Mitschwingen. Annalisa Hartmann
mit drissgi die beschti Zyt vom Läbe syg. Das het mi denn nid so fescht intressiert, drissgi isch mir denn ja no uraut vorcho. Aber jetz lueg i im Spiegu arä Drissgjährige entgäge, dänke a die Momänte im Feschtzäut u was für nä grosse Teil vom Läbe mir denn nume grad dür üsi Blicke hei mitänang teilt. We mä meh het erläbt, git’s vilech o meh Schöns i dä Ougä vo dä angerä z gseh. A däm studieren i de no chly nache, a däm Abe, u losä no chly am Räge zue. U i frage mi, öb a däm Spruch vilech glych no öppis dranne isch.
Ar Pia schribän i us em nüüt usä wider einisch ä Nachricht. Du bisch es Huehn, aber es liebs. U ihri Antwort: Jetz han i vor Fröid grad müesse gränne. U i füehle mi beschtätiget, dass das würklech viu ds schönerä Komplimänt isch aus die blödi Stadtragetä.
Der Lorenz isch ä richtige Röiber. Einä, wo immer chly nervös wird, we d Polizei a üs verby fahrt. Einä, wo vergisst, dass es nume es Spili isch. U im Chueche fahrt aupott es Polizeiouto a üs verby. U de müesse mir immer guet ufpasse, dass niemer merkt, dass mir wider einisch Honig oder Gmofi oder Sirup hei gstohle.
Wen er ä Fäderä am Bode fingt, de isch es nid eifach ä Fäderä, sondern ä Röiberfründinnefäderä. Üsi Wohnig isch di reinschti Höhli. Überau Stüu ufänang gstaplet, Dechinä, risigi Barrikade us Tischli, Schämeli, Chischtä, Chüssi, Kartong, Eierschachtle, Lampe, Trümmeli, Harasse, Täsche, Tüecher, Plüschtiertli, Ghüderwage, Märmeli, Bäueli, Chlötzli. Das sy üsi Röiberverschteck. Öb i früsch gsugeret ha, öb i das ganze Gnusch wider ha ufgrumt oder öb i beidi Ouge ha zuedrückt u aues i däm erbärmlechä Zuestand la sy. Spetischtens wen i unger der Duschi stah, ghören i wider das Quitschä vo dä Stüu uf em Parggett. U när isch da no der haub Waud, wo bi üs im Wohnzimmer abglade wird. Au die Schtäcke, aso Fischruete, au die Tannzäpfe, Steinä, Hasunüss, Chegälä, Moos u Härd. Es het gar ke Sinn, unger der Duschi z stah und irgendöppis a däm Chaos wöuä z ändere. U mängisch steu i mir vor, wie schön das wär, we mir würklech der ganz Pargett würde mit Härd und Moos bedecke und üs i üserä chlynä Wohnig zmizt im Chueche üsä eiget chly Waud yrichte.
Vor em Yschlafe wott der Lorenz no ä Röibergschichts lose. U i chüschälä ihm ä Gschicht. Für dass üs d Polizei nid ghört. Vo üsem Verschteck im Waud und vo dä Hüng mit ihrnä guete Nasä, vo dä Schritte, wo mer ghöre, vom Honig, wo mir i grossä Mängine düe lagerä. Vor Polizei, wo üs suecht und nid fingt. Und won i ghöre, dass der Lorenz regumässig und chly lüter aafat schnuufe, bin i froh. I ha’s gärn, we my Röiberbueb schlaft. Und irgendwie würdi o gärn mau wider über es angers Thema mit ihm redä.
Bevor i säuber yschlafe, losen i no chly Jiutiubvideos. S isch äbe nä Mönsch uf Ärde. Das Lied hei mir gärn. I ha’s am Lorenz ds erschtä Mau vorgsunge, won är no es chlyses Bebe isch gsy. Aui vierzäh Strofä. U ha mi gfragt, öb mä so nä schwäri Choscht amnä Bebe scho cha zuemuete. I ha der Lorenz im Arm gschouklet und är isch ypfuset und het nüüt gäge das Lied gha. S isch äben e Mönsch uf Ärde, dass i möcht bi nim sy. U ds Vreneli ab em Guggisberg u ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg. U mahn er mir nid wärde, vor Chummer stirben i. I ha das denn scho chly übertribe gfunge, won i das däm Bebe i myne Arme ha gsunge. U glych han i mir ja immer vorgno, dass i mit ihm uf eirä Ougähöchi wott redä, dass i nüüt wott verfäuschä u ehrlech sy. U jetz isch der Lorenz ja scho drü, u es faszniniert ihn, dass das Mülirad verbroche isch. Mir het dä Tegscht nie viu bedütet. Mir hei eifach d Harmonie gfaue. Aber jetz, won i da so im Bett lige u der Räge a d Schibe chlopfet, füehlen i mi plötzlech chly mit däm Vreneli verbunde, wo uf derä Sitä vom Bärg wohnt u einä gärn het vo änet em Bärg. U wo sech vilech o nid getrout, eifach überä z gah. Was isch de, wen s öpper gseht. Oder we si äne achunt u merkt, dass si am Hans-Joggeli gar nüüt meh z säge het. U nach zwöi Jahr Liebeschummer isch d Gschicht haut de eifach verby.
Ufzmau ghören i ä Chatz im Schtägehuus miaue. I warte chly, aber si hört nid uf. Drum blibt mer nüüt angers übrig, aus im Bischama usä ga z luege, was los isch. I mym Spitzebischama, wo chürzer isch aus die Hosä, won i für usä wür alege. U myni Haar sy nass u gwäuälet vom Haarwäsche. I hoffe auso, dass mi niemer gseht, won i däm Chatzli gah ga d Türe ufmache. Aber mä cha ja nid so sy.
Won i mi umträie, stöh scho zwöi Nachbarinne im Gang, wo offäbar di glychi Idee hei gha. Beidi hei o ihri Spitzebischamas annä, ihri Bischamas, won i vor Wöschchuchi kenne. S brucht ke Wort. Mir luege nume, lächle u verschwinde aui wider hinger üserä Tür. Mängisch isch es no luschtig, i somne Block.
Mit em Ungglä Polä gan i de glych no i Löiä ga ne suure Mocke bsteue. Nid uf diräktem Wäg. Vorhär hocken i no es Zytli uf däm Bänkli, dört ar Chrüzig, wo’s zum Bärgacher ufägeit, u uf der angerä Sytä i Richtig Oberdiessbach. Dört unger däm Boum, wo mer der Räge so schön uf mys Bletterdach chlopfet. Dört, won i dä Chüeh bim Grase cha zuelose. Das isch es schöns Grüsch, wi die das Gras abschrisse. Da chönnti gloub zimlech lang hocke u zuelose, we’s nid so chaut wär. U immer we es Outo verby fahrt, luegen i ganz guet inä, ob är dinnä sitzt, warte ständig uf dä Momänt, dass mau so nä Charä ahautet u är usschtigt. Aber es hautet niemer a. U d Chüeh schrisse wyter ihres Gras us. Immer riisigi Büschle ufzmau, das ghört mä denä richtig a. Es sy ja o würklech grossi Chüeh a derä Chrüzig. U plötzlech fragen i mi, wie dass es eigetlech wär, wen är würklech mau a mir würd verby fahre und när gar nid würd ahaute. Und je lenger dass i drüber nachädänke, deschto meh duet’s mi verunsichere. Vilech würd är mi ja gar nümm kenne. Mir hei üs ja ersch afä einisch gseh. U denn isch es scho bau chly schummrig gsy, i däm Zäut. Vilech wär’s eifacher, we är gar nid i somne Outo würd hocke. Vilech wär’s eifacher, we är mir eifach uf emnä Fäudwäg würd entgäge cho. Es wär ä ganz schpontani Begägnig, überhoupt nüüt Konschtruierts. Nüüt wi irgend so nes Träffe, wo mä abmacht u sech vorhär zähmau umzieht vor luter Nervosität. So öppis ganz Natürlechs. Das wär schön.
Won i es läärs Täuer vor mer ha u ersch afä nach denä vier Bitz Fleisch u öppä zäh Schlück Rotwii mit der Jagd usä rücke, luegt mi der Ungglä Polä ganz verwungeret a. Du? Das wär mir ja der Nöischt, dass di das intressiert. U i wott am Ungglä Polä nid umbedingt verrate, werum dass es mi ufzmau intressiert. Drum schnurren i eifach öppis vo Horizonterwiterig. U ds Wort Horizonterwiterig fingä eigetlech immer aui guet, o der Ungglä Polä. Är erklärt mir, dass i de haut einisch am vieri uf muess, wen i mit ihm uf d Jagd wöu. Für ihn syg das scho ir Ornig.
Vor em Yschlafe losen i no chly am Wind zue. Es isch haut nid so eifach, we mä beides isch. Gwundrig, aber o schüch. I ha’s schön gfunge, denn, ar Uni, mit denä Lüt, wo mir hei ds Gfüu ggä, i cha no sehr viu lehrä. I finge’s aber o schön, ä Tag z Wiftrech z verbringe, oder imnä angerä Dorf, mit denä Mönsche vo dört zäme z cho, wo mir ds Gfüu gä, i cha no sehr viu lehrä. Der Ungglä Polä het einisch gseit, mä lehrt immer öppis.
Und wie scho so mängisch im Läbe, wen i im Bett lige und am Wind zuelose, würd i gärn i mym eigetä Buech es paar Syte fürä bletterä und nachäluege, was dert steit. Öb’s überhoupt wytergeit. Oder öb ihm tatsächlech nume die einti Syte ganz am Afang gwidmet isch. Ä sehr schöni Syte. Eini, wo eim blibt, o we mä no zwöihundert angeri list. Aber das geit haut äuä nid, das mit em Füräbletterä.
Gedankäexperimänt #2
Är Ja?
Ig Ja, hallo. I bi’s. Die vom Schwingfescht. Du hesch mer denn dyni Nummerä ggä, weisch no?
Är Säli.
Ig Wi geit’s?
Är Merci, es geit.
Ig I ha wöue säge: I ha’s schön gfunge, denn a däm Abe.
Är Mir het’s o gfaue.
Ig Ja.
Är Tschou.
Ig Tschüss.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст