Borelioza i koinfekcje. Richard I. Horowitz
uskarżającego się na chroniczne dolegliwości.
Wszystkich pacjentów cierpiących na choroby przewlekłe mogą dotyczyć pewne elementy MSIDS, a ci, którzy mają chroniczne dolegliwości, mogą skorzystać z szesnastopunktowej mapy diagnostycznej, którą przedstawiłem na kolejnej stronie. Chroniczne stany zapalne leżą u źródła większości chorób przewlekłych, zatem znalezienie ich przyczyny, z wykorzystaniem mapy MSIDS, stwarza możliwość ich wyleczenia i poprawy ogólnego stanu zdrowia.
Stan zapalny będący przyczyną pozostałych dolegliwości mógł powstać w konsekwencji boreliozy oraz jej koinfekcji albo mógł być odpowiedzią na hiperstymulację układu odpornościowego, na toksyny środowiskowe, alergie pokarmowe, niedobór minerałów, brak równowagi mikrobiomu albo powiązane z nimi zaburzenia snu.
Nawet jeżeli w twoim przypadku reakcja na wdrożone leczenie jest pozytywna, mogą ci towarzyszyć długoterminowe, uciążliwe skutki uboczne. Jedną z korzyści wynikających z zastosowania modelu MSIDS jest to, że być może uda się uniknąć tych dolegliwości dzięki znalezieniu innych uleczalnych przyczyn tych symptomów i procesu chorobowego.
Jest to narzędzie diagnostyczne, które może być dla lekarzy mapą do wykorzystania nie tylko w kontekście leczenia pacjentów z boreliozą i koinfekcjami, lecz także w przypadku wszystkich, którym dokuczają przewlekłe niewyjaśnione symptomy. Niekiedy chorzy mogą cierpieć na dolegliwości, których do końca nie rozumiemy, ale mimo to możemy wyciągnąć kliniczne korzyści z tego modelu diagnostycznego. Zrozumienie zespołu MSIDS stanowi klucz do lepszego rozumienia chronicznych stanów chorobowych, ponieważ możemy dzięki temu rozszyfrować ukryte czynniki powodujące choroby przewlekłe.
MSIDS: nakładające się na siebie czynniki wpływające na przewlekłe dolegliwości
1. Choroba z Lyme i jej koinfekcje
2. Dysfunkcje immunologiczne
3. Stany zapalne
4. Toksyny środowiskowe
5. Zaburzenia z zakresu medycyny funkcjonalnej związane z niedoborem składników odżywczych
6. Dysfunkcje mitochondrialne
7. Zaburzenia endokrynologiczne
8. Zaburzenia neurodegeneracyjne
9. Zaburzenia neuropsychiatryczne
10. Zaburzenia snu
11. Dysfunkcje autonomicznego układu nerwowego i zespół posturalnej tachykardii ortostatycznej (postural orthostatic tachycardia syndrome, POTS)
12. Alergie
13. Zaburzenia układu trawiennego
14. Zaburzenia pracy wątroby
15. Zaburzenia bólowe/uzależnienie
16. Brak ruchu/kiepska kondycja fizyczna
UŻYWANIE SZESNASTOPUNKTOWEJ RÓŻNICOWEJ MAPY DIAGNOSTYCZNEJ MSIDS HOROWITZA
Możesz rozpocząć korzystanie z tego systemu, żeby określić, czy cierpisz na jakąś inną chorobę niż borelioza. Możesz się szybko dowiedzieć, czy masz MSIDS. Później będziesz mógł skorzystać z tego narzędzia wspólnie ze swoim lekarzem, żeby móc zmniejszyć intensywność swoich symptomów i poprawić ogólny stan zdrowia.
W pierwszym kroku musisz zdobyć kopie całej swojej dokumentacji medycznej. To może być trudne, jeżeli zasięgałeś porady licznych specjalistów. Jednak każdy pacjent ma prawo dostępu do informacji dotyczących stanu jego zdrowia. Dane te są kluczowe dla dostawcy usług medycznych, żeby mógł prześledzić całą historię choroby i leczenia i zadecydować, jakie postępowanie będzie dla pacjenta najlepsze.
Jeżeli udało ci się już zebrać całą swoją dokumentację, określ, czy kompleksowo i dogłębnie przebadano cię pod kątem wszystkich twoich dolegliwości, które zawierają się w Szesnastopunktowej różnicowej mapie diagnostycznej. Poniższa tabelka pozwoli ci zadecydować, o które badania powinieneś zabiegać, opierając się na wyniku uzyskanym w kwestionariuszu. Niniejsza lista zawiera najbardziej popularne różnicowe diagnozy i schorzenia medyczne odpowiedzialne za powiązane z nimi objawy.
Z założenia nie miała to być kompleksowa różnicowa lista diagnostyczna testów laboratoryjnych, którą należy rozważyć. Najbardziej popularny panel do diagnostyki boreliozy składa się z testów: Lyme ELISA, C6 ELISA i IgM/IgG Western Blots (w laboratoriach IGeneX Laboratories, które szukają pasków charakterystycznych dla bakterii Borrelia). Badania PCR, LTT (ELISPOT) i Nanotrap mogą być włączone w proces diagnostyczny w celu upewnienia się, czy wyniki uprzednio przeprowadzonych testów były negatywne czy niejednoznaczne.
Testy do identyfikacji kultur bakterii oraz wykrywające chemokiny zapalne w ślinie (np. CXCL9, CXCL10, CCL19) powinny zostać rozpatrzone w trzeciej kolejności, jeżeli można je wykonać w twojej okolicy.
Odnoszę się do tego panelu badań w punkcie „Sugerowany panel przewlekłej choroby z Lyme”. Gwiazdka „*” oznacza schorzenie, które nie jest częścią mapy MSIDS, ale jest częścią listy diagnostyki różnicowej, która powinna być wzięta pod uwagę w przypadku pacjentów zmagających się z danymi objawami.
Lista ta może pomóc każdemu, kto odbył wiele wizyt u specjalistów, którzy nie potrafili wyjaśnić przyczyny jego dolegliwości. Dostawcy usług medycznych mogą dołączyć kopię listy do karty pacjenta, żeby nie zapomnieć o tych badaniach, które zostały wykonane, i móc na niej odnotować, które przyniosły pozytywne, a które negatywne rezultaty.
Sam wykorzystuję listę, żeby wiedzieć, kiedy zalecić wstrzymanie albo zmienić antybiotyk, jeżeli mój pacjent przeszedł już kilka kuracji i żadna nie przyniosła mu oczekiwanych rezultatów. Dzięki liście mogę zweryfikować swoje podejście, sprawdzić do których jej punktów się odniosłem, a które niesłusznie pominąłem.
Tabela 2.1. Symptomy i powiązane z nimi dolegliwości medyczne na Szesnastopunktowej różnicowej mapie diagnostycznej MSIDS
* Te stany medyczne nie są z reguły częścią mapy MSIDS, jednak znajdują się na diagnostycznej liście różnicowej, która powinna być również brana pod uwagę w kontekście tych objawów.
Przykład: u jednej z moich pacjentek terapia nie skutkuje. Może cierpieć na zmęczenie nadnerczy z niskim poziomem kortyzolu i jeżeli antybiotyki nie zadziałają, wyślę ją na test DHEA/test na poziom kortyzolu w nadnerczach. Wyniki wskażą, czy pacjentka potrzebuje suplementów na zmęczenie nadnerczy czy i/lub hydrokortyzonu.