–
Тәхте паиң, гъәрше көрси нә фәләк[215]!
Илтимасым[216]: гъәйбә кичмә би-мәрам[217],
Гъәйби гъәйбәт[218] – җөмләсе мотлакъ хәрам!
Иртә-кичә догаңызда мән гъәриб,
Булсак иде кыйамәтдә бәр-фәрикъ[219].
Әгәр гыйшкың хак улырса би-гөман[220],
Почмагындин ертып алгайсән һаман.
Хәзрәтеңдин[221] безләрә мәкъсудымыз:
Безгә бер къәтгъ кәгазьдер мәхмүдемез[222].
Гыйшкың мәндә улмаз ирсә, и никяр,
Бу хатымны кайтарасың би-зарар[223].
Йибәрдем мәктүб итеб бу намәне,
Белүр өчен арада маҗараны.
Әгәр намәм сәңа баруб юлыкса,
Кабул кыйла кичергел, күңел якса[224].
Сәлам яздым, ирүр күңлем хәкъикъәт,
Хода бирсен йәшеңезгә бәракәт.
Сәлам алмак фаразыдыр бөрадәр[225],
Җәһед берлән җыйнарга (?) бәрабәр.
Ишет әмма сүземне үгет иркән[226],
Шәригъәткә муафикъ сүзләр икән.
Дийеңез бу намәне шәргъи ирмеш[227],
Шәригъәт бу намәдин хариҗ[228] ирмеш.
Шәригъәткәчә безгә күреп йәрәшмәк…
……………………………………………………….
«Бу сүземә инангыл, и гүзәл йар…»
Бу сүземә инангыл, и гүзәл йар,
Мәңа юкдыр сәндин үзгә вәфадар[229].
Мәнем бер сәндин үзгә сәрдәшем юк,
Хода бел үр: сәнендик тиңдәшем юк.
Дидем сәңа тәмами сүзләремне,
Тулидүбән[230] йәш илә күзләремне.
Моны яздыкда итдем берничә аһ,
Дәйүб: «Мәңа мәдәд[231] бир, Раббем, Аллаһ!»
«Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт…»
Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт[232]:
«Пәришан[233], үлде!» – дәйү кәлде афәт.
Фәкыйрең нәүгъ гъәруси дүнде налә[234]
Гъәмендән әйләндүкчә аһ-у-налә[235].
Хыялы тарихның нәкъеше[236] улды,
Сүзе – дилдә[237], хыялы күздә калды.
Әйа дилбәр[238], мәнем халем әгяһи[239],
Булып тәшна[240] фәкыйрьнең гяһи-гяһи[241].
Җамалеңне әгәр күрсәтсә Рәхман,
Күзем йагын[242] кыйлам мәрһәм[243] ушал ан.
Нәчүкдер халең, и назик мәҗазем[244],
Вә ликән[245] бәндәмен – юкдыр гъиляҗем[246].
Төшебдер бер Ходайга ихтияҗым,
Теләймен: йәнә яндыргай сираҗым[247].
Газизем, и җаным [вә] миһребаным,
Дилем, җаным, тәмурым[248], остоханым[249]!
Ки мәгъшукым, гөлем, багым, бәһарем[250],
Ата
<p>215</p>
Тәхте паиң, гъәрше көрси нә фәләк – торган җирең, утырган урының имин булсын.
<p>216</p>
Илтимасым – үтенечем.
<p>217</p>
Би-мәрам – теләксез, теләмичә; ирексездән (кеше сүзенә ияреп).
<p>218</p>
Гъәйби гъәйбәт – гаепне гайбәтләү.
<p>219</p>
Бәр-фәрикъ – бергә, бер төркемдә.
<p>220</p>
Би-гөман – гөмансыз, шиксез, шөбһәсез.
<p>221</p>
Хәзрәтеңдин – син олы заттан, син хөрмәткә лаек шәхестән.
<p>222</p>
Бер къәтгъ кәгазьдер мәхмүдемез – бер кисәк кәгазьдер мактаячагыбыз.
<p>223</p>
Би-зарар – зарарсыз (ертылмаган килеш).
<p>224</p>
Күңел якса – күңелгә ошаса; күңел ятса.
<p>225</p>
Фаразыдыр бөрадәр – туганлык фаразыдыр.
<p>226</p>
Үгет иркән – үгет икән.
<p>227</p>
Шәргъи ирмеш – шәригатьчә икән.
<p>228</p>
Хариҗ – тышкы, тышта; катнашусыз.
<p>229</p>
Вәфадар – ышанычлы, тугрылыклы.
<p>230</p>
Тулидүбән – тулы идүбән: тулы итеп.
<p>231</p>
Мәдәд – ярдәм.
<p>232</p>
Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт – бермәл җир йөзенә хәсрәт килде.
<p>233</p>
Пәришан – моң, кайгы; аптыраш.
<p>234</p>
Фәкыйрең нәүгъ гъәруси дүнде налә – фәкыйрьнең туй бәйрәме елауга әйләнде.
<p>235</p>
Аһ-у-налә – аһ ору, үкереп еглау.
<p>236</p>
Тарихның нәкъеше – узган эшнең гәүдәләнеше.
<p>237</p>
Дилдә – дил: күңел, җан, рух; хәтер.
<p>238</p>
Дилбәр – гүзәл, чибәр; йөрәкләрне яулаучы.
<p>239</p>
Халем әгяһи – хәлемне белүче.
<p>240</p>
Тәшна булу – омтылу, сусау.
<p>241</p>
Гяһи-гяһи – вакыт-вакыт, кайчакларда.
<p>242</p>
Күзем йагын – күзем маен (күз нурын).
<p>243</p>
Мәрһәм – җәрәхәткә, ярага сөртә торган май (бәлзәм).
<p>244</p>
Назик мәҗазем – нечкә холыклым, назлым.
<p>245</p>
Вә ликән – вәләкин.
<p>246</p>
Гъиляҗ – чара; дәва.
<p>247</p>
Сираҗ – шәм; яктырткыч.
<p>248</p>
Тәмурым – тамырым, тамырларым.
<p>249</p>
Остохан – сөяк, сөякләр.
