Дэманы доктара Глінскага. Сяргей Егарэйчанка
дзе паветра ачышчаецца і кандыцыянуецца. У пакоі адпачынку ёсць планшэт, які сінхранізаваны з вашым кампутарам у кабінеце і ў доме на паверхні. Акрамя гэтага, вы, як і кожны ўдзельнік праекта, атрымаеце яшчэ адзін, з якім я раю не расставацца, каб увесь час быць на сувязі і атрымліваць самую свежую інфармацыю. Адкрыццё патаемных дзвярэй адбываецца пасля счытвання адбіткаў пальцаў на вось гэтай сэнсарнай панэлі. Вам дастаткова прыкласці руку, вось так – і дзверы адчыняцца. Па такім жа прынцыпе ўладкаваныя яшчэ некалькі патаемных памяшканняў на тэрыторыі комплекса, у асноўным гэта дата-цэнтры, дзе захоўваецца найбольш важная інфармацыя. Акрамя таго, мы рэалізавалі яшчэ адну ідэю, якая, як мне здаецца, спадабаецца вам, Якуб.
Гор падышоў да манаблока на стале і набраў нейкую камбінацыю на клавіятуры. Памяшканне плаўна зацямнілася, знік нават акварыум на столі, а ў свабоднай частцы пакоя раптам з’явілася трохмерная галаграфічная праекцыя, якая заняла практычна ўсю вольную прастору.
Я толькі выдыхнуў і, стараючыся не дыхаць, дайшоў па стеначцы да крэсла, пасля чаго асеў у яго.
Перада мной проста ў паветры гарэлі мірыяды зорак, яны блішчэлі ў рознакаляровым тумане газавых аблокаў, і гэта было так рэалістычна, быццам я назіраў гэтую карціну ў адкрытым космасе на адлегласці, якая дазваляе разглядзець гэтую прыгажосць без тэлескопа. Галаграма плаўна круцілася, даючы ўбачыцьусё з розных ракурсаў.
– Гэта ж імглістасць Тарантул, праўда? – ціха спытаў я.
– Яна самая, Якуб. Ваша любімая, так? Зрэшты, калі захочаце, вы заўсёды зможаце замяніць гэтую галаграму на іншую: цяпер даступна больш за дзвесце трохмерных малюнкаў нябесных аб’ектаў. Калі вы захочаце, будуць змадэляваныя і іншыя. Гэта надзвычай складаная і карпатлівая праца, не кажучы ўжо пра яе кошт, але мы палічылі апраўданым зрабіць вам такі падарунак, ведаючы ваша захапленне зорным небам.
– Божа, як прыгожа… Гэта зусім не падобна да таго, што можна назіраць нават на вялікім экране. Яна быццам жывая.
– Я рады, што вы ацанілі. Значыць, мы пастараліся нездарма. Не хочаце прайсці ў пакой адпачынку?
– Не, дзякуй. Не думаю, што там ёсць нешта больш годнае увагі, чым гэтае відовішча.
– Вы маеце рацыю. Там усё проста і функцыянальна. Тады пойдзем далей?
– Я, вядома, рады быў бы застацца тут каб паглядзець яшчэ…
– У вас будзе на гэты час, Якуб. Нас чакаюць іншыя справы.
Я са шкадаваннем выбраўся з крэсла і выйшаў назад у калідор, паварочваючыся назад так, што шыя захрабусцела. Гор зачыніў дзверы, і чароўная карціна знікла, нібы рассеялася таямнічае чараўніцтва, якое магло перанесці мяне туды, дзе не бываў яшчэ ніводзін чалавек у гісторыі.
– Дзякуй, Тамім. Гэта сапраўды зачароўвае.
Араб зноў задаволена ўсміхнуўся.
– Гэта ўсяго толькі цацка, Якуб. Я спадзяюся, што вы будзеце значна больш уражаны нашымі сапраўднымі распрацоўкамі.
– Вы ўжо здзівілі мяне звыш меры.
– Мы ж толькі пачалі. Уяўляеце, што будзе потым? Якуб, прапаную вам сёння альбо