Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин
үзең беләсең, шыңшып йөрергә яратмадым. Дөньядан ямь табып яшәдем. Авырлык килсә дә бирешмәдем. Җылап йөрүчеләрне җенем сөйми. Син мине зарлана дип уйлама. Исем дә китми, Әҗәл белән дә көлеп сөйләштем.
Евстигней. Правильно, так и надо. Я тоже, знаешь, маху не давал. Жить будем еще, Альмандар.
Әлмәндәр. Шулай. Синең исән-сау йөргәнеңне күреп сөендем. Хәлләрең ничек соң, Ястәгнәй?
Евстигней. Дело молодое.
Әлмәндәр. Шулай, бирешмә, нык тор. Син миннән алты яшькә яшьрәк.
Евстигней. Молокосос.
Әлмәндәр. Валлаһи, дөрес! Әйдә җырлыйбыз.
Евстигней (көйләп). Ала карга дигян, ай, асыл куш…
Әлмәндәр. Валлаһи шулай.
Ала карга дигән, әй, асыл кош,
Имән башларына ник кундың?
Никләр кунганыңны да белмәгәч,
Якты дөньяларга ник тудың?
Хәтерлисеңме, Ястәгнәй, синең Иваның белән минем Хәйретдиннең үле хәбәрләре бер көнне килде.
Евстигней. Да-а…
Әлмәндәр. Әйдә безгә киттек, Ястәгнәй. Куып йөрсен әле безне Әҗәл. Ул мине эзләп чыгып китәр, ә без рәхәтләнеп… Әйдә, мой дача гулять будем. Сад дача делал, гарадскуй дача.
Евстигней. Ю-ук, Альмандар. Син минеке кунак. Минеке избада йоклыйсын.
Әлмәндәр. Твая снаха ругать будет.
Евстигней. Ю-ук. Килин якши. Син яратам. Посиди немного, я скажу… (Чыгып китә.)
Әлмәндәр, Евстигнейның битлеген киеп, умарта янына килә дә хәле бетеп туктый. Әҗәл күренә.
Әҗәл. Шулай диген, Әлмәндәр. Качтым диген.
Әлмәндәр (битлекне салып, җиргә утыра). Ни булды дисәм, син икәнсең әле.
Әҗәл. Әйе, мин фәкыйрегез. Әйттем бит мин сиңа, миннән качып котыла алмассың, дидем. Әйдә Әлдермешкә кайтабыз.
Әлмәндәр. Китер кәгазеңне, кул куйыйм, котылыйм син сабакыдан.
Әҗәл. Юк, Әлдермешкә кайтабыз башта.
Әлмәндәр. Ни аермасы бар?
Әҗәл. Син анда такта ышкылаттың, такта кадаклаттың. Исәп-хисапны шунда өзәрбез.
Әлмәндәр. Кайтырлык хәлем бетте.
Әҗәл. Хәйләләмә. Әйдә, Әлмәндәр, яхшылык белән. Юк нәрсә өчен бозылышмыйк. Тор әйдә, минем өчен кайда кул куйсаң да барыбер, үзең өчен әйтәм. Туган-үскән нигезеңдә, үзең ясый башлаган алачыгыңда…
Әлмәндәр. Шулай димсең?.. Ястәгнәй чыксын инде, саубуллашып китим.
Әҗәл. Бәлки, кирәкмәс.
Әлмәндәр. Ни өчен?
Әҗәл. Ни өчен дип… Башың белән уйлап кара. Ул да яшь кеше түгел, син авырайганны күрер дә, кәефе китәр. Син бит кешеләрнең кәефләре кырылуын теләмисең.
Әлмәндәр. Шулай шул.
Әҗәл. Әйдә тор. Әкрен генә атлыйк. Нәрсә ул синең өчен өч чакрым ара. Сиңа җиңелрәк булсын өчен мин яныңнан бармам, читтәнрәк атлармын.
Әлмәндәр (урыныннан торып). Бигрәк төче теллегә әйләнгәнсең.
Әҗәл. Төче телледән түгел. Качып киткәнеңә ачулансам да, сокланам мин сиңа. Туксан бер яшеңдә өч чакрым җиргә җәяүләп чыгып киткәнсең. Кайтасың барын да оныткансың. Йә, ничек, ярыйсыландымы хәлең? Бәлки, чыннан да, Ястәгнәй знакумың чыкканны көтәрсең? Берәр ат юнәтеп озатып куярлар.
Әлмәндәр. Юк, кеше борчырга яратмыйм. Әйдә.
Әкрен генә бакчадан