Quran hekayətləri. Sədrəddin Bəlaği
ayırdı. Nuh qəlbindəki qəm və kədərin yanğısından Tanrıya yalvarışla dedi: "Ya Rəbb, Sən müsibət çəkənlərin xilaskarı, yazıqların dadına çatansan. O, mənim nəslimdəndir. Sən özün söz verdin ki, mənim nəslimi xilas edəcəksən. İndi buyruq Sənindir".
Allah-Taala bu vəhyi göndərdi: "Ey Nuh, şübhəsiz ki, o sənin əhlindən deyil. Onun peyğəmbərlik kökü yox olmuşdur, çünki o, öz dinsizlik və inadkarlığı üzündən səninlə əlaqəsini kəsmiş, peyğəmbərliyini təsdiq etməkdən, sənə iman gətirməkdən çəkinmişdir. Biz yalnız möminlərin nicatını öhdəmizə götürmüşük. Bu işdə qohumluq əlaqəsi təsirsizdir və onun ölüm şərbətini içməsi, əzab oduna düşməsi şəksizdir. Belə işlərə əl atmaqdan çəkin və mahiyyəti səndən gizlin şeylər barədə söz demə. Məsləhətim budur ki, cahillərin cərgəsinə keçməyəsən".
Nuh başa düşdü ki, rəhm və mərhəmət hissləri ona üstün gəlibdir. Az qala ayağını ədəb həddindən və ləyaqət sərhədindən qırağa qoyacaqdı. Nuh tez Allaha pənah gətirib Ondan bağışlanmasını diləyərək dedi: "Ya Rəbb, mən Sənə pənah gətirirəm. Bilmədiyimi səndən soruşmaq istəyirəm. Əgər məni bağışlamasan, rəhm etməsən, ziyankarlardan olacağam".
Bu anda dalğalar və burulğanlar Nuhun inadkar oğlunu öz qoynuna çəkib həlak etdi.
Elə ki, İlahi intiqamı sona yetdi və zülmkarların kitabı bağlandı, göylər Tanrı buyruğu ilə yağışını kəsdi və yer suları uddu. Gəmi Çudi dağında dayandı və İlahinin zülmkarları uzaqlaşdırmaq barədəki fərmanı yerinə yetirildi. Nuha əmr gəldi ki, köməkçiləri ilə birgə yerə ayaq basıb İlahinin nəzəri altında yeni xoşbəxt həyata başlasınlar.
HUD7
Ad qəbiləsi Yəmənlə Oman arasında, Əhqaf torpağında naz-nemət içində yaşayırdı. Allah-Taala onlara çoxlu var-dövlət, bol-bol su vermiş, torpaqlarını barlı-bərəkətli, bağlı-bağçalı etmişdi. Camaat özlərinə uca-uca binalar tikmişdir. Bədənləri sağlam və güclü idi, xəstəlik nə olduğunu bilmirdilər. Bir sözlə, həyatları xoşbəxtlik və səadət içində keçirdi. Ancaq onlar həyatın mənbəyi – bu nemətləri bəxş edən haqqında fikirləşmir, şükür və qədirbilənlik əvəzində bütləri özlərinə Allah sayaraq onların qarşısında üzlərini yerə sürtür və o cansız əşyalara tapınır, sitayiş edirdilər. Bolluq və bərəkət anlarında qəbilə bütlərə minnətdarlıq edir, sıxıntı və çətinlik çağlarında isə onlardan yardım diləyirdilər.
Bir müddət belə keçdi. Dinsizliyin, bütpərəstliyin qaranlıq günləri ötdükcə qəbilə adamlarının əxlaq pozğunluğunu, zövqsüzlüyü, daşürəkliyi artırdı. Zalımlar zəifləri və yazıqları sıxır, əzirdilər. İnsan təbəqələrinin yaşayış səviyyəsindəki fərq elə dözülməz bir həddə çatdı ki, Allah-Taala qoluzorlulara, varlılara yol göstərmək, zəiflərin, kasıbların qolundan tutmaq, insanları pozğunluqdan, yaramazlıqdan xilas etmək qərarına gəldi. Tanrı qəbilənin dilini bilənlərdən, adət-ənənələrinə bələd olanlardan birini seçib peyğəmbərliyə göndərdi ki, onları Allaha ibadətə çağırsın, bu işdə onlara rəhbərlik etsin və fitnə-fəsadın, pozğunluğun kökünü kəssin.
Hud, qəbilənin adlı-sanlı nəslindən idi, əxlaq və məzhəbdə, səbr və dözümdə ad çıxarmışdı. Buna görə də Allah-Taala qəbiləni pis yoldan döndərmək, əxlaqlarını tərbiyə etmək və dinə-imana gətirmək üçün Hudu peyğəmbər seçdi.
Hud qarşıdakı çətinliklərə hazırlaşaraq bu ağır vəzifəsinə başladı. O da başqa böyük dəvət sahibləri kimi özünü dağı yerindən qoparan bir qüvvə ilə, qatı cahilləri yerində oturdan səbir və dözümlə silahlandırıb bütləri inkar etməyə, qəbilənin baxışlarını pisləməyə girişdi.
Hud dedi: "Ay camaat, axı bu daşlar nədir ki, özünü yonur, sonra da onlara pərəstiş edir və ağır, müsibətli günlərinizdə pənah gətirirsiniz? Bunların nə faydası vardır? Bunlar sizə nə xeyir gətirə bilər? Məgər sizin bu rəftarınız öz ağlınıza hörmətsizlik və insanlığın yüksək mövqeyinə qarşı nanəciblik deyilmi?
Başa düşün ki, sizin yeganə Yaradanınız vardır. İbadət və pərəstişə yalnız o layiqdir. Odur sizi yaradan, sizə ruzi verən, həyat bəxş edən və onu geri alan, yer üzündə sizi yaşadan və yedirib-içirdən, sizə cismani-mənəvi güc verən və var-dövlət bəxş edən də Odur. Siz də gərək Tanrıya iman gətirib haqq yolu ilə gedəsiniz və Allah-Taala qarşısında tərslik və inadkarlıq göstərməyəsiniz, yoxsa Nuhun tayfasının başına gələn sizin də başınıza gələr".
Hud bu nəsihətli sözlərini sidq ürəklə dedi və ümid etdi ki, hikmətli öyüdləri, təmənnasız çağırışı adamların qəlbinə yol tapacaq və onlar imana gələcəklər. Lakin gözlədiyinin əksinə olaraq bozarmış sifətlər və qəzəbli baxışlarla rastlaşdı. Onlar Huda dedilər: "Bu nə sayıqlamadır? Sən nə cürətlə bizi bütlər əvəzinə bir Allaha pərəstiş etməyə çağırırsan?! Bu bütlərə ona görə tapınırıq ki, onlar bizi Allaha yaxınlaşdırsınlar və Tarından günahlarımızın bağışlanmasını diləsinlər".
Hud dedi: "Ay camaat, Allah birdir, iman, mərifət və pak ibadət Ondadır. O, sizdən uzaq deyil, əksinə, canınızdan da sizə yaxındır. Günahlarınızın bağışlanmasında vasitəçi saydığınız bu bütlər isə, əksinə, sizi Ona yaxınlaşdırmağa qoymur. Onlar sizin cahilliyinizin, yolazmanızın əlamətidir".
Onlar Hudun çağırışından üz döndərib dedilər: "Biz səni ata-babalarımızdan qalma adətimizi pislədiyin üçün axmaq və düşüncəsiz adamlardan sayırıq. Sən kimsən ki, bu cür sözlər deyirsən? Sənin nəyin bizdən artıqdır? Sən də bizim kimi çörək yeyir, su içirsən. Sən də bizim kimi eyni həyat qanunları ilə yaşayırsan. Belə olduğu halda, nəyə görə Allah məhz səni bizim aramızdan peyğəmbərliyə seçmiş və sənə belə bir mühüm vəzifə vermişdir? Sənin barəndə başqa fikrimiz yoxdur, amma qorxuruq ki, yalançı olasan".
Hud dedi: "Ay camaat, mənim ağılda, huşda heç bir eybim yoxdur. Uzun illərdir ki, sizin içinizdə yaşayıram və indiyə kimi məndən pis bir hərəkət, yaramazlıq görməmisiniz. Allah sizin aranızdan bir nəfəri öz sifarişini çatdırmaq üçün peyğəmbərliyə seçmişdir. Axı burda qəribə və təəccüblü nə var ki? Məgər Allah öz bəndələrini başsız, peyğəmbərsiz qoymalıydı? Həyatlarını hərc-mərcliyə, qanunsuzluğa tapşırmalıydı? Hər halda mən sizin iman gətirməyinizə görə ümidsiz deyiləm və sizin yaramaz, ədəbsiz rəftarınızdan acığım tutmur, incimirəm. Nə qədər ki, gec deyil, ağılla hərəkət edin, huşunuzu başınıza yığın, gözünüzü açın və hər şeydə, hər yerdə, bu qəribə yaradılışın təbiətində, göylərin, ulduzların eyni qayda üzrə hərəkətində Allahın bir olmasını dərk edin. Allaha iman gətirin, Ondan üzr diləyin ki, bəlkə sizə faydalı yağış yağdırsın, sərvətinizi, var-dövlətinizi artırsın, qüvvət və qüdrətinizi ikiqat etsin. Fikirləşin və günahkarlar kimi haqdan üz döndərməyin. Bunu da bilin ki, siz öləndən sonra özünüzün yaxşı və yaman əməlləriniz qarşısında mükafat və cəza alacaqsınız. Ona görə də öz halınızı və axirəti fikirləşin. Deyilməli nə vardısa hamısını sizə dedim və vəzifəmi yerinə yetirdim.
Qəbilə adamları dedilər: "Şübhə
Qurani-Kərim, Hud surəsi, 51-60-cı ayələr.