Acı həyat. Roman. Fatma Ahmed kızı Nabieva
alıb – Mələyə: tamam söz verdim. Xayiş edirəm inan deməyəcəm burda olduğunu kimsəyə. Mən bir səhv etdim Dənizlə razılaşdım, bu hala düşdün. Məndə düşünmüşdüm yaxşılıq edəcəyik sənə. Biz edən yaxşılığın içinə, sözünün ardını demədi. Mələk – Uğura: tamam dostum səni bağışladım, Dənizlə – Gülsümdən fərqli olaraq. Elə baxdı ki Uğur duyduğunda, – Mələyə: of dostum inan dünyanı hədiyyə etdin mənə, coxsağol. İnan vallah çox pis olurdum, sənə dost deyə bilmədiyimçün. Mələyin qolundan tutub özünə sıxıb, otaqdan apardı yemək yeməyə. Qapıdan çıxarkən – Mələyə: bax dostunun bişirdiyini bəyənəcəksənmi. Mələk zarafatla – Uğura: inşallah uğurlu hazırlamışsan yeməyi. Uğur zarafatına gülümsəyib, qapını örtüb cıxdılar otaqdan. Uğur – Mələyə: bunu səninçün hazırladım dostum gəl hələ, getdilər.
Səlimdə Dənizlə evlərində oturmuşdular, masa arxasında axşam yeməklərini yeyirdilər. Atası 55 – 60 yaş arasında yaraşıqlı kişi idi. Atası – Səlimə: deyirsən dostunun maşınında qəza etdiniz. Səlim – Atasına: narahat olma görürsən yaxşıyam. Atası şüphəli baxışla baxdı ikisinədə. Xadimə gəldi əlavə yemək qoydu qabda masaya, – Səlimə: Səlim bəy siz bunu yeyin. Səlimin sevmədiyi yemək idi. Xadiməyə nə isə demək istəyirdi, atasının özünə baxdığını görüb – xadiməyə: tamam yeyərəm. Xadimə getdi, Dənizdə özünü toparlamağa çalışırdı ki, atası şüphələnməsin. Ancaq atasının elə bil ürəyinə dammışdı nə isə gizlətdikləri. Atası – Dənizə: qızım bilirəm qardaşın səni az bulaşdırmadı yalanlarına. Mənim bilmədiyim bir şey varmı? Dəniz gülümsədi, —atasına: yox atacan heçnə olmadı. Atası oğluna baxdı, artıq söz demədi, – ikisinədə: yeməyinizi yeyin, nuş olsun. İkisidə can dərdi yedilər atası şüphələnməsin deyə.
Uğur yeməyi dadsız hazırlamışdı. Zarafatla – Mələyə: bəzən dediyin kimi adım hər yerdə işə keçmir dostum. Uğur elə ürəkdən güldü ki, Mələk gəldiyindən birinci idi Uğuru belə ürəkdən gülən görürdü. Mələk başını narazılıqla sirkələyib gülümsədi, bir anlıq öz dərdini unutdu. Mələk – Uğura: yaxşıdır dostum əllərinə sağlıq, birdən dışada yağış yağmağa başladı. Mələk yağan yağışın səsini duyduğunda, nədənsə kövrəldi. Uğuru üzməməkçün qalxıb getdi, ağladığını görüb üzülməsin deyə. Uğur ardınca baxıb çəngəli boş qaba qoyudü üzgün – kefsiz. Bir anlıq gözlərini yumub nə isə düşündü. Ax Səlim, nə olardı dilini dişinə sıxsan bir dəfədə olsa. Mələyin kövrəlməsinə çox üzüldü.
Axşam yeməyindən sonra Səlim Dənizi otağına çağırıb sorğu – suala tutmuşdu. Dəniz sən bilirsən hardadır o pislik. Dəniz gizləmə məndən, onun harda olduğunu de. Dəniz – qardaşına: Səlim bax dedim bilmirəm, az sual ver atam duyacaq. Səlim birdən bağırdı – bacısına: duyanda duysun. İndicə zəng et Gülsümdən soruş hansı cəhənnəmdə saxlanmış. Dəniz qardaşınının yanında Gülsümü aradı. Telefonuda yüksək səsə açdı ki, qardaşı duysun danışdıqlarını. Az vaxtda Gülsüm ağlayaraq cavab verdi Dənizə. Dəniz Mələk hardadır bilirsənmi? qardaşından soruş hardadır de mənə yalvarıram. Burda onun məndən başqa kimsəsi yoxdur bilirsən. Dəniz qardaşına baxaraq – Gülsümə: bilmirəm məndə inan xəbərim yoxdu hardadır. Gülsüm ağlayaraq, – Dənizə: bəlkə qardaşın heyif çıxmaqcün qızı saxlamış, soruş nə olar. Səlim əsəbləşdi, əlindən telefonu götürüb – Gülsümə: demək ki bacın məndən qacıb gizlənə bilmiş hə? eybi yox tapacam mən onu. O zaman gününü görəcək pislik. Telefonu söndürüb atdı masaya əsəblə, düşündü hara gedər deyə. Dəniz qardaşına baxdı üzgün baxışlarla, əl çək qızı rahat burax. Səlim bunun axırı yaxşı bitməyəcək deyim bil. Hələ atam duysa heçdə yaxşı olmayacaq. Səlimin qulaqları duymurdu. Harada saxlandın sən? öz – özünə söyləndi. Dəniz əsəblə çıxdı getdi otaqdan. Səlim telefonunu götürüb kiməsə zəng etdi, alo nə oldu tapdınmı? bir iş becərmirsən. Əsəblə telefonu söndürüb baxdı.
Uğur otağa limonlu çay gətirdi. Mələk pəncərənin önündə dayanıb, dışarı baxırdı yağışa. Gəlib çayı uzatdı, – Mələyə: bəzən yağış adama keçmişdə olub keçənləri xatırladır. Yağan damçıları ilə torpağa və hər şeyə məlhəm olur. Mələk çayı götürüb – Uğura: yağışı sevərəm mən, ancaq şimşəkdən qorxub gizlənməyə yer axtarardım hər çaxdığında. İndi yağışa özümü bənzədirəm, buludlara qənim kəsilən ildırımı isə xalan oğluna. Düzü əsil şimşəkdən fərqli olaraq mən ondan qorxmuram. İndi yəqin məni axtarır heyifini almağa. Uğur çayından iiçib – Mələyə: narahat olma, mən varkən o sənə heçnə edə bilməz. Mələk – Uğura: qarışma sən, xalan oğluyla mənə görə düşmən olma, ondan qorxmuram. Ürəyi harda istəyir çıxsın qarşıma, mən ondan qaçmıram. Uğur dərindən nəfəs alıb – Mələyə: sən mənim qədər onu tanımırsan. Demirəm qorx, ancaq ehtiyat et mütləq. Mələk – Uğura: anam hələ burda çalışdığımı düşünür. Xəbəri yoxdur qızının ən yaxın bacısı sayılanın səhvi ucbatından, işinin polisə qədər çatdığını. Allahım sən mənə səbir ver. İnan ən başından ürəyimdə narahatlıq vardı, bu iş təklifini duyduğumda. Dəfələrlə soruşdum demədilər gərçəyi mənə, nə pis bir yermiş burası. Uğur sakit dayandı, qız haqlıydı durduq yerdə xalası oğlu başına bəla olmuşdu. Bunuda yaxşı bilirdi ki, Səlim elə – belə qızın yaxasını buraxmayacaqdı.
Beləçə o bir günü Uğur mağazada çalışırdı. Səlim gəldi, salam verib əyləşdi. Uğur çalışdı Səlim bilməsin Mələyin özüylə olduğunu. Uğur sakit sifarişi hazırlayırdı. Səlim – Uğura: neçəsən? baxmadan – Səlimə: gördüyün kimi. Səlim nəsə şüphəli baxaraq – Uğura: iş yoldaşın zəng etmədimi sənə? çalışmayacaqmı artıq. Uğura dönmədən – Səlimə: etmədi, bilmirəm hardadır. Səlim şüphələndi, – Uğura: mən demədim ki, sən bilirsən o hardadır. Uğur bir anlıq səhv dediyi sözünə düzəliş verməyə çalışdı. Dönüb – Səlimə: bax Səlim mənim sifarişlərim var, çalışmağım lazımdır. Çalışdığım bu sürəcədə, bir dəfə yaxşı çalışan və gözəl əl qabilyəti olan bir işçi tapdığıma sevinmişdim. Gəldin onuda davalaşıb kənarlaşdırdın, artıq nə lazımdır? qoy işimi görüm. Səlim kinlə gülümsəyərək, – Uğura: hə çox gözəl əl qabilyəti vardı iş yoldaşının, başını işarə etdi. Uğur dərindən nəfəs alıb, – Səlimə: nə istəyirsən qızdan? bax şikayət etdin cəzasını kəsəcəklər. Günah deyilmi bu etdiyin? İnan qız bilsə burası sizin mağazanızdır, heç çalışmazdı. Sud nə cəza verəcəksə razıdır, sən əl çək yazıqdır qız. Səlim qarşısına gəlib dayndı. Biraz baxıb – Uğura: o tanımadığın pislik məndən dəyərlimi oldu sənə? sözlərinlə şaşırırsan məni xala oğlu. Uğur bir anlıq baxdı, – Səlimə: unutdunsa xatırladım sənə xala oğlu. Sən məni qəfil vurub yıxdığında, Mələk mənə yardım etdi qaldırdı. Birdə Mələk səni mənə görə vurdu, bunu ikimizdə yaxşı bilirik. Mən haq olanın tərəfində olmağı sevirəm. Səlim kinlə gülümsəyərək, – Uğura: o məni sənə görə vurmadı səhvin var, biz öncədə rastlaşmışdıq o pisliklə. Qarşıma çıxdığına onu min peşman etməssəm adım