Şiirler, Karasözler. Абай Кунанбаев
sözümü düşünüp anlasana…
Yemeği tokluk amacıyla,
Yoksulluk işi olmuşsa
Azdırır insanoğlunu ha…
Didişip boşuna,
Düşman olursan dosta,
Eza çeker, yok olursun ya…
Sahte şikâyetler doldu taştı ya,
Üzülecek vaktin geldi çattı ha…
“İşsiz dolaş avare,
Zorunlu malı al işte”
Diyen kim var Sizlere?
Kurnazlığı sezici,
Rezilliği bilici
Kişi bulunur dürüstlere…
Üç-dört yıllık âdetin
Olur kendine katilin…
Ağrımadan tenim,
Ağrıdı canım,
Kanırttı, kıstırdı başımı…
Daraldı göğüs,
Sıkıştı yürek,
Sıkıp akıttı yaşımı…
Sığınıp alaya, tokluğuna,
Çekti hüner yokluğuna…
Gayretim malum,
Yetmiyor mecalim,
Maksat büyük, ömür küçük…
Geçtikten sonra şenlik,
Gittikten sonra güzellik,
Ne olacak boş efelik?
“Geç” diye dönülecek yol değil,
Yol azığım mal değil…
Bir kişi çok ya,
Yüzlerce acımasıza
Hala yeterli zaman yok…
Kadirli başım,
Gayretli yaşım
Bağırmakla geçti, çare yok…
Boşuna aktı onca ter,
Zilletle geçti ömürler…
Söz ustası, bilgin
Hukukçu, kâhin
Bilinmek maksadı, övünmek…
Çekinip, korkarak,
Yola koyulup, sefere çıkarak
Çekinse halkın, bakarak…
İlendiğin yurt kılacak.
Kurulun güçlü olacak.
Hoş, korktu elin,
Korkutan senin
Hünerin ne, söyleyiver kendin…
El gözler seni,
Sen gözlersin eli,
Kımıldatmadan, bak ta gör…
Oynaşçı hatun olsa iffetsizce,
Ar kalır mı, gözleyen erkekte?
Desteksiz gözlerin,
Tek yalnız kendin
Bakamazsın, başın döner…
Kardeşine benzeyen
Sırrını söyleyen
Sırdaşın, sırtını döner…
O kanı bozuk, alçak hırsızlar
Fırsatı kollayıp, seni avlarlar…
Başı gözü kan olur,
Üstü başı toz olur,
Gene kalkar kayıp kaykılır;
Yıkılıp kalkar,
Bitkin düşer,
Daha da zahmet çeker.
Şeref nerde, ar nerde?
Kıymetli canına faydası ne?
İt ürüse, bala
Değneğini alır da
İtle kinleşip kovalar ya…
Kızarmış gibi “hey” der,
“Ayıp” der, “bırak” der,
Büyükler bulaşır, “yeter” denir.
Onu biliyorsan, bu yaptığın ne?
“Ben de ayıp iş yaptım” desene…
Bilene yol boş,
Olaydı eli boş
Merakın tadını alırdı ya…
Bilmeyen cahil,
Oturur, kaygılı değil,
İmiği doyaydı yatmaya…
Ne o değil, ne bu değil,
Benim de günüm, gün değil…
Bilimi izleyerek,
Dünyayı gözleyerek,
İki tarafa dikkat kesildim.
Kulağını asmaz,
Dilini tutmaz,
Çok nadandan umudu kestim.
İki batman kuyruğun
Tut, yetsin buyruğun.
Jartas’a vardım,
Her gün bağırıp çağırdım,
Ordan da aksiseda çıkardım…
İşitip sesini,
“Bilsem” diye doğrusunu-iyisini,
Çok gezinip aradım…
Kadim