Medycyna estetyczna. Отсутствует
infekcja (również wirusem Herpes);
• stosowanie leków obniżających krzepliwość krwi.
Bardzo istotną kwestią są choroby autoimmunologiczne, w tym, tak często występująca wśród kobiet, choroba Hashimoto. Jeżeli decydujemy się na zabieg u osoby z chorobą Hashimoto, ważne, by choroba była już przez dłuższy czas (około roku) wyrównana.
Kolejnym problemem może być alergia. Jeżeli mamy pacjenta z licznymi wywiadami alergicznymi, w tym również na substancje chemiczne, wskazane jest przed kwalifikacją do zabiegu wykonanie próby z jedną lub dwiema nitkami prostymi, wprowadzonymi w skórę pacjenta np. na szyi tak, by jeden koniec wystawał poza skórę i umożliwiał usunięcie. Jeśli pojawi się odczyn, tzn. zaczerwienienie, świąd, pieczenie, pęcherzyk czy jakikolwiek dyskomfort zgłaszany przez pacjenta, nie należy wykonywać zabiegu.
EFEKTY ZABIEGU
Kliniczne efekty uzyskiwane po implantacji nici prostych PDO przy równoczesnej prostocie ich implantacji i braku istotnych powikłań są bardzo obiecujące. Powoduje to, że nici PDO są chętnie stosowanie przez lekarzy oraz cieszą się dużym zainteresowaniem wśród pacjentów. W dotychczas przeprowadzonych wstępnych badaniach klinicznych nie potwierdzono jednak ich działania rewitalizującego, związanego z produkcją kolagenu siateczkowego typu III. W publikowanych badaniach opisywana jest stymulacja pod wpływem polidioksanonu elastyny, kwasu hialuronowego i kolagenu, ale głównie typu I, nie ma też potwierdzonego w badaniach działania nici PDO na tkankę tłuszczową.
Ze względu na obserwowane bardzo dobre efekty kliniczne, krótki okres stosowania nici PDO w Europie i tylko pojedyncze opublikowane badania na ich temat z oceną histologiczną i biochemiczną, metoda wymaga weryfikacji w dalszych badaniach klinicznych.
Dotychczas opublikowane wyniki badań zastosowania nici PDO świadczą o tym, że efekty zabiegu mijają po kilkunastu miesiącach wraz z biodegradacją nici, zatem implantacja nici PDO przedstawia się jako metoda bezpieczna, niewywołująca nieodwracalnych zmian. W oczekiwaniu na więcej wyników badań klinicznych warto wśród wielu technik medycyny estetycznej pamiętać o tej metodzie. Może ona stanowić również świetne uzupełnienie działania liftingującego nici haczykowych PDO, jak również może być łączona praktycznie ze wszystkimi technikami dostępnymi w medycynie estetycznej.
Piśmiennictwo
1. Amuso D., Amore R., Iorio E.L. i wsp. Histological evaluation of a biorevitalisation treatment with PDO wires. Aesthet. Med. 2015 Oct-Dec; 1(3).
2. Höglund O.V., Hagman R., Olsson K. i wsp. Ligation of the ovarian pedicles in dogs with a resorbable self-locking device – a long-term follow-up study. J. Biomater. Appl. 2013 May; 27(8): 961–966.
3. Jelaska A., Strehlow D., Korn J.H. Fibroblast heterogeneity in physiological conditions and fibrotic disease. Springer Semin. Immunopathol. 1999; 21(4): 385–395.
4. Leask A., Holmes A., Abraham D.J. Connective tissue growth factor: a new and important player in the pathogenesis of fibrosis. Curr. Rheumatol. Rep. 2002; 4(2): 136–142.
5. Middleton J.C., Tipton A.J. Synthetic biodegradable polymers as medical devices. Medical Plastics and Biomaterials Magazine. Retrieved 2007-02-12.
6. Rong Y.H., Zhang G.A., Wang C. i wsp. Quantification of type I and III collagen content in normal human skin in different age groups. Zhonghua Shao Shang Za Zhi 2008 Feb; 24(1): 51–53.
7. Sulamanidze M., Sulamanidze G. Aptos spring – a new concept of lifting. J. Jpn Soc. Aesthet. Surg. 2005; 42: 183.
8. Sulamanidze M., Sulamanidze G. Lifting of soft tissues: old philosophy, new approach – a method of internal stitching (Aptos needle). J. Jpn Soc. Aesthet. Surg. 2005; 42: 182.
9. Sulamanidze M., Fournier P.F., Paikidze T.G. i wsp. Removal of facial soft tissue ptosis with special threads. Dermatol. Surg. 2002; 28: 367–371.
10. Suh D.H., Jang H.W., Lee S.J. i wsp. Outcomes of polydioxanone knotless thread lifting for facial rejuvenation. Dermatol. Surg. 2015 Jun; 41(6): 720–725.
(8)
NICI LIFTINGUJĄCE PDO
Romuald Olszański, Monika P. Kuźmińska, Andrzej Przylipiak
Nici cieszą się obecnie dużym zainteresowaniem w związku z możliwością ich zastosowania w małoinwazyjnej terapii. Wydaje się, że wprowadzenie do użytku nici haczykowych stanowi w medycynie estetycznej zupełnie nową jakość, podobnie jak miało to miejsce w przypadku wprowadzenia wypełniaczy. Zyskują one stopniowo nowe obszary zastosowań.
Krystalizuje się bardzo wyraźny podział na nici rewitalizujące, mające stymulować odnowę tkanki łącznej, i nici liftingujące, działające całkowicie mechanicznie, to znaczy, że fizycznie przesuwają one struktury tkanek miękkich. Nici rewitalizujące nie wytwarzają żadnych bezpośrednich napięć mechanicznych w skórze i zostały omówione w poprzednim rozdziale.
Przedmiotem niniejszego rozdziału są nici liftingujące. Haczyki, w które zaopatrzone są nici, skierowane są przeciwstawnie i kotwiczą się na granicy skóry i tkanki podskórnej. Nici te bezpośrednio po wykonaniu zabiegu wytwarzają napięcia mechaniczne, które powodują siłę unoszącą (liftującą) wybrane partie skóry. Zakotwiczenie pojedynczej nici jest słabe i na skutek sił powstających przy mimice zostaje zerwane. Dopiero implantowanie wielu nici w sposób przypominający luźną wiązkę nici biegnących w zbliżonym kierunku, wytwarza sumarycznie wystarczająco silne kotwiczenie, które jest w stanie wytrzymać mechaniczne obciążenia powodowane przez mimikę.
Bezpośrednio po zabiegu twarz wygląda lepiej niż przed zabiegiem. Po 1–2 dniach ustępują obrzęki i poprawa wyglądu jest jeszcze wyraźniejsza. Przez kolejne 6 do 12 tygodni obserwujemy dalszą poprawę i po upływie tego czasu wizerunek pacjenta stabilizuje się. Taki przebieg pozabiegowy można wytłumaczyć czasem potrzebnym na zaadaptowanie się tkanek do nowych stosunków topograficznych. Pewną pozytywną rolę odgrywają także zmiany naprawcze. Trwają badania, których celem jest wyjaśnienie, do jakiego stopnia w przebiegu pozabiegowym mogłaby powstawać na powierzchni nici włóknista tkanka łączna podobna do blizny. Jest dość prawdopodobne, że takie pęczki tkanki włóknistej na powierzchni nici wytwarzają z biegiem czasu rosnącą siłę ściągającą, co pogłębia efekt liftingu.
W ostatnich 20 latach zabieg z użyciem nici liftingujących (thread lifting) stał się zabiegiem bardzo popularnym w zakresie odmładzania twarzy i szyi. Stanowi alternatywę dla liftingu chirurgicznego, ponieważ jest zabiegiem małoinwazyjnym i cechuje się krótkim czasem rekonwalescencji.
HISTORIA NICI HACZYKOWYCH PDO W ZARYSIE
W roku 1964 Amerykanin John Alcamo opatentował nici z mikrohaczykami w zabiegach chirurgicznych (barbed threads), natomiast w roku 1967 McKenzie i Dunedin z Nowej Zelandii opublikowali pierwszy artykuł o tych niciach.
Nici z mikrohaczykami do miniliftingu twarzy i szyi zostały opracowane przez Marlena i George’a Sulamanidze w roku 1998 i otrzymały nazwę handlową Aptos. Były to pierwsze komercyjne nici liftingujące (ryc. 8.1).
Rycina 8.1
Nici liftingujące dwukierunkowe Aptos.
DZIAŁANIE NICI HACZYKOWYCH PDO
Haczyki powstają przez nacięcia wzdłuż nici – jedno- (ryc. 8.2) lub dwukierunkowe. Po implantacji nici w tkance podskórnej dochodzi do mechanicznego podciągnięcia i uzyskuje się efekt liftingu, na który mają wpływ długość i grubość nici oraz ilość haczyków.
Rozpuszczalne