Christine le Roux Omnibus 7. Christine le Roux
“Ek het my bes gedoen,” sê sy seergemaak. “Ek het gedink ek kan haar help aangesien sy nog so jonk en onvervare is.”
“Dis ook nie jou domein nie. Het jy met haar gepraat oor die ete by die Van Schoors?”
Vir die eerste keer verloor sy haar selfversekerdheid. “Sy het my gebel, ja. Wou raad hê.”
“Watse soort raad?”
Sy kyk na haar naels en stof iets van haar lapel af. “Sy was nie seker wat formeel beteken nie. Dis wat ek bedoel met onervarenheid.”
“En wat het jy vir haar gesê?”
“Wat dit beteken. Dis al. Regtig, Pieter, ek het jou nog nooit rede gegee om my so uit te trap nie. Ek is nie ’n skoolkind nie en ek het nog altyd my bes gedoen om jou tevrede te stel.”
“Ek weet,” erken hy. “Maar ek voel ek moet jou dalk net inlig dat as ek ooit moet agterkom dat jy moeilikheid gemaak het of iets gedoen het om my vrou ongelukkig te maak, jy nie langer hier ’n werk sal hê nie. Ek waarsku jou betyds. My privaat lewe het niks met jou te maak nie, hoe behulpsaam jy ook al is.”
“Ek het net probeer help,” sê sy weer. “En dis nie asof dit ’n regte huwelik …”
Hy leun vorentoe, ’n gevaarlike blik in sy oë. “Wát het jy gesê? Wie is jy om oor so iets te oordeel?”
“Ag, kom nou, Pieter,” sê sy smalend. “Ek was deel van die eerste grap sowel as die tweede. Wat verwag jy?”
“Dit was nie ’n grap nie!”
Haar oë vlam. “Wil jy vir my vertel ’n man soos jy, iemand in jou posisie, iemand van jou statuur, sal sommer val vir enige rylopertjie wat voor jou kar instap? Moenie verwag ek moet dit glo nie. Jy sal iemand kies wat pas by jou status, wat jou kan bystaan in jou werk.”
“Hoe weet jy sy het voor my motor ingeloop?”
“Honderde mense het dit gesien! Dink jy ek is onnosel?”
Hy sit na haar en kyk, sy woede skielik weg. “Weet jy,” sê hy geselserig. “Maja weet nie eers wat ek doen nie. Sy stel nie belang nie. Status en statuur en posisie en al hierdie woorde wat jy so rondgooi, beteken vir haar net mooi niks nie.”
“Dis duidelik,” sê sy snydend.
Hy kyk af na die papiere voor hom en tel sy pen op. “Ek dink jy moet maar jou bedanking instuur,” sê hy sonder om weer op te kyk. “As jy ’n getuigskrif nodig het, moet jy sê, ek sal vir jou een gee. Met jou werk kon ek nog nooit fout vind nie en ek is bereid om dit te sê.”
“Pieter!” sê sy. “Wat van vier jaar se …”
“Dit sal handig te pas kom in jou volgende pos,” sê hy. “As jy my nou sal verskoon, ek het werk om te doen. Ek sal jou aanraai om in jou volgende werk versigtiger te wees. Om in te meng in jou werkgewer se persoonlike lewe is gevaarlik.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.