Ware verhale van vergifnis. Helana Olivier
begin soek na die betekenis van die woorde wat die Heilige Gees my gegee het, maar ek kry niemand wat dit vir my kan vertaal nie. ’n Jaar later sit ’n vriendin langs my in die kerk en vertel my opgewonde dat sy pas ’n rekenaarprogram gekoop het wat woorde van Hebreeus na Engels kan vertaal. Ek dog my hart gaan staan. Ek vra haar om te vertaal wat ek gehoor het en dit vir my neer te skryf. Die betekenis het my verbyster gelaat oor God se goedheid: “Die Vader sal alles voorsien wat jy nodig het om weer heel en volkome te wees.” Hy het al op daardie oggend in Augustus 2008 geweet wat sy unieke plan vir my lewe is, al het ek nie my omstandighede verstaan nie en al kon ek nie sy plan sien nie.
Aan die begin van 2009 skryf ek my seun vir sy eerste jaar by die Universiteit van Potchefstroom in. Teen hierdie tyd is die mans al drie jaar lank weg en die twyfel, seer en onsekerheid is besig om ons families op talle vlakke af te breek. Johann se ouers en ons kinders kyk na my vir antwoorde, maar ek het nie eens vir myself antwoorde nie. Ek besluit om in hierdie tyd dat ek Gideon by die universiteit inskryf, weer te vas. Ek sê vir die Here ek soek antwoorde op twee vrae: Wat is die plan met my lewe, en waar is Johann?
Ek hou sestien dae lank op met eet. Ek het soveel energie. Die Heilige Gees en die Here dra my op maniere wat ek nie eens kan begin verduidelik nie. Ek sit tussen kliënte in ’n restaurant, maar daar is geen hongerte in my nie. Ek kan met vreugde my water drink. Ek het geen behoefte aan die kos voor my nie, want die Here dra my in hierdie vas. So gaan die vasdae verby en op dag veertien is ek steeds saam met my seun en my dogter in Potchefstroom. Ons sit in die Keg-restaurant en oorkant my sit ’n man wat ’n bord skyfies eet. Skielik is daar ’n oneindige lus in my om handeviervoet op die tafel te spring en soos ’n dier na sy tafel toe te kruip en die skyfies in my mond te druk. Ek vertel vir Carien van hierdie vreemde, skielike lus en sy kyk na my en sê: “Ma, ek dink nie dis van die Here nie.” Ek vra: “Sussa, hoe weet jy?” Sy antwoord deur vir my te sê: “Ma, jy eet nie eens skyfies wanneer jy kán nie.” Ek bly ’n rukkie stil en sê vir haar in my gees gaan ek aanvaar dat hierdie ’n aanval van die Bose is. Ek eet nie.
Later dieselfde middag is ek na die gastehuis toe. Ek gaan lê op my bed om ’n bietjie te rus. Skielik sê die Here vir my: “Marie, gee My jou woede.” Ek is ontsettend verras, aangesien ek rustig voel en glad nie kwaad is nie. Ek sê vir die Here: Here, maar ek is nie kwaad nie. Die Here sê vir my: “Marie, soek die bron van jou woede.” En die Here neem my terug in my lewe. So ver terug dat ek later weer die klein dogtertjie is wat baie siek is met asma en wat meer tyd met ’n suurstoftenk by die hospitaal deurbring as tuis. Die Here sê weer vir my: “Gee My jou woede.” En op daardie oomblik oorhandig ek my woede aan God die Vader. Ek gee ’n groot, swaar klip aan Jesus oor.
Toe sê die Here: “Marie, gee My jou wraak.” Ek doen weer dieselfde ding en sê: Here, kyk na my. Ek is heeltemal rustig. Die Here laat my onthou van almal wat ons in hierdie sage belieg, bedrieg en seergemaak het. Die Here bring elke persoon se gesig afsonderlik voor my en dan moet ek hulle soen, vergewe en vir Hom teruggee. Toe die Here my deur al hierdie mense geneem het, was dit weer soos ’n groot, swaar klip wat ek vir Jesus gegee het.
Die laaste ding wat die Vader van my gevra het: “Marie, gee My jou beheer. Ek is ten volle daartoe in staat om die situasie te hanteer. Jy hoef my nie te help nie.” Dit was vir my baie swaar om beheer aan die Here oor te gee. Ek is ’n “doen-mens”. Ek het altyd ’n paar planne. Vreeslik besig en pro-aktief. En weer gee ek die Here ’n reuseklip. Toe bring die Here my uit die visioen. Ek besef vyf uur het verloop vandat ek gaan lê het totdat ek weer volkome wakker was. Ek besef toe dit was Satan wat my in die restaurant aangeval het. As ek opgestaan en die skyfies geëet het, sou ek dalk nooit hierdie middag saam met God beleef het nie. Satan het geweet wat kom, wat die Here met my gaan doen – dat Hy my sou bevry.
Twee dae later, op dag sestien van my vas, is ek steeds in Potchefstroom, maar in ’n ander gastehuis. Dis ongeveer agtuur die aand en ek het pas klaar gebad. Ek sit en kyk na iets op TV en die volgende oomblik voel dit of iemand sy hand in my liggaam druk en my hart oopruk. Ek skrik verskriklik groot. Daarmee saam hoor ek die Here kliphard sê: “Jy sal my Woord regoor die wêreld verkondig.” Ek sit daar en ek het nie woorde nie. Ek verstaan vir die eerste keer hoekom Daniël elke keer op die grond neergeval het wanneer die engel met hom gepraat het. Daar is ’n verskriklike krag in God se stem wanneer Hy met jou praat. Jou hele wese weet die beste posisie is een so na moontlik aan die grond, want hierdie is Jahwe, hierdie is die God van hemel en aarde.
Ná daardie aand het ek weer begin eet. Die Here het my in verband met my tweede vraag nooit direk in woorde geantwoord nie. Hy het my nooit gewys waar Johann was of wat sy omstandighede was nie, maar Hy het my wel ’n visioen gegee waar Johann gekniel staan met sy kop ver vorentoe uitgestrek. Dit is die posisie wat hulle jou laat inneem voordat hulle jou kop afkap. Ek kon egter nie in my menswees daarna kyk nie. Ek het net geskree. Op daardie selfde oomblik het die Here my vier mans gewys wat in wit geklee is. Die vier mans was op die rand van ’n steil afgrond met hul rûe na my toe gedraai. Hulle het gestaan en wag vir die son om op te kom.
Somtyds is dit vir ons baie moeilik om te aanvaar dat God se wil soewerein is. Dat Hy in wat was, wat is en wat sal wees vir ons elkeen ’n goeie plan het – al kan ons dit nie sien nie. En dat in hierdie tye van swaarkry, hetsy dit ’n geliefde is wat gevange geneem word of kanker kry, of ’n kind is wat die pad byster raak of ’n geliefde wat verslaaf raak aan drank en dwelms, dit net menslik is om na elke bietjie hoop en eie menslike verwagting te gryp. Die moeilikste is om te aanvaar wanneer God “nee” sê vir al ons gebede oor ’n betrokke saak. Dit is nie maklik om Hom te vertrou as die uitslag nie is wat ons sou wou gehad het nie. Omdat Hy God is en omdat Hy die toekoms ken, sê Hy “nee” omdat Hy beter weet en ons liefhet.
In 2010 is ek vir die tweede keer in Israel, saam met Julius Magan. Ons is besig met lofprysing by die tabernakel. Ons stap deur die hele tabernakel en doen buitekant lofprysing. Terwyl ek staan en sing onder die tabernakel se materiaalflappe, vat God my en plaas my voor ’n goue muur. Dis ’n muur wat lyk of dit deel is van ’n berg, want ’n mens kan die voue en groewe sien. Tog weet ek terselfdertyd dat dit sag onder my vingers sou beweeg as ek daaraan raak. Die muur is gemaak van suiwer goud en terwyl ek in verwondering voor hierdie muur staan, sê God kliphard vir my: “Marie, jy is vry en my genade beskerm jou.” Te midde van die versengende hitte in die woestyn loop trane van dankbaarheid en lewe oor my wange. Ek besef die Here het die sirkel met my voltooi. Hy het my gewaarsku dat ek gelouter gaan word; dat Hy my gaan louter soos goud en silwer gelouter word. Hy het die vuur gebruik om die “dros” uit my lewe te haal; om elke selfsugtige begeerte, elke faset van my lewe wat nie tot sy eer en plesier was nie, van my af weg te neem. Hy moes Johann neem om mý lewe en die lewens van vele ander te verander.
Here, U het al die gemors in my lewe met u houtspaan afgeskep.
Ek weet, Here, dat U my gereinig het.
U het my deur hierdie geweldig moeilike periode gebring waar die vuur soms so fel was dat ek wou sterf.
Here, U het my gebring na die plek waar my grootste behoefte is om te leef volgens die wil van God die Vader.
U sê dan ook dat ek vry is: vry van gister, vry van my verlede, vry van my vrese en Here, ook vry van my verwyte rondom Johann se ontvoering. Maar meer nog, Here, vry om môre aan te pak, om my toekoms vas te gryp in die vertroue dat U ook vir my ’n unieke toekoms het.
Ek kan beweeg terwyl U my bedek met u guns. Wat meer kan ek vra? Ek weet, Here, dat U my elke dag bystaan, dat U my nooit verlaat nie.
U het my na die plek gebring waar dit nie meer saak maak wat presies met Johann gebeur het nie. Ek vra nie meer waarom nie. Ek wil nie meer weet wie verantwoordelik was nie, want U het my vrede gegee: daardie vrede waarvan die Skrif ons vertel dat dit so groot en so kragtig is, dit gaan alle menslike verstand te bowe.
Ek het vrede en vreugde.
U belofte in Jesaja 62 het waar geword. Ek het die vreugde van die Heilige Gees in my en ek is versorg na liggaam en gees.
Alle eer aan God die Vader.
So stap ek aan, opgewonde oor wat môre inhou in die vaste wete dat dit in sy wil is.
Verhaal 5: Negentien jaar van vergifnis