Medycyna estetyczna. Отсутствует
na odnowę skóry i lifting jest zabieg z zastosowaniem nici wykonanych z polidioksanonu. Polidioksanon (polydioxanone, PDO) jest materiałem używanym w medycynie od dawna – produkowane z niego nici są stosowane m.in. w takich gałęziach medycyny, jak kardiologia czy ortopedia, a od kilku lat stają się popularne w medycynie estetycznej. Polidioksanon to substancja bezpieczna, ulegająca w organizmie biodegradacji w reakcji hydrolizy. Okres biodegradacji nici PDO trwa około 6 miesięcy. Końcowe produkty metaboliczne polidioksanonu wydalane są z moczem.
HISTORIA NICI PDO
Zastosowanie różnego rodzaju nici w medycynie estetycznej ma swoją dość długą historię. Wśród lekarzy pracujących nad ich rozwojem należy wymienić takie nazwiska, jak: Alcamo, Fukuda, Ruff, Buncke, ale przede wszystkim Sulamanidze. Sulamanidze to twórca i propagator techniki Aptos, która odegrała kluczową rolę w rozwoju techniki implantacji nici w celu poprawy wyglądu skóry i uzyskania efektu liftingu.
Bioresorbowalne nici wykonane z polidioksanonu zaczęto stosować w Korei Południowej, a tamtejsi lekarze cały czas przodują w wykorzystaniu tej metody poprawy wyglądu skóry. Korzenie zastosowania nici PDO w medycynie estetycznej sięgają medycyny orientalnej, gdzie w akupunkturze zamiast igieł używa się właśnie cienkich nici PDO. Nici te są implantowane w określonych punktach akupunkturowych i działają na nie stymulująco. Stosuje się je m.in. w terapii bólu, ale też w celu relaksacji pewnych grup mięśniowych i stymulacji innych, co może mieć znaczenie również w medycynie estetycznej. Wykorzystanie nici PDO w tej dziedzinie było więc kolejnym naturalnym etapem rozwoju technik implantacji nici wykonanych z polidioksanonu. Największe, obecnie ponaddziesięcioletnie doświadczenie w implantacji nici PDO w medycynie estetycznej mają lekarze w Korei Południowej.
RODZAJE NICI PDO
Można wyróżnić trzy rodzaje nici, których głównym składnikiem jest polidioksanon: nici proste PDO, nici haczykowe PDO i nici wypełniaczowe PDO.
Nici proste PDO, czyli gładkie, bez haczyków (nacięć), występują w różnych formach. Są to nici:
• typu mono;
• podwójnie skręcone typu twin;
• spiralne typu screw i twinscrew.
Nici typu mono (ryc. 7.1 i 7.2), czyli najprostsze, są dostępne w różnych długościach, od 3 do nawet 15 milimetrów. Są to nici najpopularniejsze i wykorzystywane zarówno na twarzy, szyi, jak i na ciele. Stosuje się je nie tylko w celu poprawy wyglądu skóry, lecz także w leczeniu łysienia i w celu usunięcia nadmiaru miejscowej tkanki tłuszczowej.
Nici podwójnie skręcone typu twin (ryc. 7.3 i 7.4) są stosowane w celu osiągnięcia lepszego efektu wolumetrycznego podczas zabiegów liftingujących niż nici mono.
Rycina 7.1
Nić PDO typu mono.
Rycina 7.2
Nić PDO typu mono.
Rycina 7.3
Nić PDO typu twin.
Rycina 7.4
Nić PDO typu twin.
Nici spiralne typu screw i twinscrew (ryc. 7.5 i 7.6) stosuje się w celu uzyskania jeszcze lepszego efektu wolumetrycznego i większego napięcia skóry.
Rycina 7.5
Nić PDO typu twinscrew.
Rycina 7.6
Nić PDO typu twinscrew.
Na ryc. 7.7 przedstawiono zabieg implantacji nici prostych PDO.
Rycina 7.7
Zdjęcia z zabiegu implantacji nici prostych PDO o długości 5 mm. Udostępniono dzięki uprzejmości Yonelle Zwolińska Beauty Institute i Beauty Lines.
Nici haczykowe PDO (ryc. 7.8 i 7.9) są kolejnym etapem rozwoju nici PDO. Dzięki specjalnym nacięciom wzdłuż nici, po jej implantacji i naciągnięciu dochodzi do otworzenia się nacięć i powstania haczyków. Umożliwiają one efekt podciągnięcia tkanki, w której nić jest umieszczona. Wprowadzenie do użycia nici haczykowych diametralnie zwiększyło efektywność nici PDO w estetycznych zabiegach liftingujących.
Jest wiele rodzajów nici haczykowych. Początkowo pojawiały się nici z haczykami jednostronnymi, obecnie coraz większą popularnością cieszą się te z haczykami dwustronnymi. Kluczowe w ich skuteczności i trwałości wydają się grubość i długość nici. Im dłuższa i grubsza nić, tym lepsze efekty. W zabiegach liftingu twarzy i szyi sprawdzają się przede wszystkim nici długie, implantowane za pomocą specjalnie zaoblonej prowadnicy jednorazowego lub wielorazowego użycia, wymagającej sterylizacji. Nici haczykowych nigdy nie wprowadza się za pomocą igieł, gdyż powodowałoby to dużą traumatyzację okolicy i mogłoby uszkadzać struktury znajdujące się po drodze.
Istnieją również krótsze nici haczykowe na prowadnicach. Ten rodzaj nici sprawdza się szczególnie do unoszenia brwi i „otworzenia” oka.
Metody implantacji nici haczykowych przedstawiono w następnym rozdziale.
Rycina 7.8
Nić haczykowa.
Rycina 7.9
Nić haczykowa w kaniuli typu W (łódeczkowej).
Nici wypełniaczowe PDO (ryc. 7.10) to na rynku zupełna nowość. Wykonane są z wielokrotnie skręconych i skompresowanych nici prostych. Nici te, implantowane w zmarszczki poziome na szyi, bruzdy nosowo-wargowe i zmarszczki poprzeczne na czole, mogą stanowić alternatywną metodę dla wypełniaczy kwasem hialuronowym, a także zwiększają zakres zastosowania nici. Znakomicie sprawdzają się w usuwaniu pierścieni Wenus (poziomych zmarszczek szyi), które stanowią powszechny problem kobiet w wieku średnim, a nie zawsze można było sobie z nim poradzić dotychczas dostępnymi metodami.
Rycina 7.10
Nici typu fillers: (a) mono, (b) screw.
ZASTOSOWANIE NICI PROSTYCH PDO W MEDYCYNIE ESTETYCZNEJ
Głównym celem zastosowania nici PDO w medycynie estetycznej jest poprawa jakości skóry, zwiększenie jej jędrności, dzięki czemu uzyskuje się efekt niewielkiego liftingu, ale także miejscowe zmniejszenie ilości tkanki tłuszczowej, co może być wykorzystywane zarówno do wyszczuplenia twarzy, jak i ciała w newralgicznych punktach, gdzie dochodzi do miejscowego odkładania się tkanki tłuszczowej. Nici PDO mogą być również używane w leczeniu łysienia. Najczęstszym zastosowaniem nici PDO jest jednak ich wykorzystanie do poprawy kondycji skóry (tab. 7.1).
Tabela 7.1 Przykładowe zastosowanie różnych rodzajów i wielkości nici PDO
DZIAŁANIE NICI PDO