Сайланма әсәрләр. 4 томда. Том 3. Ахат Гаффар
бер шайбаны?!
Йосыф радиоалгычны чит ил дулкынына көйли, музыка яңгырый.
Зөлфирә. Бәлки, яңгырга карамаскадыр, кайтып китәргәдер?
Шәмсия (тынлыктан соң). Безнең әле бака челәннәренең теге атасы нишләгәнен беләсебез бар.
Мөкатдәс керә.
Аллаһияр. Рәхим ит, сора!
Мөкатдәс. Могҗиза, ә? Колынлады.
Рахман. Ә бия тормадымы соң әле?
Мөкатдәс. Юк, хикмәт. Сигез кешене тартып килеп өзлеккән, күрәсең, авырый ул. Ә колыны, егетләр, дәү! Озын торыклы, күз тимәсен.
Аллаһияр коньяк салып эчә.
Әрләмәссез микән инде мине, оланнар?
Бикчәнтәй. Ни өчен?
Мөкатдәс. Сезне кире алып кайта алмыйм ич менәтерә. Ач утырасыз. Менә монда биш-алты бәрәңге бар, Рахман улым, шуларны көлгә тәгәрәт әле.
Йосыф. Ярар инде, теш буяп тормыйк.
Мөкатдәс. Тагын менә бер кадаклап макарон калган икән. Бәлкем, сеңелкәйләр, шулпа ише берәр нәрсә әтмәлләрсез? Тамак ялгарга үтә чыккан булыр.
Шәмсия чыгып китә дә каз тотып керә, җиңнәрен сызганып, аның йонын йолкый башлый. Бөтенесе аңа карап тора.
Аллаһияр. Нишләтәсең аны?
Шәмсия. Аш пешерәм.
Аллаһияр. Тукта, ишетәсеңме? Каян килгән сиңа мондый каты бәгырьлелек?
Шәмсия игътибар итми.
Ишетәсеңме син?!
Шәмсия. Хатын-кыз ирләр ач утырганны карап тора алмый.
Аллаһияр (тәрәзәгә борылып). Нинди вак яңгыр.
Йосыф (штормовка кия). Былтыр паром, быел тегермән… Нәрсәгәдер җил гел безгә каршы. Бәладән башаяк, мин кайтам.
Зөлфирә. Бүген ут бар, җылы. Паромдагы ише түгел.
Нурзадә. Мин синең белән кайтам, Йосыф. (Киенә.)
Аллаһияр (Шәмсиягә). Җыен, кайтабыз.
Шәмсия. Мин аш пешерәм. Ичмаса, син ашарсың, Мөкатдәс абзый.
Мөкатдәс. Рәхмәт, кызым. Әйбәт булыр.
Нурзадә. Теге кошның истәлеген тиз оныттың син, абзый.
Мөкатдәс. Кош кайгысымыни монда?.. Бия авырый ич, оланнар. Колыны ачтан үлмәсә ярый. (Әкрен генә чыгып китә.)
Нурзадә. Бу карт Шәмсиянең кыр казы атуына куана шикелле.
Рахман. Ник алай уйлыйсың?
Аллаһияр. Гап-гади логика: кошларны үтерүче үзе генә булмагангадыр. Бүтәннәрнең гаебен күрү үз гаебеңне оныттыра. Үз-үзеңне аклар өчен яхшы сылтау.
Шәмсия. Сине былтыргы гаебеңнән аклар өчен, мин күпме каз атарга тиеш икәнмен әле! Шуңа куанасыңмыни? (Рахманга.) Мөкатдәс абзыйның пычагы юк микән?
Аллаһияр. Минем пәкем бар. (Кесәсеннән пәке чыгара.) Йосыф, суз әле.
Йосыф. Теш кенә казырлык ич бу! (Шәмсиягә бирә.)
Шәмсия. Печтик кенә эләктерсә, шул җитә, Йосыф, бар, су алып кер.
Йосыф. Нигә мин?
Чуен алып, Зөлфирә чыгып китә дә су алып керә, аны мич плитәсенә утырта. Шәмсия пәкене карый да утыра.
Шәмсия. Бу пәке тагын ничек итеп синең кулыңа килеп эләкте? Мин аны бүләк иткән идем ич.
Аллаһияр (тынычсызланып). Кемгә?
Шәмсия. Аңа… Рафаэльгә. Шунда, паромда.
Аллаһияр. Нигә дип син аңа минем пәкемне бирдең әле? Җитмәсә, бүләк итеп! (Нурзадәгә карый. Ул читкә борыла.)
Шәмсия, торып, казны чистарта.
Хатыны