Die dekonstruksie van Retta Blom. Zelda Bezuidenhout
begin laaie ooptrek. Die boonste een is gesluit. Sy sal dit vir later los. ’n Sleutelmaker kry om dit te kom oopmaak as dit moet. Sy kyk op haar horlosie. Sy het nie genoeg tyd om alles te ondersoek soos sy graag wil nie. Dis nie asof sy wéét waarna sy soek nie. Seker maar iets wat die koue, onseker gevoel op haar maag sal wegvat en dit met ’n ander emosie sal vervang. Verligting. Dalk woede. Enigiets is beter as dit wat sy nou voel.
Daar is niks ongewoons in Tobias se lessenaarlaaie nie. ’n Paar onoopgemaakte koeverte wat lyk soos bankstate. Sy kan nie glo hy kry nog sy bankstate per pos nie. Sy het lankal digitaal gegaan met e-state. Enigiets wat minder gemors by haar huis inbring, is ’n bargain.
In die onderste laai maak sy ’n eienaardige ontdekking: die boek The Women’s Room deur Marilyn French. Beslis nie iets wat Tobias sal lees nie. Sy het dit as ’n jong vrou in die tagtigerjare gelees en gedink dis dapper, soos enigiets feministies destyds was, veral in Suid-Afrika. Die eksemplaar is oud en vuilgevat, maar dis nie hare nie. Retta hou nie boeke nadat sy dit gelees het nie. En soos met alle inligting in haar lewe, verkies sy deesdae die papierlose weergawe. Sy skud die boek om te kyk of daar iets uitval. Daar’s niks nie.
Die res van die studeerkamer lewer geen verrassings op nie. Sy soek sistematies deur die boekrakke om te kyk of daar dalk iets tussen of agter boeke weggesteek is. Waarna sy nou eintlik soek, is sy nie seker nie. Bewyse. ’n Tweede selfoon, dalk? Toe sy niks vind nie, besef sy dat indien daar ’n tweede foon is, dit waarskynlik saam met Tobias Kaap toe is.
Hy gaan binnekort terug wees. Sy wil stort en die kombuis regruk voor hy daar is. Sy kyk weer na die werksvlak van sy lessenaar. Dalk is daar leidrade wat sy gemis het. Vlieghengelgoed. Skryfgoed. ’n Leë bierglas. Sy moet haarself dwing om dit nie op te tel en kombuis toe te vat nie. Sy ruik daaraan. Dit ruik soos ou plaasbrood. Dis maklik om dit presies op dieselfde plek neer te sit, want daar’s ’n blink ringvlek op die hout waar dit gestaan het. Alles in haar wil ’n stoflap en meubelpolitoer gaan haal om die ringetjie uit te vryf voordat die vlek permanent is. Miskien is dit reeds te laat. Maar sy doen dit nie. Sy skakel die lig af, stap uit die vertrek en maak die deur agter haar toe.
Sy is in die slaapkamer, besig om ’n hangertjie agter haar nek vas te maak, toe hy instap. Sy het nie sy kar gehoor nie en ook nie dat hy die huis binnegekom het nie. Sy was dalk nog onder die stort. Dit beteken dat hy redelik lank geneem het om boontoe te kom. Sy wonder waarmee hy besig was.
“Daar’s my girl,” sê Tobias met ’n waarderende glimlag. Hy los sy tas op die vloer en stap na haar om haar met die vasmaakmeganisme van die hangertjie te help. Dis ’n silwer ewigheidsteken met ’n pienk diamant aan ’n ragfyn kettinkie – Tobias se geskenk aan haar twee Kersfese gelede. Nadat hy die hangertjie vasgemaak het, druk hy sy neus in haar nek en snuif diep.
“Jy ruik hemels.”
“Ek het pas gestort.”
Retta kyk na haar en haar man se weerkaatsing in die spieël. Sy het besluit hulle sal uitgaan vanaand, en het die sexyste rok in haar kas aangetrek. Swart, noupassend en so gewaagd dat sy nog nooit die moed gehad het om dit te dra nie. Die lae hals stel haar 36C-bates baie mooi ten toon – Tobias se geskenk vier Kersfese gelede. Sy het nie kos gemaak nie, maar sy weet nie of dit die hoofrede is waarom sy juis vanaand wil uitgaan nie.
“Hoe was jou trip?”
“Same old, same old.” Tobias wikkel sy das los.
“Volgende keer kom ek sommer saam. Dan doen ons saans iets lekkers.” Retta probeer agterkom of haar woorde enige reaksie uitlok. Sy sien niks.
Sy trek ’n borsel deur haar hare. Hy kom staan weer agter haar, druk haar teen hom aan. Sy voel hoe sy penis hard word teen die plekkie net bo haar boudspleet, waar daar twee vlak kuiltjies is.
“Wat van ons doen sommer vanaand al iets lekkers?”
Hy trek haar ritssluiter stadig oop. Die bostuk van haar rok val vorentoe en een volmaak-herskape bors ontsnap, dan die ander een. Met die laag uitgesnyde rugkant van die swart rokkie is daar geen manier waarop mens ’n bra daaronder kan dra nie.
Retta hou al ’n paar jaar nie meer van seks nie. Soms wonder sy of sy ooit daarvan gehou het. Miskien heel in die begin, voor die kinders. Sy onthou vaagweg uitgerekte buitelug-liefdemaaksessies met die son op haar boude en Rodriguez op die CD-speler. Tobias wat witwyn van haar lyf aflek. Al wat sy sedert daai eerste paar sorgelose jare kan onthou, is ’n tipe pligsbesef dat sy darem twee maal per week by haar man moet slaap. Dis wat Cosmopolitan se meningsopname as die gemiddeld vir getroude paartjies gerapporteer het. In hul vroeë veertigs het dit verminder na een keer per week en daarna besonder ongereeld gebeur. So ongereeld dat sy angstig daaroor geraak het wanneer weke verbygaan sonder enige intimiteit. Sy was kurkdroog en seer wanneer dit uiteindelik gebeur, totdat Leigh haar vertel het van die opwindende lubrikasiemiddels in allerhande kleure en geure wat mens kan gebruik.
Dis waarom Retta nou so verbaas is oor haar liggaam se reaksie op Tobias se ongeskeduleerde toenadering. Toe sy regterhand om haar een bors vou en haar tepel speels kielie, word al twee haar tepels kliphard en dit stuur aangename skokgolfies deur haar onderlyf.
Die orgasmefabriek werk nog, besef sy verbaas. Sy kan glad nie onthou wanneer laas Tobias haar tot orgasme kon stimuleer nie.
Jou bliksem, dink sy. Jou oë is toe, want jy maak asof ek sy is. Sy vind die gedagte onverwags eroties.
Sy draai om sodat sy na Tobias kan kyk. Sy ereksie beur nou so hard teen sy gulp dat hy nie vir haar kan wag nie, maar self die rits ongeduldig ooptrek. Sy trek die rok opwaarts oor haar heupe en borste en toe dit by haar polse kom, staan sy en Tobias vir ’n oomblik na mekaar en kyk. Retta met haar hande omhoog in die materiaalboeie van die swart rokkie, met net ’n bitter klein swart broekie aan. Tobias se oë is nie meer toe nie. Sy mond ook nie. Sy kan nie glo hoe magtig dit haar laat voel om hom so te sien nie. Die belaglike ereksie wat sy boxers laat lyk asof daar smokkelgoed in is. Sy glasige uitdrukking en idiotiese oop mond. Met haar hande nog vasgedraai in die swart materiaal, beur sy vorentoe en byt hom hard op sy bolip. Tobias skrik en lek met sy tong oor die bytplek. Hy proe seker die ystersmaak van bloed, want hy raak aan sy mond en kyk na sy vingers. Vir ’n oomblik kyk hulle na mekaar asof vir die eerste keer. Dan stamp Tobias vir Retta sodat sy op die bed val, haar hande steeds bo haar kop, verstrengel in haar rok.
Toe hy die flentertjie lap van haar broekie eenkant toe skuif en haar penetreer, is hul lywe honger vir mekaar en die seks hou nie lank nie. Dit eindig met ’n oerkreun wat sy oorsprong iewers in Retta se onderlyf het en boontoe beur soos lawa uit ’n vulkaan. Die ongewone byklanke uit die room-en-wit hoofslaapkamer het vir Charlie wakker gemaak en hy sit nou bekommerd en tjank aan die voetenent van die bed.
“Flippit, engel, watse boek het jy gelees?”
Tobias lê natgesweet teen die wit kussings en Retta weet hy kyk haar kaal lyf agterna terwyl sy badkamer toe stap.
Cheating Husbands and the Women Who Love Them, dink Retta wrang toe sy op die toilet gaan sit. Haar hele liggaam tintel nog van die aardskuddende klimaks. Die blote gedagte dat Tobias moontlik seks met iemand anders ook het, het haar in ’n dier verander vanaand. Sy is nie seker wat om met hierdie nuwe faset van haar psige te doen nie. Wat gebeur volgende? Hoe handhaaf sy hierdie nuwe standaard wat sy in die bed gestel het?
Retta Blom sit haar volgende stap net daar op die toilet en beplan. Sy sal haar japon aantrek en die bottel chenin blanc in die yskas gaan haal. Miskien ’n bietjie kaas en olywe. Postkoïtaal sal Tobie net so sag wees soos sy toerusting. Presies die regte tyd om hom vriendelik uit te vra oor sy Kaapse besoek. Nie onnodig baie vrae nie. Net ’n liefdevolle vrou wat belangstel in haar man se werk. Hy moenie weet sy vermoed iets nie. Sy sal hom bietjies-bietjies tou gee waarmee hy homself kan ophang.
Maar toe sy uit die badkamer kom, is Tobias vas aan die slaap.
“Chill, Ma.”
Dawid wil iemand huis toe bring vir aandete. Retta weet nie waaroor sy die mees paniekbevange voel nie: die meisie, wat saam met hom by die hotelskool studeer en seker met kritiese oë na haar kliniese kombuis gaan kyk, of die feit dat Dawid die kookwerk wil doen en ongetwyfeld haar