Канстанцін Каліноўскі: асоба і легенда. Васіль Герасімчык
біяграфіях, энцыклапедычных даведніках і г.д. павінна адзначацца, ды і цяпер ужо адзначаецца, наяўнасць у яго і другога імя”.
15
Гронский, А. Кастусь Калиновский: конструирование героя / А. Гронский // Беларуская думка. – 2008. – № 2. – С. 83.
16
Там жа.
17
Для прыкладу, урывак з паказанняў Эразма Заблоцкага пра наведванне ім у 1861 годзе Саколкі, куды той прыехаў па запрашэнні Валерыя Урублеўскага. НГАБ у г. Гродна. – Ф. 3. – Воп. 3. – Спр. 1. Материалы Виленской следственной комиссии о лицах, принадлежащих к Гродненской революционной организации. Начато 5 августа 1863. Окончено 24 октября 1864. На 569 листах. – Арк. 35: “…приехавши туда, я застал там следующее общество: питейно-акцизного надзирателя Сонгина, ксендза Козловского, из Царства Польского, и Константина Калиновского, с которым я тогда и познакомился. Разговор шел о варшавских происшествиях; Константин Калиновский и Врублевский сказали мне, что составляется организация Народного Польского правительства, которая скоро должна сформироваться по всей Литве…”.
18
НГАБ у г. Гродна. – Ф. 3. – Воп. 3. – Спр. 6. Дело о революционной деятельности Кастуся Калиновского. Начато 27 октября 1862 г. Окончено 24 августа 1864 г. На 60 листах. – Арк. 7: “… прибыли в дом сказанного ксендза Козловского, который на спрос объявил, что ни Викентий, а Константин Калиновский будучи давно знаком, заехал в дом его ксендза 4 числа вечером…”.
19
LVIA. – F. 1135. – Ap. 4. – B. 381. – L. 1–3v. Лісты былі апублікаваны па-польску і ў перакладзе на беларускую мову: Смалянчук, А. Асоба Кастуся Каліноўскага як даследчая праблема / А. Смалянчук // Кастусь Каліноўскі і яго эпоха ў дакументах і культурнай традыцыі: матэрыялы міжнароднай навуковай канферэнцыі. – Мінск, 2011. – С. 9–25.
20
Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857–1865. 2 t. – Wilno, 1913. – T. 1. – S. 370–371.
21
НГАБ у г. Гродна. – Ф. 1809. – Воп. 2. – Спр. 4. Метрическая книга родившихся с 1885 по 1893 год. На 200 листах. – Арк. 123 адв. – 124.
22
Limanowski, B. Historia powstania narodu polskiego w 1863 i 1864 r. / B. Limanowski – Lwów, 1882. – T. 2. – S. 213. Б. Ліманоўскі прыпісаў Канстанціну Каліноўскаму факты з жыцця яго брата Віктара. Іван Цвікевіч на гэтай падставе пісаў: “Віктар Каліноўскі – гэта той жа Кастусь Каліноўскі, а абмылка стварылася дзеля таго, што ў Каліноўскага было два імені – Кастусь і Віктар (Вінцэнты), як гэта часта бывае ў беларусаў-каталікоў”. Цьвікевіч, І. Кастусь Каліноўскі (к 60-годдзю яго сьмерці). Біяграфічна-гістарычны нарыс / І. Цьвікевіч // Arche. – Сакавік 2015. – № 3 (136). – С. 46.
23
Кісялёў, Г. Новае пра Кастуся Каліноўскага / Г. Кісялёў // Полымя. – № 7. – Ліпень 1959. – С. 139.
24
Кісялёў, Г. Кастусь Каліноўскі, яго час і спадчына / Г. Кісялёў // За нашую вольнасць. Творы, дакументы / Каліноўскі, К.; уклад., прадм., паслясл. і камент. Г. Кісялёва – Мн.: “Беларускі кнігазбор”, 1999. – С. 262.
25
Кісялёў, Г. Сейбіты вечнага: артыкулы пра беларускіх пісьменнікаў і дзеячаў рэвалюцыйнага руху 1863 года; Скарынаўская сімволіка: вытокі, традыцыі, інтэрпрэтацыі / Г. Кісялёў. – Мінск: Медысонт, 2009. – С. 35.