Intensywna terapia i medycyna ratunkowa. Отсутствует

      EPINEFRYNA (adrenalina)

      Działa pobudzająco na receptory α₁ i α₂ oraz β₁ i β₂.

      Powoduje wzrost oporu obwodowego, zapobieganie zapadaniu żył, wzrost ciśnienia rozkurczowego w aorcie oraz zwiększenie przepływu mózgowego i wieńcowego, a także wzrost siły skurczu mięśnia sercowego, poprawę przewodzenia i automatyzmu w układzie bodźcoprzewodzącym serca oraz zwiększenie amplitudy migotania komór.

      ■ Dawkowanie: 1 mg dożylnie co 3–5 minut.

      ■ Stosowanie zwiększanych dawek nie jest polecane.

      ■ Działania niepożądane po przywróceniu spontanicznej czynności serca: tachykardia, zaburzenia rytmu, obkurczenie naczyń nerkowych, wzrost zużycia tlenu i niedokrwienie mięśnia sercowego.

      Wskazania

      ■ Zatrzymanie krążenia niezależnie od mechanizmu: migotanie komór, aktywności elektryczne bez tętna oraz asystolia (wg algorytmu ALS).

      ■ Anafilaksja.

      ■ Lek drugiego rzutu we wstrząsie kardiogennym.

      ATROPINA

      ■ Działa parasympatykolityczne: blokuje pobudzenie nerwu błędnego.

      ■ Zwiększa częstość pobudzeń zatokowych oraz poprawia przewodnictwo i automatyzm układu bodżcoprzewodzącego; antagonizuje działanie acetylocholiny na receptor muskarynowy.

      ■ Stosowana w przypadku aktywności elektrycznej bez tętna (dawniej: rozkojarzenie elektromechaniczne) i asystolii.

      ■ Najbardziej skuteczna przy zatrzymaniu krążenia z powodu pobudzenia nerwu błędnego (zatrzymanie odruchowe), w zatruciach związkami fosforoorganicznymi.

      ■ Dawkowanie w NZK gdy są wskazania: jednorazowo 3 mg dożylnie.

      ■ Działania uboczne po przywróceniu spontanicznej czynności serca: tachykardia (przewaga współczulna) z arytmią, suchość w jamie ustnej, zaburzenia akomodacji oczu, splątanie.

      Wskazania

      ■ Asystolia.

      ■ Aktywność elektryczna bez tętna (PEA) o częstości zespołów QRS < 60/min.

      ■ Bradykardia zatokowa, węzłowa lub przedsionkowa powodujące niestabilność hemodynamiczną.

      AMIODARON

      ■ Lek pierwszego rzutu w migotaniu komór opornym na defibrylację.

      ■ Stabilizuje błony komórkowe, wydłuża czas trwania potencjału czynnościowego i okres refrakcji w komórkach przedsionków i komór serca.

      ■ Wydłuża odstęp QT.

      ■ Zwalnia przewodnictwo przedsionkowo-komorowe.

      ■ Ma łagodne działanie inotropowo ujemne, może powodować hipotensję i bradykardię, którym można zapobiegać podając leki izotropowe i płyny.

      ■ Dawkowanie: 300 mg = 2 amp. rozpuszczone w 20 ml 5% glukozy w powolnym wstrzyknięciu przez 1–2 minuty po trzech defibrylacjach.

      Wskazania

      ■ Oporne na leczenie VF/VT.

      ■ Hemodynamicznie stabilny częstoskurcz komorowy oraz inne oporne tachyarytmie.

      LIDOKAINA

      ■ Zmniejsza pobudliwość komórek mięśnia sercowego, tłumi ektopowe komorowe zaburzenia rymu, podwyższa próg migotania komór.

      ■ Stabilizuje błony komórkowe, zmniejsza szybkość depolaryzacji, obniża próg defibrylacji.

      ■ Dawkowanie: 1–1,5 mg/kg mc. w bolusie (średnio 100 mg), następna dawka po 8–10 min 0,5 mg/kg mc. (średnio 50 mg), tak aby nie przekroczyć 3 mg/kg mc.; po powrocie spontanicznego krążenia wlew ciągły 2–4 mg/min; dawka całkowita w pierwszej godzinie leczenia – 300 mg.

      1 ml 2% lidokainy = 20 mg

      5 ml 2% lidokainy = 100 mg

      Wskazania

      ■ Stosowana w migotaniu komór i częstoskurczu komorowym opornym na defibrylację, jeśli niedostępny jest amiodaron.

      WODOROWĘGLAN SODU

      ■ Stosowany, gdy zatrzymanie krążenia trwa > 5 min, gdy resuscytacja krążeniowo-oddechowa przedłuża się ponad 10 min.

      ■ Dawkowanie: 50 mmol, następne dawki w zależności od potrzeby.

      1 ml 8,4% NaHCO₃ = 1 mmol

      ■ Przy przedawkowaniu: możliwa alkaloza metaboliczna z utrudnionym oddawaniem tlenu do tkanek, możliwe nasilenie kwasicy wewnątrzkomórkowej.

      ■ Łagodna kwasica powoduje rozszerzenie łożyska naczyniowego i zwiększenie przepływu mózgowego.

      Wskazania

      ■ Nasilona kwasica metaboliczna z pH < 7,1; BE < – 10 mmol/l.

      ■ Zalecane stosowanie przy uprzednio istniejącej kwasicy metabolicznej, hiperkaliemii, zatruciu trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi.

      MAGNEZ

      ■ Szczególnie polecany przy istniejącym niedoborze magnezu.

      ■ Zmniejsza uwalnianie acetylocholiny i obniża wrażliwość płytki nerwowo-mięśniowej.

      ■ Polecany przy długo utrzymującym się migotaniu komór i częstoskurczu torsades de pointes.

      ■ Dawkowanie: we wlewie 1–2 g magnezu w 100 ml roztworu fizjologicznego NaCl przez 1–2 min; dawkę można powtórzyć po 10–15 min.

      10 ml 20% MgSO₄ = 2 g = 8 mmol

      Wskazania

      ■ Oporne na defibrylację migotanie komór przy podejrzeniu hipomagnezemii.

      ■ Tachyarytmie komorowe przy podejrzeniu hipomagnezemii.

      ■ Torsades de pointes.

      ■ Zatrucie digoksyną.

      WAPŃ

      ■ Bierze udział w procesach decydujących o aktywności skurczowej mięśni, w procesach krzepnięcia krwi, w procesach posthipoksemicznych.

      ■ Dawkowanie: 10 ml 10% chlorku wapnia (6,8 mmol Ca²⁺).