Swemlesse vir ’n meermin. Marita van der Vyver
my babasussie, is omdat ek nie soos omtrent al my maats kon weggaan vir die somervakansie nie.
As ek soos Sharon of Karin in Plet of Stilbaai op die strand kon lê, of soos Haar Skynheilige Hoogheid in Hermanus se in-plekke kon rondhang, sou ek sekerlik nie tyd gehad het om oor my sussie se toekomstige tienerjare te stres nie.
Ek sou heeltemal te besig gewees het om aan my tan te werk en met aantreklike ouens te flirt en hopelik ’n heerlike vakansieromanse op te tel waarmee ek maande lank by my pelle sal spog as die skool eers weer begin het. Dis wat Sharon en Karin en Petroné gaan doen as die nuwe skooljaar begin, daarvan is ek seker, en arme ou Hanna sal weer met haar mond vol tande sit en wonder hoekom sy nie ook ’n vakansieromanse kon beleef nie.
Oor ons vakansies
Die vorige keer toe ons kon bekostig om vir ’n somervakansie see toe te gaan, was Mana nog nie met Beyers getroud nie, dit was net ek en sy en Tibo. En omdat ek nog nie eens twaalf was nie, het ek meer in oulike boeke as in oulike seuns belang gestel.
Ek is steeds mal oor boeke, maar deesdae sal ek selfs die mooiste boek in die sand laat val as die mooiste ou op die strand kom aanbied om suntan lotion aan my rug te smeer. Nie dat so iets ooit met my sal gebeur nie. Ek is te vaal en vervelig om die mooiste ou op enige strand nader te lok.
Maar as ons soos ’n normale gesin langs die see kon gaan vakansie hou, sou ek minstens sulke normale drome kon gedroom het!
Nou het ons gesin so gegroei van Mana en Beyers getroud is en ons almal saam in die lelikste huis in die buurt moet woon en boonop ’n babasussie bygekry het, dat ons seker nooit weer genoeg geld sal hê om ’n vakansiehuis langs die see te huur nie.
Behalwe as een van Beyers se ryker en meer suksesvolle vriende uit die “vermaaklikheidswêreld” ons jammer kry en vir ons ’n vakansiehuis leen. Maar dis hoe ons laas winter in daardie verlate huis op die berg beland het waar die reën ons vasgekeer het tot hulle ons met ’n helikopter moes kom red. En dis rêrig nie ’n avontuur wat ek gretig is om te herhaal nie.
Ons kan seker iewers gaan kampeer, maar ons sal ’n sirkustent moet huur om genoeg slaapplek vir al sewe van ons te hê. En Beyers is te onhandig om enige tent op te slaan, wat nog te sê ’n sirkustent, en Yann is te lui om hom te help. En kan jy jou Mana met haar wilde hare en weird uitrustings tussen die ander kampeerders met hulle plakkies en swemklere voorstel?
Ons sal die freak show op die kampeerterrein wees. Veral as Tibo voor die tent sit en popspeel.
Dalk kan Amos ’n paar goëlkunsies uithaal, dalk is die ander kampeerders dom genoeg om vir so ’n konsert te betaal, dalk kan ons selfs genoeg geld verdien om vir Pampoen en Patat en die ander sirkusdiere te voer!
Nee, ek wil rêrig, rêrig nie saam met my gesin gaan kampeer nie.
Buitendien, ek haat gemeenskaplike badkamers en storte. Nie oor ek ’n bedorwe brokkie is nie, maar oor ek ’n onbedorwe kind is wat elke dag ’n badkamer moet deel met die ses ander lede van my gesin wat ek almal taamlik goed ken. Niemand kan tog van my verwag om in my vakansie ’n badkamer met ’n klomp vreemdelinge te deel nie!
Dan lê ek liewer die hele vakansie net hier in my kamer en sweet en lees en skryf.
Kies jy geld of kies jy geluk?
Ja, goed, ek weet. Ons is gelukkig omdat ons ouers mal is oor mekaar en omdat Tibo en Amos meeste van die tyd goed klaarkom (al moes die buurvrou op ’n keer die polisie bel omdat dit geklink het of hulle mekaar vermoor) en omdat die res van ons, in spite of everything, dit tog regkry om mekaar te verdra.
Maar toe Yann nou die dag weer begin kla oor hy nooit ’n beroemde rock-ster sal word nie oor hy nie die regte kitaar het nie, skop Mana weer af met die gewone preek oor geld wat nie geluk kan koop nie. En toe gee Yann haar so ’n skewe kyk en sê: “Ja, maar geluk kan ook nie geld koop nie, nè.”
Mana het oopmond na hom gestaar, so verbouereerd dat sy skoon vergeet het om verder te preek.
Ek dink nie Yann besef watter interessante filosofiese stelling hy gemaak het nie.
Geluk kan ook nie geld koop nie, nè.
Kou ’n bietjie aan hierdie korsie, Sussie. En laat weet my wat jy daarvan dink, eendag as jy dit verteer het, want ek kan nie besluit of dit baie dom of baie slim is nie.
5. Wat ek oor ouens kan sê
Wel, in hierdie stadium kan ek nie veel sê nie, behalwe dat hulle anders as meisies is.
Ek het nie genoeg ervaring van ouens nie, behalwe vir Leo en Peter en Groucho. En hulle is nie soos die ander ouens in die skool nie. Of dalk dink ek net so omdat hulle bereid is om saam met my en Sharon en Karin rond te hang?
Ek het seker meer ervaring van broers as die meeste ander meisies – en broers tel seker ook as ouens? Maar myne is mos nie my “regte” broers nie. So selfs oor broers kan ek my nie as ’n kenner uitgee nie. Toe ons almal saam in hierdie skreeulelike dubbelverdiepinghuis kom woon het – omdat al die mooier huise óf te duur óf te klein vir die hele spul van ons was – was dit vir my bitter moeilik om Yann en Amos as my broers te beskou.
Veral aangesien ek in die begin ’n bietjie verlief was op Yann.
Ja, ek kan dit seker nou maar aan myself en aan jou erken. Wanneer jy dertien is, sal Yann dalk al getroud wees en dan sal ons saam kan lag oor ek so simpel was om op my stiefbroer verlief te raak. Nee, ek glo nie ek sal dan al getroud wees nie. Ek wil eers ’n paar boeke skryf voor ek trou en kinders kry, want as die kinders eers daar is …
Mana sou moontlik ’n beroemde skilder gewees het as sy langer gewag het voor sy vir my gemaak het.
“Dit maak nie saak nie, Hanna,” sê sy altyd. “Jy beteken vir my sóveel meer as roem en rykdom!”
Maar sy sê dit so aanmekaar dat ek nou al lank wonder of sy nie haarself eerder as vir my wil oortuig nie.
En ek wil beslis nie hê my dogter moet eendag skuldig voel oor sy my briljante loopbaan bederf het nie.
Wie wil nou nie ’n ouer broer hê nie?
Toe Yann laas winter op my beste vriendin verlief raak, het ek begin besef hy’s nie rêrig my soort ou nie, hy’s meer my beste vriendin se soort ou. En toe kry ons boonop ’n babasussie wat my bloed én sy bloed deel. En toe word dit so stadigaan moontlik om aan hom te begin dink as ’n soort broer, al is dit nou ook ’n absolute pes van ’n broer. Is daar enige ander soort?
Ek hoop rêrig jy’t meer luck as ek met broers, Ariel.
Want watter meisie droom nou nie oor ’n ouer broer nie? Iemand wat met ander ouens baklei om haar eer te beskerm? Iemand wat sy aantreklike vriende huis toe bring en aan haar voorstel? Sodat sy altyd omring is deur ’n spul ouer seuns? Wat al die ander meisies jaloers sal maak?
Jammer, maar dit werk nie so nie.
Of dalk sal jóú drie ouer broers eendag gretig wees om jou te beskerm. Hulle is almal jou bloedbroers, wat darem seker ’n verskil maak. Maar Yann gaan dit beslis nie waag om sy aantreklike reguit neus te breek of sy perfekte reguit tande te verloor in enige geveg om ’n stiefsuster se eer te beskerm nie.
“Watse eer?” sal hy vra en sy skouers ophaal en wegstap.
En as hy die slag aantreklike vriende huis toe bring, kry ek skaars kans om na hulle te kyk, wat nog te sê aan hulle voorgestel word. Hulle verdwyn altyd in daardie donker vampieragtige kamer van hom waar die gordyne selfs op die warmste dag toegetrek bly. Waar die vae reuk van ou sweet en vuil sokkies en gemufte brood altyd in die bedompige lug hang, maak nie saak hoeveel deodorant hy soos insekdoder in die kamer rondspuit nie. Waar hulle ure lank depressing musiek luister en videospeletjies speel en onbeskofte grappe vertel en vreeslik vulgêr lag.
Goed, ek’s nie seker oor die onbeskofte grappe nie. Ek het hulle nog nooit afgeluister nie, só pateties is ek darem nog nie. Maar ek kan nie dink wat anders hulle so hard en so aanmekaar kan laat lag nie.
Tog seker nie die videospeletjies nie,