»
(S., 44, Lehrerin, Gurzelen)
«Gerade für junge Menschen, die noch sehr am Experimentieren sind mit ihrer Persönlichkeit, gibt es in der Stadt meiner Meinung nach mehr Toleranz.»
(C., 23, MPA, Biglen)
«Grundsätzlich nehme ich den Graben kaum wahr. In der Stadt fühlen wir uns jedoch als Landei, da die Orientierung manchmal fehlt und die Kleider uns doch verraten.»
(S., 28, Sozialpädagoge, Heimberg)
«Ich