Żony SS-manów. Kobiety w elitarnych kręgach Trzeciej Rzeszy. Gudrun Schwarz
Urzędu Głównego SS, z 31 marca 1939 r., ZK/Az. 10 k/28.3.39 W./H; rozdzielnik III.
96
Dopiero w tym miesiącu wydał rozkaz, że ze skutkiem natychmiastowym będzie mógł o tym decydować samodzielnie RuSHA. Por. Bundesarchiv Berlin, film 3331, Sztab Osobisty Reichsführera SS, folder 816; list: Brandt, Sztab Osobisty RFSS, z 23 marca 1942 r., do szefa RuSHA.
97
Fraenkell, Manvell (1971, s. 108).
98
Pozwolenia na małżeństwo i zwolnienia do 31 grudnia 1939 r., Bundesarchiv Berlin, film 3331, Sztab Osobisty Reichsführera SS, folder 816; list: Pancke, szef RuSHA, z 27 lutego 1940 r., do reichsführera SS i do Schmitta, szefa Głównego Urzędu Personalnego SS.
99
Korespondencja między szefem RuSHA Hildebrandtem a Himmlerem 1 grudnia 1943 r. i 17 grudnia 1943 r. Cyt. za: Heiber (1970, s. 310 i n.).
100
Por. Anleitung für die „SS-Ahnentafel”; Bundesarchiv Berlin, Document Center, RuSHA-Akten.
101
Tamże. W tablicy genealogicznej w odniesieniu do każdego przodka miały być podane: 1. nazwisko (w przypadku kobiet tylko nazwisko rodowe) i wszystkie imiona, 2. miejsce, rok, miesiąc i dzień urodzin, 3. miejsce, rok, miesiąc i dzień śmierci, 4. wyznanie, 5. zawód, 6. miejsce, rok, miesiąc i dzień ślubu.
102
Por. Hilberg (1990, s. 77 i n.).
103
W formularzach akt rodu: „Kwestionariusz do statystyk Urzędu Małżeństw” zawiera rubryki: tymczasowe zezwolenie, ostateczna decyzja, do uzupełnienia i tutaj: ponowne przedstawienie RFSS. Bundesarchiv Berlin, Document Center, RuSHA-Akte Ö. Nie wiadomo, ile małżeństw zostało zawartych po wydaniu „tymczasowego zezwolenia”, ale wydaje się, że było ich niemało. Z 14 zestawów akt RuSHA jakie przejrzałam, sześć pozwoleń na ślub zostało udzielonych tylko tymczasowo lub na odpowiedzialność narzeczonej. Obok małżeństwa T. zaliczały się do nich także małżeństwa Mengele, Delmotte, Boger, Kitt, Landau i Mennecke, o których wspominamy dalej.
104
Por. Heiber (1970, s. 30); Hillel, Henry (1974, s. 28).
105
Bundesarchiv Berlin, Document Center, RuSHA-Akte T. Pani T. 14 maja 1943 r. wstąpiła do korpusu pomocniczek SS. Do marca 1938 r. zgodnie z rozkazem było zabronione uzyskiwanie dokumentów związanych z rozkazem o małżeństwie z Austrii. Por. Bundesarchiv Berlin, film 3331, Sztab Osobisty Reichsführera SS, folder 816; notatka do akt dla reichsführera SS, z 22 marca 1938 r. Zob. także: „W ostatnim czasie piętrzą się zapytania na temat traktowania wniosków o pozwolenie na małżeństwo od Niemców Sudeckich. Ponieważ wciąż nie jest jeszcze zniesiony zakaz uzyskiwania dokumentacji z terenów dawnej Czechosłowacji, prosi się o zasadniczą decyzję reichsführera SS. W załączniku jest dołączony odnoszący się do tego projekt rozkazu, który został przygotowany w oparciu o regulację z Ostmark (Austrii)”. Bundesarchiv Berlin, film 3331, odpowiedź Brandta, Sztab Osobisty, z 10 grudnia 1938 r., Tgb. Nr. A/34/50/38.
106
National Archives, 242 (roll A3343-RS-D 5465) RuSHA-Akte Mennecke, list Menneckego do szefa RuSHA z 27 kwietnia 1937.
107
Tamże, list szefa RuSHA z 7 maja 1937 roku. 26 października 1936 r. Mennecke dostarczył 26 dokumentów i korespondencję na temat swojego „rodu” oraz 68 dokumentów „rodu” swojej narzeczonej (list Menneckego do RuSHA z 26 października 1936 r. 22 lutego 1937 r.). Jednak RuSHA wezwało Menneckego do dostarczenia kolejnych 13 aktów urodzenia i 6 aktów małżeństwa, zażądało także jednego aktu urodzenia i jednego aktu małżeństwa od Evy W. Polecono mu, by „celem dalszych badań” postarał się o „elementarz tablicy genealogicznej”, który ukazał się w SS-Vor-Druck-Verlag W.F. Mayr, Miesbach/Oberbayern, albo „zwrócił się do odpowiedzialnego szkoleniowca, który zgodnie z rozkazem jest zobowiązany do pomocy przy opracowywaniu tablicy genealogicznej”. Dla nadętego Menneckego z pewnością była to gorzka nauczka.
108
Tamże, list Menneckego do RuSHA z 22 października 1938 r.: „W odpowiedzi na tamtejsze pismo z 29 sierpnia 1938 r. informuję, że nie było możliwe, bym dotrzymał podanego terminu, ponieważ w ciągu ostatnich 2 miesięcy nie było mnie w domu… Co się tyczy moich personaliów, zwracam uwagę na dwa błędy w podanym przez Państwa adresie: mój nr SS to: 142 813, mój stopień służbowy: untersturmführer SS”.
109
List Himmlera do gruppenführera SS Waltera Schmidta, szefa Głównego Urzędu Personalnego SS, z 13 września 1939 r., w: Heiber (1970, s. 81). Zob. także list Himmlera do szefa RuSHA Dareé z 29 marca 1938 r., w którym Himmler proponuje, żeby standartenführer SS Engler-Füßlin i jego żona mogli pozostać w SS tylko wtedy, „jeśli on zobowiąże się, że nie będzie chciał już mieć dzieci z tą żoną, i ponadto jeśli później przy zachowaniu tajemnicy będzie jasne, że dzieci z tego małżeństwa nie będą mogły być przyjęte do SS”. Także w tym przypadku w rejestrze przodków małżonki odkryto żydowskiego przodka; w: Heiber (1970, s. 64).
110
Bundesarchiv Berlin, film 2399, Sztab Osobisty Reichsführera SS, folder 294; list: minister lotnictwa Rzeszy i naczelny dowódca Luftwaffe do porucznika Magnussena, z 12 maja 1939 r.
111
Bundesarchiv Berlin, film 2399, Sztab Osobisty Reichsführera SS, folder 294.
112
Stanowisko reichsführera SS z 22 sierpnia 1943 r., w: Heiber (1970, s. 291).
113
Tamże.
114
List: Reichsführer SS do gruppenführera SS Waltera Krügera, dowódcy Dywizji Pancernej SS „Das Reich”, z 22 sierpnia 1943 r., w: Heiber (1970, s. 290).
115
Tamże.
116
List: Reichsführer SS do obergruppenführera SS Gottloba Bergera, szefa Urzędu Głównego SS, z 30 października 1943 r., w: Heiber (1970, s. 291 i n.). Nie wiadomo, co później stało się z córką.
117
Tamże.
118
Zob. na ten temat list szefa RuSHA, Hildebrandta, do Himmlera z 1 grudnia 1943 r. Hildebrandt informuje w nim o trzech esesmanach, których komplety akt do wniosku o zgodę na małżeństwo przesłał dalej Himmlerowi. Wszyscy ci trzej mężczyźni mieli tego samego żydowskiego przodka, urodzonego w 1663 r. Abrahama Reingaua, który został ochrzczony w 1685 r. Hildebrandt stwierdza w liście, że ogarnęły go wątpliwości, czy tych trzech mężczyzn, sprawdzonych w boju i wyróżnionych różnymi odznaczeniami, należy usunąć z SS. O trzech mężczyznach pisze, że „robią dobre wrażenie, patrząc pod kątem rasy” i że w wyglądzie zewnętrznym nie da się stwierdzić „żydowskiej domieszki krwi”. Himmler odpowiedział 17 grudnia 1943 r., że mogą się ożenić na własną odpowiedzialność narzeczonej. Dzieci z tych trzech małżeństw miały mieć jednak zamkniętą drogę zarówno do SS, jak i wspólnoty rodów SS. Cyt. za: Heiber (1970, s. 310 i n.).
119
Por. list Himmlera do starszego szeregowca Waltera Küchlina, z 3 kwietnia 1940 r. Himmler pisze w nim: „Łagodniej liczę, kiedy u kobiety w linii przodków żydowski przodek znajduje się daleko wstecz. W takiej sytuacji w niektórych szczególnych przypadkach – chodziło tutaj o kobiety w zaawansowanym wieku, które nie mogły już rodzić dzieci – pozostawiłem męża w Drużynie Ochronnej (Schutzstaffel – SS), ponieważ on sam nie jest nosicielem tej krwi”. Cyt. za: Heiber (1970, s. 92).
120
National Archives, RG 242, roll 3343-RS-D 5462; RuSHA-Akte Mengele; por. także Posner, Ware (1993, s. 34).
121
Co prawda życzono sobie wystąpienia z Kościoła, ale nie tolerowano ateistów. Himmler: „Kiedy wymagam od moich esesmanów, żeby byli