Skarbiec nauczyciela-terapeuty (na bazie własnych doświadczeń z pracy terapeutycznej). Отсутствует

Skarbiec nauczyciela-terapeuty (na bazie własnych doświadczeń z pracy terapeutycznej) - Отсутствует


Скачать книгу
narzędzia wymaga korekty. Rysunek samodzielny dziecka na etapie bazgroty chaotycznej. Dziecko chętnie się bawi, malując całą dłonią farbami, kreśli dowolne wzory palcami, wykorzystując przygotowane masy klejowe i z kisielu, bawi się masami papierowymi, glinkami – uklepuje je, gniecie, podejmuje próby toczenia.

      Wykonuje proste czynności samoobsługowe – samodzielnie zjada posiłek, z pomocą korzysta z łazienki podczas mycia rąk i zębów. W dalszym ciągu wymaga pomocy w korzystaniu z toalety. Zachęcany, podejmuje próby zdejmowania i wkładania spodni.

      Opis przypadku – praca na poziomie poznawczym

      1 września 2002 r. chłopiec w wieku pięciu lat został przyjęty do przedszkola z grupami integracyjnymi na podstawie orzeczenia kwalifikacyjnego do kształcenia specjalnego.

      Dane o dziecku wynikające z orzeczenia (diagnoza psychologiczno-pedagogiczna):

      ● wada wymowy (dziecko uczęszcza na zajęcia logopedyczne),

      ● dobre rozumienie bardzo prostych poleceń i sytuacji z życia codziennego,

      ● bardzo słaba koncentracja na zadaniach umysłowych,

      ● rysunek w fazie bazgroty,

      ● bardzo słaba sprawność manualna,

      ● słaba zaradność samoobsługowa.

      Wskazania i zalecenia wynikające z orzeczenia:

      ● terapia mowy,

      ● terapia psychopedagogiczna ukierunkowana na rozwijanie procesów poznawczych, sprawności manualnej i koordynacji wzrokowo-ruchowej,

      ● stymulacja rozwoju emocjonalno-społecznego.

      Sytuacja rodzinna dziecka

      Chłopiec jest jedynym dzieckiem w rodzinie, otoczony troskliwą opieką rodzicielską. Z uwagi na częste choroby i ogólny słaby stan zdrowia dziecko często przebywa w szpitalach.

      Etapy rozwoju dziecka po przyjęciu go do przedszkola integracyjnego – wstępne obserwacje pedagogiczne (diagnoza) w okresie wrzesień–listopad 2002 r.

      Dziecko dobrze się zaaklimatyzowało w grupie przedszkolnej, jednak bawi się zwykle samo. Podczas zabaw organizowanych przez terapeutę, uczestniczy w prostych zabawach i ćwiczeniach, często ma trudności ze zrozumieniem polecenia, lepiej wykonuje zadania na zasadzie naśladownictwa („Tak zrobiłam ja, teraz zrób ty”).

      Nie rozróżnia i nie nazywa kolorów. Nie dostrzega zmian w prostych obrazach. Słabo rozróżnia typowe proste dźwięki dochodzące z otoczenia. Lubi tworzyć budowle z klocków, układać wieże, domy, pociągi. Chętnie opowiada o czynnościach wykonywanych w danym momencie, np. „Biorę klocki, buduję dom. Zobacz mój dom”. Przelicza mechanicznie od 1 do 3 bez określenia pojęcia liczby. Jego sprawność manualna jest bardzo słaba, chwyt wymaga stosowania nakładki. Samodzielny rysunek dziecka jest na etapie bazgroty. Potrafi ciekawie opowiedzieć o tym, co rysunek przedstawia. Wypowiedź w stosunku do przedstawionego rysunku jest bogata w szczegóły. Dziecko potrafi precyzyjnie określić, co gdzie się znajduje i co przedstawia dany rysunek.

      Sygnalizuje potrzeby fizjologiczne, wymaga pomocy podczas korzystania z toalety.

      Na podstawie diagnozy oraz zebranych informacji o dziecku oraz diagnozy ustalono, że program terapeutyczny będzie prowadzony na poziomie poznawczym.

      Ogólny program terapii pedagogicznej

      1. Budzenie wiary we własne możliwości i umiejętności:

      a) wzmocnienia pozytywne,

      b) zabawy i ćwiczenia wynikające z zainteresowań dziecka („co lubię”, „co potrafię”).

      2. Rozwijanie sfery społeczno-emocjonalnej poprzez:

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      1

      Konwencja o Prawach Dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r., artykuł 23, punkt 1, DzU z 1991 r., nr 120, poz. 526.

      2

      A. Franczyk, K. Krajewska, Program psychostymulacji dzieci w wieku przedszkolnym z deficytami i zaburzeniami rozwoju. Ćwiczenia i zabawy do wykorzystania w pracy dydaktyczno-terapeutycznej dla nauczycieli i terapeutów pracujących z dziećmi o specyficznych potrzebach edukacyjnych, „Impuls”, Kraków 2002.

      3

      Ibidem.

      4

      L. Miller, D. Steiner, S. Reid, Od niemowlęcia do dwulatka, tłum. M. Lewandowska,„Œwiat Książki”, Warszawa 1996, s. 170.

      5

      J. Magnuska, S. Bober, A. Koźmińska, Reedukacja dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu, „Zagadnienia Wychowawcze a Zdrowie Psychiczne” 1968, nr 1.

      6

      Typowe stadia ewolucji plastycznej dziecka według A. Trojanowskiej, Dziecko i plastyka, WSiP, Warszawa 1983 oraz V. Lowenfelda, W. L. Brittaina, Twórczość a rozwój umysłowy dziecka, tłum. K. Polakowski, PWN, Warszawa 1977:

      – bazgrota (2–4 lata) – jest rysunkiem abstrakcyjnym nieoznaczającym nic poza sobą (bazgrota chaotyczna – linie przypadkowe, skłębione, przekreślane zygzakami, plamy kleksowate; bazgrota kontrolowana – spirale, linie faliste i łamane, proste i skrzyżowane, owale i kręgi);– pierwsze motywy (4–6 lat) – tzw. okres proschematyczny lub przedschematyczny

      – dziecko dokonuje pierwszych prób przedstawiania świata, tworzy pierwsze postacie ludzkie zwane głowonogami, rysunek jest chaotyczny, nieuporządkowany;

      – stadium schematu (tzw. geometryzacja) (6–8 lat) – rysunki przedstawiają fragmenty otoczenia w sposób opisowy, niektóre rysunki powstają na bazie wyuczonego schematu, np. postać człowieka;

      – stadium wczesnego realizmu (9–12 lat) – rysunki symbolizują świat przedmiotów, można wyodrębnić coraz więcej szczegółów, wzrasta dbałość o detale.

      7

      Arkusze zostały zostały opracowane na podstawie: A. Franczyk, K. Krajewska, Program psychostymulacji…, op. cit.

      8

      M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska, Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, WSiP, Warszawa 1992.

      9

      J. Magnuska, S. Bober, A. Koźmińska, Reedukacja dzieci…, op. cit.

Скачать книгу