Organizacja ruchu kolejowego. Marianna Jacyna
href="http://www.rne.eu/rail-freight-corridors/rail-freight-corridors-general-information/">http://www.rne.eu/rail-freight-corridors/rail-freight-corridors-general-information/
Szczegółowy przebieg korytarza RFC5 Bałtyk–Adriatyk na terytorium Polski przedstawiono na rys. 3.8. Obejmuje on głównie magistralę węglową łączącą Śląsk z portami w Trójmieście oraz magistralę nadodrzańską łączącą Śląsk i Dolny Śląsk z portem w Świnoujściu.
Rys. 3.8. Przebieg korytarza towarowego RFC5
Źródło: https://cip.rne.eu/apex/f?p=212:24:16233085814360
Szczegółowy przebieg korytarza RFC8 Morze Północne–Bałtyk na terytorium Polski przedstawiono na rys. 3.9. Obejmuje on głównie połączenie Litwy z Niemcami możliwie najkrótszą drogą, Białorusi z Niemcami w kilku wariantach oraz Śląska z Niemcami możliwie najkrótszą drogą.
Szczegółowy przebieg korytarza RFC11 Bursztyn na terytorium Polski przedstawiono na rys. 3.10.
Rys. 3.9. Przebieg korytarza towarowego RFC8
Źródło: https://cip.rne.eu/apex/f?p=212:24:16233085814360
Rys. 3.10. Przebieg korytarza towarowego RFC11
Źródło: [48]
3.5. Tabor kolejowy i jego klasyfikacja
3.5.1. Uwagi ogólne
Nadzór techniczny nad eksploatacją i utrzymaniem pojazdów kolejowych pełni Prezes Urzędu Transportu Kolejowego (Prezes UTK), który jest „centralnym organem administracji rządowej będącym krajową władzą bezpieczeństwa i krajowym regulatorem transportu kolejowego w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej z zakresu bezpieczeństwa i regulacji transportu kolejowego, właściwym w sprawach: regulacji transportu kolejowego, licencjonowania transportu kolejowego, nadzoru technicznego nad eksploatacją i utrzymaniem linii kolejowych oraz pojazdów kolejowych, bezpieczeństwa ruchu kolejowego, nadzoru nad przestrzeganiem praw pasażerów w transporcie kolejowym, licencji i świadectw maszynistów” [178]. Prezes UTK nadzoruje rynek wyrobów przeznaczonych do eksploatacji pojazdów w zakresie ich zgodności, akredytacji, autoryzacji, notyfikacji, spełniania wymagań i stwarzania zagrożeń. Ponadto nadzoruje podmioty odpowiedzialne za utrzymanie pojazdu kolejowego (ECM, Entity in Charge of Maintenance, w przypadku wagonów towarowych) (przede wszystkim zarządców infrastruktury, przewoźników kolejowych i użytkowników bocznic kolejowych), których działanie związane jest z bezpieczeństwem transportu kolejowego w zakresie warunków technicznych eksploatacji pojazdów kolejowych. Warunki te dotyczą bezpieczeństwa ruchu kolejowego, możliwości ich przemieszczania w składach tych samych pociągów oraz technicznego przemieszczania po liniach kolejowych i są przedstawione w postaci procedur technicznych utrzymania i eksploatacji dotyczących [178]:
– postępowania osób wykonujących czynności na stanowiskach związanych z bezpieczeństwem ruchu kolejowego,
– sposobu obsługi określonych urządzeń, pojazdów kolejowych lub ich elementów,
– sposobu przeprowadzania określonych czynności niezbędnych dla zapewnienia wykonywania przewozów kolejowych,
i opublikowane są przez ministra właściwego do spraw transportu w drodze rozporządzenia [135] i [141].
Rozporządzenie [141] i rozporządzenie je zmieniające [135] reguluje ogólne warunki techniczne eksploatacji pojazdów kolejowych. Należy jednak zauważyć, że nie jest ono jedynym wyznacznikiem, jak należy prawidłowo użytkować pojazdy. W zależności od przeznaczenia pojazdu trzeba ponadto uwzględnić zapisy z TSI (opisane w rozdz. 9 i 10), krajowych specyfikacji technicznych i dokumentów normatywnych, a także w regulaminach międzynarodowych.
Utrzymanie pojazdów kolejowych powinno być wykonywane przez uprawnione podmioty na podstawie sporządzonej przez producenta pojazdu dokumentacji systemu utrzymania (DSU) danego pojazdu kolejowego (należy wspomnieć, że DSU podlega zatwierdzeniu przez Prezesa UTK) Podmioty te zobowiązane są do przygotowania dokumentacji zawierającej [89]:
– opis organizacji utrzymania,
– dane identyfikacyjne jednostek organizacyjnych własnych i innych wykonujących prace w zakresie utrzymania,
– wykaz typów pojazdów kolejowych, do których utrzymania mają wykwalifikowanych pracowników oraz niezbędne zaplecze techniczne,
– określenie poziomów utrzymania, do których realizacji mają wykwalifikowanych pracowników oraz niezbędne zaplecze techniczne,
– opis zaplecza technicznego do utrzymania pojazdów kolejowych,
– opis wykonywanych odbiorów technicznych.
Uprawnione podmioty mogą realizować do pięciu poziomów utrzymania pojazdów kolejowych [89]:
– poziom utrzymania 1 (P1 lub PU1) (dawniej: przegląd kontrolny (PK)): czynności dokonywane przed wyjazdem pojazdu kolejowego z sekcji utrzymania, w czasie jazdy lub po zjeździe do sekcji (dla EZT EN57-AKW Kolei Wielkopolskich – co 2500 km lub co 5 dni [43]),
– poziom utrzymania 2 (P2 lub PU2) (dawniej: przegląd okresowy (PO)): czynności zapobiegające zużyciu materiałów, do których wykonania niezbędne są specjalistyczne stanowiska realizowane w przerwach między kolejną planowaną eksploatacją (dla EZT EN57-AKW Kolei Wielkopolskich – co 25 000 km lub co 40 dni [43]),
– poziom utrzymania 3 (P3 lub PU3) (dawniej: przegląd poszerzony (PP)): czynności zapobiegające zużyciu materiałów, do których wykonania niezbędne są specjalistyczne stanowiska realizowane z wyłączeniem pojazdu z eksploatacji (dla EZT EN57-AKW Kolei Wielkopolskich – co 250 000 km lub co 2,5 roku [43]),
– poziom utrzymania 4 (P4 lub PU4) (dawniej: naprawa rewizyjna (NR)): czynności z zakresu utrzymania naprawczego wykonywane w zakładach posiadających zaplecze techniczne i stanowiska pomiarowe (dla EZT EN57-AKW Kolei Wielkopolskich – co 500 000 km lub co 5 lat [43]),
– poziom utrzymania 5 (P5 lub PU5) (dawniej: naprawa główna (NG)): czynności mające na celu podniesienie standardu pojazdu kolejowego lub jego odnowienie wykonywane w wyspecjalizowanych zakładach lub u producenta (dla EZT EN57-AKW Kolei Wielkopolskich – co 2 000 000 km lub co 20 lat [43]).
Podmioty odpowiedzialne za utrzymanie pojazdów kolejowych są zobowiązane do prowadzenia dokumentacji opisującej proces utrzymania taboru oraz zapewniać jego zgodność z dokumentacją systemu utrzymania. Obejmuje ona [89]:
– dokumentację projektowania systemu utrzymania pojazdów – zawierającą m.in. warunki użytkowania pojazdu (wartości graniczne dla normalnej eksploatacji pojazdu, warunki klimatyczne, dopuszczalne rodzaje obciążeń) oraz wyniki testów, badań, wykonanych obliczeń, doświadczeń praktycznych i innych danych uwzględnionych w czasie projektowania systemu,
– dokumentację techniczną pojazdów:
▪ dokumentację techniczno-ruchową (DTR) pojazdu i jego podzespołów, składającą się z: określenia przeznaczenia pojazdu, jego danych technicznych, opisu budowy i zasad działania, instrukcji obsługi, rysunków poglądowych, wymagań dotyczących użytkowania i bezpieczeństwa obsługi, wytycznych dotyczących utrzymania i konserwacji, opisu metod sprawdzania stanu technicznego i zestawienia parametrów, opisu charakterystycznych usterek i metod ich usuwania, wykazu części zamiennych, załączników obejmujących: schematy blokowe, ideowe, montażowe, wykresy, rysunki i algorytmy oprogramowania, zasad recyklingu,
▪