Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4. Fatma Axmed kızı Nabieva
hər yerə xəbərdarlıq edilmiş. İnşallah tez bir zamanda tapılacaq inan mənə, yeməyini ye ki, Nazlıya dəstək ola bil. Sonra yanında özündən gedib yıxılma. Dilqəm yeməyini yedi çətində olsa, Nazlı axlından bir anda olsa çıxmırdı.
Anası əlində boş siniylə gəldi, Ramiz baxdı ki, boş siniylə gəldi anası. Yazıq arvad əlindədə elə tutmuşdu ki sinini, sanki çaylar filan vardı. Anası o qədər şaşmışdı fikirdən, əlindəki sinin boş olduğunu anlamamışdı hələdə. Ramiz tez ayağa qalxıb, gəlib anasının alnından öpüb, sinini əlindən götürdü. Anası siniyə baxıb anladı nə etdiyini ağladı, Ramiz anasını özünə sıxıb tutdu qucaqlayıb. Dilqəm anasına baxdı üzüldü dahada, anasıda dərtdən başını itirmişdi. Qalxıb anasına yaxınlaşıb, Ramizdən alıb qucaqlayıb – anasına: canım anamız, bərk – bərk qucaqlayıb anasını bağrına basdı. Anası elə pis olmuşdu ki, orda Nazlının anasından olanları gizlətməkdən, burdada oğlunu pərişan görməsi. Nazlınında xəstəliyə dücar olması evini yıxmışdı. Oğlunu quçaqlayıb ağladı, yazıqın ürəyi dolu idi, hönkürərək elə ağlayırdı oğlunun saçlrına sığal çəkə – çəkə. Ramiz pis oldu, kənara gedib gözlərini yumub dayandı. Dilqəmində gözlərindən axan yaş, anasının boynuna damcılayırdı.
Aylın Nicatla masanı hazırlamışdılar, hər kəs masa ətrafına əyləşib yeməklərini yeməyə çalışırdılar. Kimsənin iştahı yox idi, Cansuda əyləşmişdi Aylın gilnən masa arxasında. Cansu oları darda qoymamışdı, Sərdarın yanında qalmışdı. Aylın Nicata baxdı, Nicat zorla yeməyini yeyirdi, gözləri bağlanırdı yorğunluqdan. Aylın Nicata işarə etdi ki, qalxsın yatsın. Nicat bu dəfə Aylının sözünə qarşı gəlmədi, masadan qalxıb – hamıya: sizə nuş olsun mən biraz yatacam, xalasının üzündən öpüb getdi. Xalası – Nicata: Allah rahatlıq versin oğlum. Aylın-xalasına: Nicat çox yorulur, hər işə özü qaçır məni qoymur. Xalası dərindən nəfəs alıb – Aylına: əsil kişi qadının qayğısına qalmalıdı qızım. Nicatdan mən çox razıyam, – xalasına: məndə anam. Allah ondan razı olsun, bu arada Cansuda sağ olsun yardımcımız oldu gəlib. Cansu çox mədəni və yerini bilən qadın idi, – Aylına: bu mənim işimdir Aylın xanım. Mən uşaqları sevirəm, alışdım artıq heç yorulmuram olardan, manejdə oturmuş uşağa baxıb gülümsədi. Uşaq əlindəki oyuncaqla oynayırdı, Aylın oğluna baxıb gülümsədi. Afət xanım özü yeməyini yeyirdi, Aylın Afətə baxıb bir anlıq üzüldü, xəbəri yox idi olanlardan yazığın. Bircəcik qızına küsmüdü, özünü tərk edib gedən sanırdı. Aylında çox yorğun idi, Cansu – Aylına: Aylın xanım siz Sərdarı aparın yatdırın, mən masanı toplayaram sonra. Aylın-Cansuya: yox canım mən o qədərdə yorğun deyiləm, təşəkkür edirəm çox sağol. Afət Cansunun danışığından anlamışdı, yaxşı insan olduğunu. Yeməyini bitirib ağzını sildi dəsmalla, – Aylına: əllrinizə sağlıq qıızım, dadlı olmuş. Aylın – Afətə: nuş olsun anam, mən indi çaylarımızıda gətirim. Ayağa qallxmaq istəyirdi Cansu qoymadı, əyləşin Aylın xanım mən gətirərəm indi, ayağa qalxıb getdi mətbəxtdə.
Aylın Cansunun ardınca razıl baxışlarla baxdı. Manejdə oturub özünə baxan oğlunu qalxıb götürüb öpdü, oxx doymuram qoxuna sənin. Təkrar – təkrar öpdü oğlunu bağrına basdı. Afət gülümsədi, Aylının oğlunu öpməsinə. Afət – Aylına: sən qoxur Sərdar, bilirsənmi? Aylın oğlunu qoxlayıb – Afətə: gərçəkdənmi oğlum mən qoxursan? Baxım. Uşağı qoxlayıb boynundan öpərək, güldürdü. Afət – Aylına: sənin qoxunu birinci gəldiyin gündən hiss etdim qızım, gətirdiyin güllər kimi qoxurdun. Sanki yad bir qoxu deyildi mənimçün. Hətta səni görməmişdim, adını çəkdiklərində uşaqlar, sənə qarşı ürəyimdə qəribə hiss oyandı. Səni tezliklə gözmək istədiyimi ismarlamışdım uşaqlarla, sözümü yerə salmadın gəldin, çox sağol qızım. Səni mənə Allahım yetirdi şükürlər olsun, sənin varlılığınla qürur duyuram harda olursan ol. Mən hiss edirəm səni, bilirəm ki səndə məni unutmursan. Çarəsiz tərk etdin bir ildən çox görə bilmədim, ancaq səsini duymağım hər gün mənə yetirdi. Hüzur tapırdım səninlə danışdıqdan sonra, Aylın Afətə baxdı.
Cansu çayları gətirdi sinidə masaya qoydu. Bir – bir çayları paylayıb – Aylına: Nicat bəyin çayını otağına götürərsinizmi Aylın xanım? Aylın fikirdən ayıldı. Afətin dediyi sözündən fikirə dalmışdı bir anlıq. Ncatın yatmış olduğunuda unutdu, – Cansuya: apararam əlbətddə, uşağı manejinə otuzdurub, çayı götürüb getdi.
Nicatın otağına gəlib, qapını açıb içəri keçdi, hələdə fikirli idi, nədənsə o söz Aylını fikirə daldırmışdı. Gəlib Nicatın yatdığını görüb, əlində çayla dayanıb baxdı. Öz – özünə: Allah – Allah yatan adamada çay nə idi? dönüb getmək istəyirdi, Nicat – Aylına: ver canım zəhmət çəkmisən, icərəm. Aylın – Nicata: sən yatmamısanmı? Nicat yerində oturub, əllərini üzünə cəkib, dərindən nəfəs alıb baxd. Nicat – Aylına: bacarmıram yata, Nazlının dərdi Nicatı üzmüşdü, pərişan etmişdi. Aylın anlayırdı Nicatı, yaxınlaşıb çayı verdi. Niçat çayı götürüb təşəkkür etdi – Aylına: əllərinə sağlıq çanım.
Aylın Nicatın yanında əyləşib fikirli – fikirli baxdı. Nicat – Aylına: canını sıxan başqa bir şeymi var? Aylın çiyinlərini çəkib, bilmirəm deyə işarə etdi. Xalan bir söz dedi, əslində adi bir sözdü, ancaq nədən mənə bu qədər təsir etdi bilmirəm. Nicat çayını kənara qoyub, – Aylına: nə dedi xalam sənə? Aylın Nicata baxdı üzgün baxışlarla. Oğlum mən qoxur dedi, məni birinci gördüyü gündən mənim qoxumu hiss etmiş. Mənə yad biri deyildin, mənə tanış qoxuydu sanki, öz evladı filan kimi dedi. Niçat gülmsəməyə çalışdı üzgündə olsa, Aylını özünə tərəf çəkib quçaqladı. Xalam səni həqiqətən çox sevdi, səni hamı çox istəyir, sənin çox gözəl ürəyin var, sevməmək mümkün deyil. Aylının fikiri elə qarışmışdı ki, heç özüdə bilmirdi nədən belə olmuşdu. Afət xanımın dediyi söz, onu bu qədər təcübləndirməliydimi ki? Afət bu sözü əvəldəndə Aylına demişdi. Aylın – Nicata: mən xalanla hər gün əlaqə saxladım buralardan getsəmdə. Nicat təcüblə baxdı – Aylına: xalamla hər gün əlaqəmi saxladın? bəs niyə demədi xalam bizə bir söz?
Aylın – Nicata: mən xayiş etmişdim kimsə bilməsin. Nicat öz – özünə: vay dostum xalamdan yaxşı kəşviyatçı çıxarmış, o qədər vaxtda ağzından söz qaçırmamış. Ona görəmi sən olmayanda rahat – rahat dayanırdı? arayın tapın demədən. Aylın dərindən nəfəs alıb – Nicata: xalan başqa insandır, əvəzssizdir. Nicat Aylını bərk – bərk özünə sıxıb qucaqladı, – Aylına: səndə əvəzsizsən canım mənim çün. Qucaqlaşıb dayandılar, çox yorğun idilər, ikisidə biri – birinə söykənib dayanırdılar zorla, Nazlıya gələn bədbəxtçilik məhv etmişdi yazıqları.
Səhər açılmışdı, Nicat gözlərini açıb baxdı, üz -üzə özüylə yanında yatmış Aylını görüb xatırladı. Axşam qucaqlaşıb yuxuya getdiklərini, Aylının yatışını seyr edərək gülümsədi. Aylın yatırdı oyanmamışdı, Nicat çox istəyirdi Aylını öpüşləri ilə oyatsın. Ancaq bu gizli sirr idi ürəyindən keçən, burnunu üzünə, saçlarına yaxınlaşdırıb qoxladı. Axlı gedirdi sarılıb sevişərək, heç buraxmazdı özünün ixtiyarında olsaydı. Aylında gözlərini açıb baxdı Nicata, – Aylına: