Medycyna estetyczna. Отсутствует
powikłanie utrzymuje się dłużej i nie ustępuje po próbach leczenia zachowawczego, wymaga korekcji chirurgicznej.
Zbyt radykalne usunięcie poduszeczek tłuszczowych może skutkować nieestetycznym zapadnięciem gałek ocznych (enophtalmus).
Piśmiennictwo
1. Branham G.H. Lower eyelid blepharoplasty. Facial Plast. Surg. Clin. North Am. 2016; 24(2): 129–138.
2. Chiu E.S., Baker D.C. Endoscopic brow lift: a retrospective review of 628 consecutive cases over 5 years. Plast. Reconstr. Surg. 2003; 112(2): 628–633.
3. Cho I.C. Revision upper blepharoplasty. Semin. Plast. Surg. 2015; 29(3): 201–208.
4. Eder H. Importance of fat conservation in lower blepharoplasty. Aesthetic Plast. Surg. 1997; 21(3): 168–174.
5. Guerra A.B., Metzinger S.E., Black E.B. Transconjunctival upper blepharoplasty: a safe and effective addition to facial rejuvenation techniques. Ann. Plast. Surg. 2002; 48(5): 528–533.
6. Hahn S., Holds J.B., Couch S.M. Upper lid blepharoplasty. Facial Plast. Surg. Clin. North Am. 2016; 24(2): 119–127.
7. Lohuis P., Vuyk H.D. Lower-eyelid rejuvenation. w: Vuyk H.D., Lohuis P. Facial plastic and reconstructive surgery. Hodder Arnold, London 2006; 81–104.
8. Moody B.R., Weber P.J. Blepharoplasty and Brow Lift. In: Robinson J.K. (red.). Surgery of the skin. Elsevier Mosby, Philadelphia 2005; 673–689.
9. Nerad J.A. Oculoplastic surgery. Mosby, St. Louis 2001.
10. Renkielska A. Chirurgia estetyczna powiek. W: Włodarkiewicz A. (red.). Dermatochirurgia. Cornetis, Wrocław 2009; 424–428.
11. Rizk S.S., Matarasso A. Lower lid blepharoplasty: analysis of indications and the treatment of 100 patients. Plast. Reconstr. Surg. 2003; 111(3): 1299–1306.
12. Sand J.P., Zhu B.Z., Desai S.C. Surgical anatomy of the eyelids. Facial Plast. Surg. Clin. North Am. 2016; 24(2): 89–95.
13. Shadfar S., Perkins S.W. Surgical treatment of the brow and upper eyelid. Facial Plast. Surg. Clin. North Am. 2015; 23(2): 167–183.
14. Wilhelmi B.J., Mowlavi A., Neumeister M.W. Upper blepharoplasty with bony anatomical landmarks to avoid injury to the trochlea and superior oblique muscle tendon with fat resection. Plast. Reconstr. Surg. 2001; 108(7): 2137–2140.
(2)
RYNOPLASTYKA – KOREKCYJNA PLASTYKA NOSA
Henryk Witmanowski
HISTORIA RYNOPLASTYKI
W roku 1904 ukazała się klasyczna praca Charles’a Nélatona i Louisa Ombrédanne’a La Rhinoplastie, w której uważano, że korekcja nosa może dotyczyć wyłącznie nieznacznych zniekształceń. Początkowo korekcje wykonywano z dojścia zewnętrznego, dopiero amerykański otolaryngolog John Orlando Roe (1848–1915) w roku 1887 wprowadził zabiegi z dostępu wewnątrznosowego, co opisał w artykule The Deformity Termed „Pug Nose” and its Correction, by a Simple Operation.
Ojcem współczesnej rynoplastyki jest pruski lekarz Jacques Joseph (1865–1934). Opracował on chirurgiczną technikę redukcji nosa z dojścia wewnątrznosowego i opisał w artykule Nasenplastik und sonstige Gesichtsplastik opublikowanym w roku 1931.
Na przestrzeni lat modyfikacjom podlegało przede wszystkim instrumentarium oraz techniki przeszczepiania chrząstek. Skrzywienie nosa leczono również w sposób nieoperacyjny (ryc. 2.1).
Rycina 2.1
Nieoperacyjny sposób leczenia skrzywienia nosa.
ANATOMIA NOSA
Rozwój embriologiczny nosa rozpoczyna się około 4. tygodnia życia płodowego, kiedy to grzebień nerwowy, będący prekursorem nosa, rozpoczyna swoją wędrówkę w kierunku środkowego piętra twarzy. Około 10. tygodnia komórki zaczynają się różnicować w kierunku mięśni, chrząstek i kości. Należy pamiętać, że dla noworodka prawidłowo rozwinięty nos jest przez pierwszych 6 tygodni podstawową drogą oddechową.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.