Księga Duchów. Allan Kardec
z tego drugiego?
„To oczywiste. Duchy są indywidualizacją zalążka inteligencji podobnie jak ciała fizyczne są indywidualizacją zalążka materii. Nie znamy jedynie czasu, kiedy powstały i sposobu, w jaki do tego doszło”.
80.
Czy Duchy są tworzone przez cały czas, czy też może powstały wszystkie na początku dziejów?
„Tworzone są cały czas, co oznacza, że Bóg nigdy nie przestał tworzyć”.
81.
Czy Duchy powstają w sposób spontaniczny, czy też pochodzą jeden od drugiego?
„Bóg tworzy je, podobnie jak inne istoty, siłą swojej woli. Ale raz jeszcze powtarzamy – ich początek jest okryty tajemnicą”.
82.
Czy właściwe jest stwierdzenie, że Duchy są niematerialne?
„Jak można określić jakąś rzecz, jeśli brakuje nam odniesienia i dysponujemy jedynie niewystarczającymi słowami? Czy ślepy od urodzenia może podać definicję światła? „Niematerialny” to niewłaściwe słowo. Lepiej byłoby powiedzieć „bezcielesny”, gdyż musisz zrozumieć, że skoro Duch został stworzony, musi być czymś. Jest zbudowany z bardzo delikatnej materii, która dla was nie ma żadnej analogii – jest tak eteryczna, że wasze zmysły jej nie dostrzegają”.
Mówimy, że Duchy są niematerialne, gdyż ich esencja odróżnia się od tego, co znamy pod nazwą materii. Lud ślepców nie posiadałby terminów, którymi mógłby określić światło i jego efekty. Niewidomemu od urodzenia wydaje się, że posiada wszystkie zmysły: słuch, węch, smak i dotyk. Nie pojmuje spraw, które postrzegamy za pomocą zmysłu, którego mu brak. Dzieje się podobnie, gdy mamy do czynienia z esencją istot nadludzkich – jesteśmy tu prawdziwymi ślepcami. Możemy je określić wyłącznie za pomocą wciąż niedoskonałych porównań albo wysilając naszą wyobraźnię.
83.
Czy Duchy mają swój koniec? Rozumiemy, że źródło, z którego pochodzą jest wieczne, ale pytamy się, czy ich indywidualność ma swój kres i czy w pewnym momencie, bardziej lub mniej oddalonym w czasie, element, z którego są zbudowane rozsypie się i wróci do całości, podobnie jak dzieje się z ciałami materialnymi. Ciężko jest pojąć, że coś, co miało swój początek, może nie mieć końca.
„Istnieje wiele rzeczy, których nie pojmujecie, gdyż wasza inteligencja jest ograniczona, ale to nie jest powód, aby je odrzucać. Dziecko nie rozumie wszystkiego, co jest jasne dla jego ojca, a osoba niewykształcona tego, co pojmuje uczony. Dlatego mówimy ci, że życie Duchów nigdy się nie kończy. To wszystko, co możemy na razie przekazać”.
Normalny, prymitywny świat
84.
Czy Duchy stanowią oddzielny świat od tego, który widzimy?
„Tak, świat Duchów, czyli bezcielesnych inteligencji”.
85.
Który z tych dwóch światów – duchowy czy cielesny – jest podstawowym w układzie rzeczy?
„Świat duchowy. Istniał wcześniej i będzie istniał dłużej niż wszystko”.
86.
Czy świat cielesny mógłby przestać istnieć albo czy mógłby nigdy nie istnieć, nie zmieniając jednocześnie esencji świata duchowego?
„Tak. Oba są od siebie niezależne, choć ich korelacja jest nieustanna, gdyż bez przerwy oddziałują na siebie”.
87.
Czy Duchy zajmują jakieś określone i ograniczone miejsce w przestrzeni?
„Duchy są wszędzie. Bezgraniczna przestrzeń jest zaludniona nimi w nieskończoność. Niektóre z nich nieprzerwanie znajdują się u waszego boku, obserwują i działają na was w ukryciu, gdyż Duchy stanowią jedną z sił natury i zarazem narzędzie, którym posługuje się Bóg, by wypełnić swoje opatrznościowe zamiary. Ale nie wszystkie udają się w każde miejsce, gdyż istnieją regiony, do których te mniej rozwinięte mają zakaz wstępu”.
Forma i wszechobecność Duchów
88.
Czy Duchy mają jakąś określoną, ograniczoną i stałą formę?
„W waszych oczach – nie. W naszych – tak. Są, jeśli spróbujecie sobie to wyobrazić, płomieniem, światłem lub eteryczną iskrą”.
– Czy ten płomień lub iskra ma jakiś kolor?
„Dla was ma on barwę od ciemnej do jaskrawo-rubinowej, zależnie od tego, czy Duch jest bardziej lub mniej czysty”.
Wyobrażamy sobie zazwyczaj geniuszy z płomieniem lub gwiazdą na czole. To alegoria przypominająca prawdziwą naturę Duchów. Umieszczamy ten znak na szczycie głowy, gdyż to tam znajduje się inteligencja.
89.
Czy przebycie odległości w przestrzeni zajmuje Duchom jakiś czas?
„Tak, ale przemieszczają się z prędkością myśli”.
– Czy myśl nie jest może samą duszą, która się przemieszcza?
„Gdy myśl gdzieś się znajduje, dusza także tam jest, gdyż to ona myśli. Myśl jest jedynie atrybutem”.
90.
Czy Duch przemieszczający się z jednego miejsca w drugie ma świadomość przemierzanego dystansu albo przestrzeni, którą pokonuje? A może jest nagle przenoszony w miejsce, do którego chce się udać?
„Jedno i drugie. Duch, jeśli tego chce, może równie dobrze zdać sobie sprawę z pokonywanej odległości, ale dystans ten może zupełnie zniknąć. To zależy od jego woli i mniej lub bardziej oczyszczonej natury”.
91.
Czy materia stanowi przeszkodę dla Duchów?
„Nie, dostają się wszędzie: powietrze, ziemia, woda, a nawet ogień są dla nich tak samo dostępne”.
92.
Czy Duchy mają dar wszechobecności? Innymi słowy, czy ten sam Duch może się rozdzielić i znajdować w kilku miejscach na raz?
„Duch nie może się podzielić. Ale każdy jest ośrodkiem, który promieniuje na różne strony i to dlatego może zdawać się, że znajduje się w kilku miejscach jednocześnie. Widzisz słońce, które jest tylko jedno, a jednak promieniuje dookoła i wysyła swoje promienie bardzo daleko. A mimo wszystko nie dzieli się”.
– Czy wszystkie Duchy promieniują z jednakową siłą?
„Wiele im do tego brakuje. Wszystko zależy od stopnia ich oczyszczenia”.
Każdy Duch jest niewidzialną, pojedynczą istotą, ale wszystkie mogą rozprzestrzeniać swoje myśli na różne strony, jednocześnie nie dzieląc się przy tym. Jedynie w ten sposób należy rozumieć dar wszechobecności Duchów. Są jak iskra, która z oddali wysyła swoje światło i można ją dostrzec we wszystkich miejscach na horyzoncie. Są jak człowiek, który nie musi zmieniać miejsca i się rozdzielać, by przekazywać swoje rozkazy, sygnały i ruch w różne punkty.
Ciało duchowe
93.
Czy Duch we właściwym tego słowa znaczeniu jest odkryty, czy też – jak niektórzy sądzą – okrywa go jakaś substancja?
„Duch jest otoczony substancją dość ulotną dla ciebie, lecz dla nas wystarczająco namacalną. Jest ona na tyle ulotna, że pozwala mu wznosić się w powietrze i przenosić tam, gdzie chce”.
Podobnie jak zarodek owocu otoczony jest obielmem, tak i Ducha we właściwym tego słowa znaczeniu