1
Por. El surrealismo en Espańa, Madrid, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, 1995, katalog wystawy.
2
Por. Surrealism: Two Private Eyes. The Nesuhi Ertegun and Daniel Filipacchi Collections, New York, Guggenheim Museum, 1999, katalog wystawy.
3
Surrealism. Desire Unbound, edited by Jennifer Mundy, London – New York, Tate Modern – The Metropolitan Museum of Art, 2001, katalog wystawy.
4
Por. La Révolution surréaliste, sous la direction de Werner Spies, Paris, Centre Pompidou, 2002, katalog wystawy.
5
Martica Sawin, Surrealism in Exile and the Beginning of the New York School, Cambridge–London 1995. Por. też: Dickran Tashjian, A Boatload of Madmen. Surrealism and the American Avant-Garde 1920–1950, New York 1995.
6
Whitney Chadwick, Women Artists and the Surrealist Movement, London–Boston 1985.
7
La femme et le surréalisme, réalisation de l’exposition et rédaction du catalogue Erika Billeter et Chantal Michetti, Lausanne, Musée cantonal des Beaux-Arts, 1987, katalog wystawy.
8
Surrealist Women. An International Anthology, edited with Introductions by Penelope Rosemont, Austin 1998.
9
Surrealism and Women, edited by Mary Ann Caws, Rudolf Kuenzli and Gwen Raaberg, Cambridge–London 1991.
10
Georgiana Colvile, Scandaleusement d’elles. Trente-quatre femmes surréalistes, Paris 1999.
11
Mirror Images. Women, Surrealism and Self-Representation, edited by Whitney Chadwick, Cambridge–London 1998.
12
Inverted Oddysseys. Claude Cahun, Maya Deren, Cindy Sherman, edited by Shelley Rice, Cambridge–London 1990.
13
Significant Others. Creativity and Intimate Partnership, edited by Whitney Chadwick and Isabelle de Courtivron, London 1993.
14
Renée Riese Hubert, Magnifying Mirrors. Women, Surrealism and Partnership, Lincoln–London 1994.
15
Por. Jacqueline Lamba, In Spite of Everything, Spring, catalog by Salomon Grimberg, Santiago de Compostela – Oakland – East Hampton – St. Petersburg, Fundación Eugenio Granell – Mills College Art Museum – Pollock – Krasner House and Study Center – Salvador Dalí Museum, 2001–2002, katalog wystawy.
16
Do najważniejszych publikacji na temat Dory Maar należą: Dora Maar. Fotógrafa, Bancaja, Centre Cultural Bancaixa, 1995, katalog wystawy; Mary Ann Caws, Picasso’s Weeping Woman. The Life and Art of Dora Maar, London – New York – Boston 2000; James Lord, Picasso and Dora: A memoir, New York 1997; Alicia Dujovne Ortiz, Dora Maar: prisonnière du regard, Paris 2003.
17
Por. Antony Penrose, The Lives of Lee Miller, London 1985; Carolyn Burke, Lee Miller, A Life, London – New York 2005.
18
Frida Kahlo zaistniała w kulturze masowej dzięki dwóm filmom fabularnym: Frida, naturaleza viva, reż. Paul Leduc, 1986, oraz Frida, reż. Julie Taymor, 2002, z Salmą Hayek w tytułowej roli. Szczególnie po sukcesie tego ostatniego obrazu aluzje do artystki zaczęły się pojawiać w tak niespodziewanych utworach, jak choćby w epizodzie Simpsonów.
19
Por. François Leperlier, Claude Cahun, l’écart et la métamorphose, Paris 1992; Claude Cahun, Écrits, édition présentée et établie par François Leperlier, Paris 2002; Don’t Kiss Me. The Art of Claude Cahun and Marcel Moore, edited by Louise Downie, New York 2006.
20
Por. Dorothea Tanning, Malmö, Malmö Konsthall, 1993, katalog wystawy; Dorothea Tanning, Between Lives. An Artist and Her World, New York – London 2001.
21
Por. The Magic of Remedios Varo, Washington, D. C., National Museum of Women in the Arts, 2000, katalog wystawy; Janet A. Kaplan, Remedios Varo. Unexpected Journeys, New York – London 1988; Remedios Varo. Catálogo Razonado, México, D. F. 1994.
22
Por. Leonora Carrington. The Mexican Years 1943–1985, San Francisco, The Mexican Museum, 1991, katalog wystawy; Whitney Chadwick, Leonora Carrington. La realidad de la imaginación, México, D. F. 1994; Susan L. Aberth, Leonora Carrington. Surrealism, Alchemy and Art, Aldershot–Burlington 2004. W tym samym roku „The New York Times” (14.05.2004) zamieścił na pierwszej stronie sekcji poświęconej kulturze kolorową reprodukcję autoportretu Carrington z 1938 roku (należącego do ofiarowanej The Metropolitan Museum kolekcji Pierre’a Matisse’a), nazywając go słusznie „symbolem feminizmu”.
23
Por. Annie Richard, Le Monde suspendu de Gisèle Prassinos, Aigues-Vives 1997; Annie Richard, La Bible surréaliste de Gisèle Prassinos, Wavre 2004.
24
Philippe Soupault, Les dernières nuits de Paris, Paris 1997.
