Żony SS-manów. Kobiety w elitarnych kręgach Trzeciej Rzeszy. Gudrun Schwarz

Żony SS-manów. Kobiety w elitarnych kręgach Trzeciej Rzeszy

z międzynarodowymi koneksjami z dala od decydujących stanowisk w partii, państwie i Wehrmachcie); w 1944 r. pracował dla firmy Thomsen jako pełnomocnik do spraw obrony i ochrony zakładu. Por. Bundesarchiv Berlin, Document Center, SSO-Akte Stephan Prinz zu Schaumburg-Lippe. Nie wiadomo, jak potoczyły się jego losy po wojnie.

210

Por. Bundesarchiv Berlin, Document Center, SS-Akte Schaumburg-Lippe, Ingeborg Alice von, Lebenslauf; zob. także Bundesarchiv Koblenz NS 32 II. Po wojnie księżna zaangażowała się w działalność „Stille Hilfe”.

211

Określenia Friedelehe Himmler użył 17 sierpnia 1944 r. w liście do kuratora, oberführera SS, prof. dr. Walthera Wüsta, i stabsführera SS Wolframa Sieversa, reichsgeschäftsführera (kierownika administracyjnego) organizacji Ahnenerbe; opublikowano w: Heiber (1970, s. 356).

212

Kersten (1952, s. 224). Himmler wyjaśnił swojemu masażyście: „Jak często w przypadku zagwarantowanego na piśmie monogamicznego małżeństwa spotyka się żony uznające: Po cóż mam się tak bardzo troszczyć o swój wygląd jak przed ślubem? Mam przecież zaświadczenie przywiązujące mężczyznę, niezależnie od tego, czy nadal będę tak przyjazna i troskliwa, czy też nie, czy będę się dla niego stroiła, czy nie, czy zachowam grację z jego marzeń, czy też pozwolę jej odejść w zapomnienie”.

213

Tamże.

214

Tamże.

215

Picker (1951, s. 324).

216

Fest (1970, s. 450).

217

Już 8 maja 1942 r. w liście do szefa Głównego Urzędu Gospodarki i Administracji SS, Oswalda Pohla, wskazywał na to, że wydał tajne polecenie szefowi Lebensbornu, standartenführerowi SS Sollmannowi, by zaplanować i rozbudować centralę Lebensbornu „z punktu widzenia około 400 000 zapewne już dziś istniejących kobiet, które z powodu wojny i wysokiej liczby poległych nie będą mogły znaleźć żadnych mężów. Budynek – stosownie do szlachetności idei i honoru niezamężnych matek – musi być porządny i reprezentacyjny”. Cyt. za: Hillel, Henry (1974, s. 125).

218

Kersten (1952, s. 223).

219

Tamże, s. 226.

220

Tamże, s. 227.

221

Tamże, s. 235.

222

Także inni dostojnicy reżimu nazistowskiego, jak na przykład Martin Bormann, zastępca Hitlera, żyli z dwiema kobietami. Pani Bormann, którą małżonek listownie poinformował o swoim nowym podboju, pogratulowała mu, a przy okazji radziła mu, by uważał na to, żeby obie – ona i kochanka – nie zaszły w ciążę w tym samym czasie: „tak żeby zawsze miał do dyspozycji jedną mobilną kobietę”. Por. Hillel, Henry (1974, s. 48).

223

Heydrich (1976, s. 130).

224

Koch (1977, s. 177).

225

Pohl ożenił się po raz drugi. Z pierwszą żoną rozwiódł się w 1938 r. Trójka dzieci z tego małżeństwa pozostała w SS, syn Ortwin jako obersturmführer SS w Waffen-SS, obie córki, Nortrud i Sigrid, należały do wspólnoty rodów jako małżonki esesmanów. Tamże, s. 96.

226

Tamże.

227

Zob. Black (1996, s. 269, s. 281). Lina Heydrich opisała małżonkę Kaltenbrunnera jako „radosną, wyróżniającą się urokiem i urodą kobietę”. Por. Heydrich (1976, s. 82).

228

„Der Spiegel”, 1 marca 1947, s. 13.

229

Aharoni, Dietl (1996, s. 77).

230

Korespondencja między obersturmbannführerem SS Weigelem i Himmlerem, z 26 czerwca 1944 r. i 2 października 1944 r., w: Heiber (1970, s. 339 i n.).

231

List obergruppenführera SS Schleßmanna do Himmlera, z 30 stycznia 1945 r., w: Heiber (1970, s. 383 i n.).

232

Bundesarchiv Berlin, Best. NS 19/659.

233

Por. Hillel, Henry (1974, s. 117 i n.).

234

Tamże.

235

Bundesarchiv Berlin, film 3328, Sztab Osobisty Reichsführera SS, folder 1156. Napisała także do samego Himmlera, por. list z 15 lipca 1944 r.

236

Tamże.

237

Tamże.

238

Smith, Petersen (1974, s. 82). Rocznik statystyczny SS (1937, s. 61) podaje w tabeli „Stan cywilny członków SS, stan z 1.09.1937” następujące liczby: liczebność łącznie (bez Głównego Urzędu SD) 162 442 esesmanów; 146 661 w Allgemeine SS, 11 229 w SS-Verfügungstruppen (Oddziały Specjalnego Przeznaczenia SS) i 4482 w SS-Totenkopfverbände; żonatych było łącznie 72 487, czyli 44,6 procent; 71 328, czyli 48,6 procent, w Allgemeine SS, 867, czyli 7,7 procent, w SS-Verfügungstruppe, i 292, czyli 6,5 procent, w SS-Totenkopfverbände.

239

Tamże. W 1938 r., według Rocznika statystycznego SS (1938, s. 87) łącznie do SS należało 238 159 mężczyzn, 214 753 do Allgemeine SS, 14 832 do SS-Verfügungstruppen (Oddziałów Specjalnego Przeznaczenia SS) i 9172 do SS-Totenkopfverbände; żonatych było łącznie 94 597, czyli 39,7 procent, 92 604, czyli 43,1 procent, w Allgemeine SS, 1402, czyli 10 procent, w SS-Verfügungstruppe, i 591, czyli 6,5 procent, w SS-Totenkopfverbände. Z łącznie 143 562 niezamężnych esesmanów 72 244, czyli 51,7 procent, miało mniej niż 25 lat. W porównaniu „stan cywilny i liczba dzieci” między SS i Rzeszą Niemiecką, według Rocznika, „SS w ubiegłych latach lokowała się zdecydowanie poniżej średniej dla Rzeszy. Pocieszająco duża liczba zawieranych małżeństw i urodzeń w roku 1938 miała ten skutek, że obecnie znacząco się do tej średniej zbliżyła”. Statystycy SS wyrazili wątpliwości, że przy „uwzględnieniu szczególnej struktury wiekowej SS […] aby osiągnąć średnią dla Rzeszy, żonatych musiałoby być około 110 000 członków SS”. Należało cieszyć się zwłaszcza z tego, że to akurat młodsze roczniki esesmanów „w wyjątkowo dużym zakresie miały udział w – mogącym być nazwanym zdrowym – dalszym rozwoju, to znaczy w ślubach i urodzinach”. Tamże, s. 91.

240

Por. Birn (1986, s. 358–361); Orth (1997).

241

1 stycznia 1939 r. 93 093 esesmanów miało żony. Do końca roku 1939 zawierano zatem przeciętnie 1879 małżeństw na miesiąc. Bundesarchiv Berlin, film 3331, Sztab Osobisty Reichsführera SS, folder 816; list od Panckego, szefa RuSHA, z 27 lutego 1940, do Reichsführera SS i do Schmitta, szefa Głównego Urzędu Personalnego SS, dotyczący: pozwolenia na ożenek.

242

Gilbert (1962, s. 251).

243

Himmler w swoich mowach wielokrotnie odnosił się do tego, jak trudne jest wykonanie rozkazu „eksterminacji Żydów”, jak bardzo zadanie to jest sprzeczne z samą naturą „germańskiego człowieka”, że jednak trzeba się przemóc ze względu na przyszłość narodu. Por. Fraenkel, Manvell (1971, s. 99 i n.).

244

Mowa podczas zjazdu gruppenführerów SS w Poznaniu 4 października 1943 r., IMT (1947–1949, t. XXIX, Dok. PS -1919, s. 110–173).

245

Höss (1963, s. 148).

246

Heydrich (1976, s. 100).

247

Tamże, s. 60.

248

Pohl (1994, s. 309), przykład ekstremalny: przesłuc

Скачать книгу