Saartjie Omnibus 6. Bettie Naudé
sê Bennie. Hy skud sy kop heftig heen en weer en vou sy arms beslis.
“Aikôna,” beaam Apie sy maat se woorde en maak dan dieselfde gebare as hy.
“Wag nou,” paai Saartjie, “ek weet julle is bang vir hom, maar ek is seker hy sal nie aan julle raak nie. Hy sal die brief net lees en dan vir julle ’n antwoord gee. Dis maar al.”
“Hoe weet jy hy sal nie aan ons raak nie?” wil Bennie weet.
“Wie sê hy sal ons nie sommer ’n paar taai klappe gee nie?” vra Apie en maak ’n paar sisgeluide om weg te steek hoe bang hy is.
“Ek weet dit net – vertrou my,” sê Saartjie. “As hy enigiets van julle verwag, sal dit net wees dat julle beleef moet wees en julle pette vir hom moet lig. So doen dit sommer sodra julle hom sien, dan sal alles reg wees. Dan sal hy nie aan julle raak nie.”
“Ja, maar ons moet deesdae nog buig ook,” sê Bennie, “sodat hy ons kan skop!”
“Dis glad nie so erg nie,” sê Saartjie. “Wees net nederig teenoor hom. Toe, asseblief, net hierdie een keer. Ek belowe julle as julle hierdie brief aflewer, gaan julle nie weer probleme met hom hê nie. Daai boef van ’n boelie gaan van môremiddag af so mak soos ’n lammetjie wees.”
Apie en Bennie begin nou belangstel. Hulle is bereid om te doen wat Saartjie vra as hulle die versekering kan hê dat Louis hulle nie meer so sal afknou nie.
“Ek belowe julle dit,” sê Saartjie plegtig. “Het ek julle al ooit iets belowe en nie woord gehou nie?”
Die twee seuns dink hieroor na. Hulle kan nie onthou dat sy al ooit gesê het sy sal iets doen en dit dan nie gedoen het nie.
“Wat is die plan?” wil Apie nou weet.
“Ek kan julle ongelukkig nie sê nie, maar julle sal sien. Gaan gee net die brief vir hom. Dan is julle teen môremiddag ontslae van die vent.”
Die seuns kyk na mekaar. Dan bespreek hulle die saak in fluisterstemme, maar Saartjie kan nog steeds elke woord hoor.
Bennie dink die ou gaan hul nekke omdraai. Hulle gaan soos twee lammetjies wees wat tussen ’n trop leeus instap.
Apie dink weer die ou sal nie so wreed wees voor sy pa en ma nie. Die ergste wat met hulle kan gebeur, is dat elkeen ’n skop kry.
Nadat hulle ’n rukkie so fluisterend gestry het, besluit hulle om die brief tog maar te neem. Hulle sal sonder pette op hul koppe soontoe gaan – dan hoef hulle dit mos nie vir die boelie te lig nie!
“Ons sal dit doen, Saartjie,” sê Apie, “maar daar is moeilikheid as dinge nie uitwerk soos wat jy sê nie.” Hy maak weer ’n paar sisgeluide – hierdie keer om haar te laat verstaan die moeilikheid gaan sommer baie groot wees as alles nie volgens plan verloop nie.
Bennie wikkel sy sproetneus op en af om te wys hy gaan ook baie moeilik wees as hulle hul lewens waag en daarna nog steeds geboelie word.
Die twee seuns loop uiteindelik sonder hul pette daar weg. Saartjie gaan sit in die koelte onder die boom en wag vir die antwoord.
Apie en Bennie maak die De Jagers se tuinhekkie versigtig oop. Hulle los dit vir veiligheid oop, want miskien moet hulle vinnig weghardloop.
Die twee stap met die tuinpaadjie op. Hul harte bons. Apie klem die brief styf in sy hand vas.
Louis sit toevallig in die tuinhuisie naby die hekkie. Hy kyk met ’n frons op sy voorkop na die twee outjies wat so bang na die voordeur toe mik. Hy sou nooit kon dink hulle sal dit waag om hierheen te kom nie. Hy wonder wat hulle wil hê.
Toe hulle regoor die tuinhuisie is, bulder Louis: “Hei! Wat soek julle?”
Die seuntjies het hom nie gesien nie en wip soos hulle skrik. Apie laat val sommer die brief. Hulle swaai om en kyk na Louis wat op ’n bankie in die tuinhuisie sit. Die twee kom soos een man op aandag en buig lomp. As hulle nou pette gehad het, het hulle dit sommer baie hoog in die lug op gelig.
“Ek sien julle maniere verbeter darem,” grom Louis. “Wat wil julle hê?”
Apie raap die brief van die grond af op en stap huiwerig nader. Bennie bly staan waar hy is. Hy loer vinnig oor sy skouer om seker te maak die tuinhekkie is wel oop. Hy staan gereed om vinnig weg te hardloop as dinge gevaarlik raak.
Louis ruk die brief uit Apie se hand en lees vinnig. Hy word rooi in sy gesig en bal sy vuis. Dit is ’n yslike groot vuis en Apie staan sommer by voorbaat ’n paar treë weg.
“Simpel meisiemens!” bulder Louis en lees die brief dan weer:
Beste Buffel
Jy dink seker jy is nou ’n grootmeneer omdat jy vir arme Galpil wat baie kleiner as jy is ’n pak gegee het. Wel, jy is nie. Ek en al die ander kinders van Lynnekom dink nog steeds jy is ’n lafaard en ’n boelie – en ek is nie bang om dit reguit vir jou te sê nie, in jou gesig. Maar ek dink jy is bang om my te ontmoet! Jy skrik vir ’n meisie! Foei tog!!
As jy nie bang is nie, ontmoet my en my vriendin Lina môremiddag vieruur onder die wilgerboom op die damwal. Die dam is by die spruit naby die plek waar jy en Galpil baklei het.
Ek en Lina wil ernstig met jou praat, maar ons is seker jy sal nie soontoe kom nie. Jy is te veel van ’n lafaard. Wê! Ek steek vir jou tong uit!
Laat my weet of jy vieruur daar sal wees en of jy te bang is om twee meisies te ontmoet!
Saartjie Baumann
Louis de Jager is woedend. As hy daardie astrante meisiemens nou in die hande kry, gee hy haar sommer ’n paar taai klappe, vroumens ofte nie!
“Sê vir haar,” bulder hy en Apie staan nog ’n paar treë agteruit, “ek sal môre daar wees. Ek gaan haar oor my skoot trek en haar ’n pak slae gee – dís wat sy kortkom. Weg is jy, voor ek jou ook sommer gryp!”
Bennie en Apie is soos die wind daar weg. Hulle hou aan hardloop tot hulle by Saartjie is.
“Hy was baie kwaad oor jou brief,” sê Apie uitasem. “Hy sê hy gaan jou môre ’n pak slae gee.”
“Hy was so kwaad,” sê Bennie opgewonde, “dat hy skoon vergeet het om ons te skop!”
Saartjie glimlag. Sover verloop haar plan nog uitstekend. Die boelie gaan môremiddag vieruur by die damwal wees en sy sal met ten minste nog twintig meisies daar wag. Die dag van afrekening het uiteindelik aangebreek.
5
Die dag van afrekening
Die ure op skool gaan die volgende dag vir Saartjie gans te stadig verby.
Alles is gereël. Anna en Lina het maklik twintig meisies bymekaar gekry. Hulle kon selfs nog meer gekry het as hulle wou. Niemand hou van die boef van Kaapstad nie. Feitlik almal se kleiner boeties het al onder hom deurgeloop.
“Jy is in bevel van die meisies, Anna,” sê Saartjie tydens pouse. “Jy moet hulle goed laat wegkruip, maar nie te ver weg nie. As ek en Lina daai boelie pak, moet julle vinnig spring en ons kom help, want hy’t vir Apie gesê hy gaan my oor sy skoot trek en my ’n pak slae gee.”
Anna en Lina luister aandagtig na die finale reëlings. Saartjie sê sy en Lina sal net so ’n paar minute voor vier by die damwal aankom. Die meisies moet dan al klaar daar wegkruip en tog asseblief nie almal opspring om vir hulle twee hallo te sê nie, want netnou is Louis ook vroeg en sien hulle. Anna moet net ’n wit sakdoek uit haar wegkruipplek waai. Dan sal Saartjie en Lina weet alles is reg en die meisies is daar.
“’n Paar van die meisies het gevra of hulle kieries en stokke moet bring,” sê Anna droogweg.
“Nee, moenie laf wees nie,” snou