Strategia dla Polski. Отсутствует
Muza, Warszawa.
Koźmiński A.K. (1994), Kto zrealizuje „Strategię dla Polski?”, „Rzeczpospolita”, 23–25 września.
Koźmiński A.K., Noga A., Piotrowska K., Zagórski K. (2015), Operationalization and Estimation of Balanced Development Index for Poland 1999–2016, 16(3).
Koźmiński A.K., Noga A., Piotrowska K., Zagórski K. (2019), Emocje, racjonalność i rzeczywistość. Złożony indeks zrównoważonego rozwoju społeczno-ekonomicznego, w: Ekonomia i polityka. Wokół teorii Grzegorza W. Kołodko, E. Mączyńska (red.), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Laski K. (1990), The Stabilisation Plan for Poland, „Wirtschaftpolitische Blatter”, No 5.
Małecki W. (2018), Nowe uwarunkowania polityczne i ekonomiczne przystąpienia Polski do strefy euro, „Gospodarka Narodowa”, nr 2.
Mazowiecki T. (2013), Rok 1989 i lata następne, Prószyński i S-ka, Warszawa.
Mączyńska E. (2016), Inkluzywność jako cecha przyszłego ładu społeczno-gospodarczego, w: Ekonomia przyszłości. Wokół nowego pragmatyzmu Grzegorza W. Kołodko, M. Bałtowski (red.), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Mączyńska E. (red.) (2019), Ekonomia i polityka. Wokół teorii Grzegorza W. Kołodko, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Mączyńska E., Pysz P. (2019), Nowy pragmatyzm i ordoliberalizm – analiza porównawcza, w: Ekonomia i polityka. Wokół teorii Grzegorza W. Kołodko, E. Mączyńska (red.), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
North D.C. (2005), Understanding the Process of Economic Change, Princeton University Press, Princeton, New Jersey.
OECD (2019), http://www.oecdbetterlifeindex.org/#/11111111111.
Ost D. (2007), Klęska „Solidarności”. Gniew i polityka w postkomunistycznej Europie, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza, Warszawa.
Pach J., Kowalska K., Szyja P. (red.) (2016), Ekonomia umiaru – realna perspektywa? Nowy paradygmat Grzegorza W. Kołodko, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Phillips A.W. (1958), The Relationship Between Unemployment and the Rate of Change of Money Wages in the United Kingdom in 1861–1957, „Economica”, 25(100).
Piatkowski M. (2018), Europe’s Growth Champion: Insights from the Economic Rise of Poland, Oxford University Press, Oxford 2018.
Postuła M. (2007), W tyglu naszych finansów. Transformacja i reformy finansów publicznych w Polsce w dwudziestoleciu 1989–2008, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego, Warszawa.
Postuła M. (2017), Finanse publiczne w architekturze globalnej gospodarki. Teoria a polska praktyka gospodarcza, Difin, Warszawa.
Poznanski K.Z. (1997), Poland’s Protracted Transition: Institutional Change and Economic Growth 1970–1994, Cambridge University Press, Cambridge.
Poznański K.Z. (2000), Wielki przekręt. Klęska polskich reform, Towarzystwo Wydawnicze i Literackie, Warszawa.
Prescott E.C. (2019), Letter to Professor Grzegorz W. Kolodko, 25 stycznia, http://www.pte.pl/pliki/2/1/prescott_list.pdf.
Pysz P. (2008), Społeczna gospodarka rynkowa. Ordoliberalna koncepcja polityki gospodarczej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Rosati D. (1994), Output Decline during Transition from Plan to Market, „Economies of Transition”, 2(4).
Sachs J. (1993), Poland’s Jump to the Market Economy, MIT Press, Cambridge, Massachusetts – London, England.
Sadowski, Z. (2005), Transformacja i rozwój. Wybór prac, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, Warszawa.
The Legatum Prosperity Index (2019), https://www.prosperity.com.
UNDP (2019), http://hdr.undp.org/en/composite/IHDI.
Williamson J. (1990), What Washington Means by Policy Reform, w: Latin American Adjustment: How Much Has Happened?, J. Williamson (red.), Institute for International Economies, Washington, DC.
Williamson J. (1992), The Eastern Transition to a Market Economy: A Global Perspective, Centre for Economic Performance, London.
Williamson J. (2005), Differing Interpretations of the Washington Consensus, „Leon Kozminski Academy of Entrepreneurship and Management (WSPiZ) and TIGER Distinguished Lectures Series”, No. 17.
World Bank (1993), The East Asian Miracle. Economic Growth and Public Policy, The World Bank, Oxford University Press, New York.
World Bank (2008), The Growth Report. Strategies for Sustained Growth and Inclusive Development, The World Bank, Washington, DC.
„Strategia na rzecz odpowiedzialnego rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do 2030 roku)”, Dokument przyjęty uchwałą Rady Ministrów 14 lutego 2017 r., Urząd Rady Ministrów, Warszawa.
Rozdział 2
Długookresowe strategie gospodarcze – (nie)zbędne narzędzie polityki społeczno-gospodarczej Kazus: „Strategia dla Polski” i Rada Strategii Społeczno-Gospodarczej przy Radzie Ministrów
Elżbieta Mączyńska
Wprowadzenie
Trudno odmówić racji futurologowi Kevinowi Kelly’emu, który dochodzi do wniosku, że kreowane w wyniku dokonującej się obecnie rewolucji cyfrowej głębokie i coraz szybsze przemiany współczesnego świata sprawiają, że „żyjemy w czasach «stawania się» i wszyscy stajemy się nowicjuszami” (Kelly 2018, s. 23). Grzegorz W. Kołodko m.in. w książce pod symptomatycznym tytułem Wędrujący świat (Kołodko 2008) już wcześniej zwracał uwagę na dynamizm przemian współczesnego świata. Ta opracowana ponad dekadę temu publikacja zawiera wiele analiz wskazujących na złożoność globalnych przemian, zaś doświadczenia minionej dekady dowodzą nie tylko trafności zawartych tam tez, lecz wskazują, że owa wędrówka świata coraz wyraźniej przekształca się w galop (Kołodko 2008). To następstwo dokonującej się tzw. czwartej rewolucji przemysłowej (przemysł/gospodarka 4.0), wyrażającej się w rozwoju sztucznej inteligencji, stanowiącej synergiczne połączenie potencjału fizycznego, cyfrowego i biologicznego22.
Dla każdego kraju, także dla Polski, łączy się to z trudnymi wyzwaniami i koniecznością odpowiedzi na pytanie, czy i w jakim stopniu, w jaki sposób można takiemu galopowi sprostać i zoptymalizować nieuchronne w takich warunkach ryzyko, aby uniknąć rozmaitych dysfunkcji i schorzeń, błędów, zadyszki czy inwestycyjnego maruderstwa. W związku z tym powstaje fundamentalne pytanie, czy w warunkach galopującego świata możliwe i potrzebne jest kształtowanie wieloletnich strategii rozwoju społeczno-gospodarczego, czyli programów-drogowskazów, ukierunkowujących ten rozwój na pożądane cele. Nasuwa się zarazem pytanie o możliwości i zasadność ich długofalowego, strategicznego wyznaczania. W zawartych w tym rozdziale rozważaniach podejmowana jest próba odpowiedzi na te pytania.
Empiryczną egzemplifikację analizowanych zagadnień stanowią polskie doświadczenia związane z podejmowanymi pracami strategicznymi, przede wszystkimi dotyczącymi opracowanego w 1994 roku pod kierunkiem ówczesnego wicepremiera i ministra finansów Grzegorza W. Kołodki programu „Strategia dla Polski” oraz z łączącym się z tym programem powołaniem Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej przy Radzie Ministrów (RSSG) (Kołodko 1994). Program ten był instytucjonalnym przełomem w polityce polskiej transformacji ustrojowej, przełomem ukierunkowanym