Шигырьләр / Стихи (на татарском языке). Габделджаббар Кандалый

      Мөнаҗәтне яза-яза,

      Каләм тоткан кулым тала.

      Күземдин канлы йәш ага –

      Хәсрәтеңдин, әйа җаным!

      Асыл кошны тотар идем,

      Тирәк төбенә [лә] кунса;

      Сагъәт саен күрәр идем,

      Сән җаныйдин әмер булса.

      Сәлам яздым сәнең артдин,

      Сәне күрмәклекем сартын[377].

      Иякләрең кызыл алтын –

      Ушал кыйлмыш сәне Мәүля[378]!

      Күн итекдер аягымда,

      Көмеш йөзек бармагымда,

      Йәшләр түгел – кан елаймын

      Сәне сагынган чагымда.

      Гозер сүзем шулдыр, җаный:

      Бүтән йарга дашлап китмә;

      Бу мөнаҗәт барып йиткәч,

      Сүләшүгә мохтаҗ итмә.

      Биек мәсҗед манарасы,

      Ялтырыйдыр тәрәзәсе,

      Бу дөньяда кауышмасак,

      Утта янсын заманасы.

      Иртә торып тышка чыкдым,

      Кошлар очты оядин ла,

      И җаныем, бергә сорыйк

      Кауышмакны Ходадин ла…

      Бәнем җаным сәнең җаның имәсме,

      Бәнем җаным сәңа кабул имәсме?

      Сәнең җаның бәнем корбаным улсын,

      Кулың – ястык, сачең юрганым улсын!

      Җөмлә гөлнең нуры китә,

      Сачак вакытлары үткәч;

      Матур кызның кадре китә,

      Егерме йәшенә йиткәч.

      Җиһан багълары ки нурлана,

      Җөмлә гөлләр сачак аткач;

      Бәнем күңлем тынычланыр,

      Сәнең куйн гынаңа яткач!

      Сурәтең дөшемә керер,

      Дөшем эчрә күзем күрер:

      Күз алдында биеп йөрер,

      Терәп күксен[379], идеб рәкъкас[380].

      Ки куркам бу сурәт-нәкъши,

      Бер йиңел улмасын бәхши[381],

      Дивана булмасам яхши, –

      Кидеп гакълым, булып гъәувас[382].

      Тагъ-таш, сәхралар кичеп,

      Йитәр идем сәңа очып,

      Ятыр идем сәне кочып,

      Ки куйныңда булып гъәувас.

      Гашыйк-мәгъшук табышубән,

      Агызларны кабышубән,

      Кочышубән, очышубән

      Улышамыз икәү мәгъас[383].

      Иляһи, ошбу матурга

      Нәсыйб ит бергә ятырга,

      Үбеп агъзыны татырга,

      Ки куйнында булып гъәувас!

      Ки бән яздым сәңа, җанкәм, ничә хат,

      Бәйан итдем ничә хатда ничә кат:

      Оемагыл эчеп гъәфләт[384] шәраби,

      Заигъ үткәрмә әйаме шәбаби[385].

      И бәгъидә[386], сәнең хәзер бу чакда

      Үбеп-кочып сәүәр вактың кочакда.

      Сафадин[387] дөньяның зәүкъен[388] алырсың,

      Гомернең үткәнен тоймай калырсың!

      Ки