Түүл буолан сүтүмэ. Галина Нельбисова
Кинилэртэн киһи да кут-танар ээ. Бу араас ыарыы иҥин элбэҕэр. Сабыс саҥа помада эбит, сибиэһэйэ көстөр. Дьэ итиэннэ сэрэнэр буолуҥ, оҕолор, – Ираида Никоновна помаданы ылан эргим-ургум туппахтаат, сыттаан ылла.
Кыргыттар салгын сии, сөрүүкүү таарыйа кэпсэтэр пуун дьиэтин диэки хаамыстылар. Иккиэн дьонно-ругар төлөпүөннээн, үчүгэйдик сылдьалларын, арах-сыбакка бииргэ олороллорун иһитиннэрэн, анарааҥ-ҥылары эмиэ үөртүлэр. Арай Оля кыратык хомойон төнүннэ. Сенятыгар телефоннаабыта дьиэтигэр суох, сайылыкка оҕолорго барда диэтилэр.
– Күнү быһа хайдах дьиэҕэ олоруой. Оҕолоругар сэргэхсийэ бардаҕа дии, – Даша саҥата аҕыйаан хаалбыт Олятын уоскута сатаата.
– Сыбыс-сымыйанан, «оттоон кэлэн баран киэһэ өттүгэр ханна да барыам суоҕа» диэбитэ. Икки да күн буолбата, сүүрэн хаалбыт, – Оля мөҕүттэр.
– Ээ, чэ, Оля, санаарҕаама. Табылыннаҕына, эн биһикки, доҕоччуок, Сэргэлээх уолаттарын билсиэх-пит турдаҕа. Араас оройуон уолаттарын, Сиэнньис-тээҕэр быдан үчүгэйдэри, – Даша дьээбэлэнэн кыы-һын күллэриэн баҕарда.
– Бэйэҥ көрөөр, Даша. Мин Сиэнчиккэ тахсыба-тахпына ыал буолбаппын. Бүттэ, – Оля өссө буугунаата.
– Чэ, чэ, сөп бырастыы гын. Оччоҕо кыра аайыт-тан кыыһырыма. Дьиэбитигэр ыксыахха, тётя Ида хойутаамаҥ диэбитэ. Утуйуохха баран, сарсын эрдэт-тэн библиотекаҕа олоруохха наада.
Дьиэлэригэр кэлбиттэрэ хаһаайкалара ыалдьыттар-даах олорор. Кэргэнниилэр быһыылаах, саастарынан Ираида Никоновна курдуктар.
– Оо, оҕолорум кэллилэр. Настя, дьэ бу баар Ларабыт кырасаабыссата, – Ираида Никоновна Оля-ны ыҥыран ылан ыалдьыттар иннилэригэр туруоран кэбистэ. Медицинскэйгэ бииргэ үөрэммит дьүөгэлэрэ кэргэниниин ыалдьыттыы кэлбиттэр эбит.
Арай, Даша өйдөөн көрдөҕүнэ, Ираида Никоновна хараҕа иһэн, сирэйэ кытаран хаалбыт эбит. Ытаабыта көстөр. Даша хайдах эрэ олус ыксаан ылла. Кыратык чэй испитэ буолаат хосторун буллулар.
– Оля, өйдөөн көрдүҥ дуо, тётя Ида ытаабыт дии.
– Мин эмиэ биллим ээ. Ити Настя диэн дьүөгэ-лэрэ, Мирнэйгэ олороллор ээ. Эмиэ хирург кэргэннээх.
– Медиктэр бэйэ-бэйэлэрин кытта ыал буолаллар эбит ээ. Эн да куоппатыҥ буолуо, – Даша бэйэтэ да билбэтинэн дьүөгэтин эмиэ кыыһырда сыста.
– Даша, эн Сеняны абааһы көрөҕүн дуо, туох ааттаах суох гына сатаатыҥ?!
– Эс, туох диэн эттэҥий. Оттон наһаа убай, быраат курдук саныыбын быһыылаах. Чугаһа бэрт. Үчүгэй уол, хотуй, ол да иһин таптаан эрдэхпит.
Бу кэмҥэ хосторун аанын тоҥсуйдулар. Ыалдьыт Анастасия Яковлевна киирэн кэллэ. Киирэн дьыбааҥ-ҥа Оля аттыгар чугас олорон ону-маны ыйыталаста. Онтон эмискэ Дашаны эмиэ чугас кэлэригэр ыҥырда.
– Кыргыттар, биһиги бу түүн соҕуруу көтөбүт. Сочига сынньана баран иһэбит. Эһиги баһаалыста тётя Идаҕытын үчүгэйдик көрө-истэ сылдьыҥ. Арыый аралдьыйыа эһигини кытта. Вот, предатель, а-а, пре-датель, – диэн бэркэ кыһыйбыт-абарбыт куолаһынан нууччалаан кэбистэ.
– Тётя Настя, өйдөөбөтүбүт, ити кими эттиҥ? – Оля соһуйан өрө