булыр кысб сәүәр көн ботындин?
Бән улдым бу җиһанда мисл тутый кош,
Йөземә тулды күземдин акып йәш.
Сәнең гыйшкың янадыр бәгъремездә,
Бән булсамчы бу хальдә яныңызда.
Нәчә язсам да бетмидер бу сүзем,
Егъламакдин күрмидер ике күзем.
Сәнең кайгыңдин бән улдым бичарә,
Йөрәгем янадыр, аһ, нә чарә?!
Бу дәрдемгә[284] дәуа итсен Ходаем:
Сәнең куеныңда булсам һәрдаим.
Сәне сәүдем биниһайә хәддин ашып[285],
Янадыр җөмлә җисмем ут тоташып.
Сәне күрмәй халем юкдыр чыдарга,
Йитешде бу җаным тәндин чыгарга.
Торам кайгым белән, җаный, каралып,
Сәне күрсәм китә кайгым таралып.
Әйа җаным, буең сәнең зифа тал,
Йөзең рәушан, телең татлы сөчек[286] бал.
Сәнең исмен ирер мәңа мөляим,
Сәне бәңа бирер микән Ходаем?
Әгәр бирмәсә сәне Алла бәңа,
Әҗәл бирсен мәңа вә йаки сәңа!
«Үзең анда тик торасән…»
Үзең анда тик торасән,
Фәлянә, пәри наз илә[287],
Сурәтең дөшемә керер,
Фәлянә, пәрваз илә[288].
Сандугач-былбылдай кеше
[Сайрыйдыр] аваз илә,
Укый да көлә, бакубән
Бу хатка пөр наз илә[289]…
Күз дә кашың уйнаша ла,
Биегәнди баз илә[290],
Күкселәрең[291] сүзләшәдер
Төрле сүзи саз илә[292].
И Фатыйма ла, җанашым,
Бер тоташ бу сагышым,
Гыйшкың илә җәй вә кышын,
Үтә көз дә, яз илә.
Ник бу күңлем түзмидер лә,
Ник өмиден өзмидер лә?
Әллә тоташ сүзлидер лә
Дәрдкә сабры аз илә[293]!
Сагынып, и Фатыйма ла,
Килсәнә бер катыйма ла!
Кайгылы әүкатыйма[294] ла
Талда бул[295] һәм раз илә[296]!
«Бер тәбәссем садир улса…»
Бер тәбәссем садир улса[297] гөлкөшадлардин[298] мәгәр,
Шөгъләсендин зольмәт ула[299] җөмлә ул нәҗме гомер[300]!
Шөгълә идәр[301] зольмәт эчрә сән нигярнең хәндәсе[302],
Кашлары һилял[303] кебидер һәм яңагы ляләсе.
Ирер идем бер заманда къәрйәдә[304] сакин[305] үзем,
Сәрви къәдд[306] вә сурәтеңә дөшде шул дәмдә[307] күзем.
Күрде күзем, дөшде күңлем ул бәдер[308] сурәтеңә,
Хәйран улып, гашыйк улдым шул заман сирәтеңә[309].
Күз күрергә дилбәри күп[310], назәнин – хәйр-ел-бәнат[311],
Дешләре дил рәгъдидәндер[312], агъзыдыр къәнд-у-нәуат
<p>284</p>
Дәрдемгә – хәсрәтемә, чиремә.
<p>285</p>
Хәддин ашып – чиктән ашып.
<p>286</p>
Сөчек – тәмле, татлы, төче.
<p>287</p>
Пәри наз илә – пәри (кызларыча) наз белән.
<p>288</p>
Пәрваз илә – очып йөргән хәлдә, очкан килеш.
<p>289</p>
Пөр наз илә – бик назланган хәлдә.
<p>290</p>
Баз илә – уйнап, уйнаган төсле.
<p>291</p>
Күкселәрең – күкрәкләрең.
<p>292</p>
Сүзи саз илә – сүзләрне килештереп.
<p>293</p>
Дәрдкә сабры аз илә – хәсрәткә (чиргә) сабыры азлыктан.
<p>294</p>
Әүкатыйма – вакытларыма.
<p>295</p>
Талда булу – дәва булу, таяныч булу, ышык булу.
<p>296</p>
Раз илә – сер (хикмәт) белән.
<p>297</p>
Табәссем содир улса – елмаю күренсә, елмаю пәйда булса.
<p>298</p>
Гөлкөшадлар – чәчәк аткан гөлләр, монда: матур кызларның йөзләре.
<p>299</p>
Шөгъләсендин зольмәт ула – сүзгә-сүз: нурыннан караңгылана; мәгънәсе: кызлар елмаюы янында төссезләнеп (нурсызланып) кала.
<p>300</p>
Нәҗме гомер – яшәү йолдызы, хәят йолдызы.
<p>301</p>
Шөгълә идәр – яктырып, нурланып торыр.
<p>302</p>
Нигярнең хәндәсе – гүзәлнең елмаюы.
<p>303</p>
Һилял – яңа туган ай.
<p>304</p>
Къәрйә – авыл.
<p>305</p>
Сакин – торучы, яшәүче.
<p>306</p>
Сәрви къәдд – сәрви (кипарис) сын.
<p>307</p>
Шул дәмдә – шул чакта, шул мизгелдә.
<p>308</p>
Бәдер – тулган ай.
<p>309</p>
Сирәтеңә – йөреш-торышыңа (күркәм холкыңа).
<p>310</p>
Дилбәри күп – күңелгә ягымлылыгы күп.
<p>311</p>
Назәнин – хәйр-ел-бәнат – иң назлы – кызларның гүзәле.
<p>312</p>
Дил рәгъдидәндер – күңел бизәгедер.
