Duet. Johan Ferreira
rustige geklots van die water teen die romp van die houtboot hoorbaar. So sit ons woordeloos, meestal diep in gebed en verwondering oor die wonder van ’n storm wat op die plek met die spreek van ’n paar woorde stilgemaak is, daar in die middel van die meer.
Dis ook hier waar ons keer op keer God smekend vra om die storms in ons eie lewe tot stilte te verklaar. Vir lank bly ons so in die vrede van die stilte sit.
Vandag roep my hart na die heiligheid van Galilea.
Glo jy werklik dat God die storms in jou lewe kan stilmaak? Of is jy kleingelowig en bang soos die dissipels op die boot?
Jesus, om en in my storm, kom en bedaar ook dié wind en stormsee. Amen
29 Februarie
God ken sy planne
Jeremia 29:11 – “Ek weet wat ek vir julle beplan het,” sê die Here. (NLV)
Ons vier nie net Francois se 22ste verjaardag nie, maar ook ’n geseënde lewe, veilig in die holte van die hand van die Vader. Hoe gou het die tyd nie verbygegaan nie. Hy was anderdag nog ’n klein kannetjie met krulhare en dimpels. Nou is hy ’n groot man besig om vir dokter te leer.
Oor ontbyt dank ons die Here vir sy lewe, vir die jong man wat hy is, vir die seën wat hy ons bring. Ons standvastige, liefdevolle kind. Maar ek kan nie help om vandag, op die viering van sy geboortedag, te dink aan die tyd, nie so lank gelede nie, wat ons hom amper verloor het nie.
Hy was in die middel van graad 11, dié skooljaar waarin kinders groot besluite oor hul toekoms moet neem, toe hy in die hospitaal opgeneem is met ’n gebarste blindederm. Vir meer as tien dae het ons kind in die intensiewesorgeenheid geveg om sy lewe.
Ek en Johan het ons dae langs sy bed en in die wagkamer voor die eenheid deurgebring. Biddend, smekend dat God hom vir ons moet spaar. Toe hy uiteindelik ontslaan is, het ons kind nie net maer en bleek huis toe gekom nie, maar ook met ’n nuwe wete en diep vasberadenheid wat hy met die res van sy gespaarde lewe wil doen. Dié tyd in die hospitaal het aan hom gewys hy wil ’n dokter word.
Gee jul toekoms in die hand van die Vader oor. Bid saam oor dit wat God vir julle as gesin en huweliksmaats in gedagte het. Onthou, God is goed en getrou.
Here, u Woord sê dat U vir ons ’n toekoms beplan, voorspoed en nie teenspoed nie. Laat ons veilig in dié wete rus. Amen
1 Maart
Hy is altyd daar vir jou
1 Petrus 5:7 – Werp al julle bekommernisse op Hom, want Hy sorg vir julle.
Vriendin Truida laat weet haar man is klaarblyklik met ingewandskoors in die hospitaal in Dar es Salaam opgeneem. Hy is die afgelope paar maande reeds werksaam in Tanzanië, waarheen hy vroeër vanjaar deur sy werkgewer, ’n groot bankgroep in Suid-Afrika, verplaas is.
Net ná Nuwejaars vertrek hy om vir hulle ’n woonplek te gaan soek, ’n skool vir die dogters te vind en om daar te begin werk. Truida en hul twee dogters bly vir eers in Suid-Afrika agter totdat hul huis verkoop en alle reëlings vir die groot skuif afgehandel is. Ons deel die afgelope paar maande as vriende op die buitekring van hul gesinslewe die proses van wortels uittrek en verhuis na ’n onbekende bestemming ver van dit wat bekend is.
Om te verhuis na ’n vreemde land is nie maklik nie. Ten einde laaste is die huis en motors verkoop, blyplek vir die honde gevind en Truida en die dogters amper op pad. Op die vooraand van hul vertrek kuier sy en die kinders vir oulaas saam met haar ouers in die berge waar sy die nuus van haar man se siekte hoor. My hart gaan uit na haar (én hom) toe ons die oproep kry. Hoe magteloos moet sy nie voel as sy dink aan haar man in die hospitaal nie! Hoe alleen moet hy nie voel nie.
Maar in my gees hoor ek weer Petrus se woorde aan die gelowiges in Klein-Asië wat sê: “Werp julle bekommernisse op Hom, want Hy sorg vir julle.” En hieraan troos ek my.
Gee jou bekommernisse oor aan Hom. God is getrou en sorgsaam, veral in tye van nood.
Here, daar is soveel dinge waaroor ek my bekommer. Dankie dat U altyd daar is vir ons. Amen
2 Maart
Moenie jou laste saamsleep nie
Matteus 11:30 – “My juk is sag en my las is lig.”
Die restaurantjie aan die oewer van die Visrivier is bekend vir sy lekker seekos. Die plek is onopgesmuk en met blou-en-wit geruite tafeldoeke versier. Twee jong vriende van Johannesburg kuier by ons.
Ná die ete is dit tyd om op die strand te gaan stap. Dis bewolk, maar nou en dan skyn die son flouerig deur die wolke. Ons loop ver, verby waterpoele en oor die wit duine. Lizl wil graag van die groot wit skulpe wat hier so volop rondlê, optel. Ons stap tot by ’n laagtetjie waar die skulpe wit en blink tussen die klippe teen die sand lê.
Met ’n sak vol skulpe draai ons om huis toe vir koffie en iets soets. Aan die voet van een van die duine lê ’n pragtige stuk dryfhout. Grys gebleik deur die son en skoongewas deur die gety. Ons predikervriend tel die stuk hout sommer net daar en dan op toe hy sien hoe ek dit bewonder. Hy gaan dit vir ons saamdra huis toe.
Die stuk hout is swaar, maar hy kla nie en dra dit heelpad oor sy skouer huis toe. Elke nou en dan kyk ek om om te sien of hy nog oukei is. “Jy kan dit regtig maar neersit!” sê ek later. “Nee, wat,” antwoord hy, “die stuk hout herinner my aan al dié laste wat ons met moeite saamdra en nie voor sy voete wil neersit nie.”
Vir die laaste deel van die pad stap ons in stilte huis toe.
Skryf ’n lys van al jul bekommernisse neer op ’n stuk papier.Lê dit aan die voet van die kruis neer en onthou Jesus se woorde.
Here, laat ons ons laste aan u voete neerlê en nie self ons probleme probeer oplos nie. Amen
3 Maart
Hy skep kuns uit splinters
Openbaring 21:5 – Toe sê Hy wat op die troon sit: “Kyk, Ek maak alles nuut.”
’n Vriendin wat mosaïeklesse gee, nooi my en Johan om een van haar Saterdagklasse by te woon. Onder ’n afdak buite is alles wat nodig is om mee te werk reeds uitgepak toe ons opdaag. Van die kleinste teëltjies tot die spesiale sement waarmee ons ons kunswerk moet afrond.
Johan besluit op ’n ontwerp in geel, grys en ander aardse ondertone van ’n akkedis, terwyl ek ’n vrolike blompatroon teen ’n helderblou agtergrond kies. Dit neem ure om ons kunswerkies te voltooi en ons is eers laatmiddag, hoogs ingenome met ons handewerk, huis toe.
Kort voor lank kom Johan een Vrydagmiddag by die huis aan met gereedskap vir mosaïekwerk by die huis. Dié Saterdag dra ons ’n tafel buitentoe waaroor ons ’n groot plastiekseil gooi en al die gereedskap op uitpak.
Die seuns, toe nog klein, kry elkeen ’n vierkant om te versier. Christoff kies ’n maan en sterre, terwyl Francois ’n hondjie aanpak. Hulle werk met groot konsentrasie en lomp seunsvingers om iets uit die gebreekte stukkies teëls te kan skep. Uit die flenters porselein van ’n kosbare blou-en-wit vaas uit Singapoer, wat deur een van die seuns in ’n wilde jaagtog deur die huis omgestamp is, skep ek en Johan ’n voëlbak vir die tuin.
Toe ons jare later na ’n ander blyplek verhuis en die seuns al groot is, kry elk van hul kunswerkies ’n spesiale hangplek teen ’n buitemuur en dartel bruingrys tuinvoëls steeds soggens met die eerste oggendlig in die water van die voëlbad van gebreekte porselein.
Erken jou gebrokenheid. Vra God om jou en jou maat se seerkry en stukkend wees tot sy eer te gebruik.
Here, dankie dat U heelmaak en nuutmaak, en lewende kunswerke uit splinterstukkies skep. Amen
4 Maart
Asem God heeltyd in
Psalm 25:5 – In U stel ek elke dag my verwagting.
Dis nog donker buite toe die voëltjies se