Quran hekayətləri. Sədrəddin Bəlaği
öz sevdiklərindən bircə xahişi var idi: Onları bərk narahat edən, başqa dəvələri suya yaxın qoymayan, qəbilənin heyvanlarını qorxudan Salehin dəvəsini öldürmək.
Cavan aşiqlərin ürəklərindəki eşq alovu qüvvələrini, güclərini ikiqat etdi, cürət və cəsarətlərini artırdı və beləliklə, aşiqlər sevgililərinin istəyini yerinə yetirməyə hazırlıq görməyə başladılar. Qəbilənin yeddi nəfər başqa cavanı da onlara qoşuldu. Onlar sözləşib Salehin dəvəsinin qəsdinə durdular. Dəvə suvatdan qayıdanda pusquda duran Məsdə oxunu onun buduna tuşladı. Ox dəvənin sümüyünü sındırdı. Bu anda Qədr bin Salif qılıncını siyirib dəvəyə tərəf cumdu və onun aşıqlığına güclü bir zərbə endirdi. Dəvə diz çöküb yerə yıxıldı. Qədr nizəsini dəvənin sinəsinə soxub onu öldürdü.
Beləliklə, onlar Salehin dəvəsini öldürüb İlahi əmrindən üz döndərərək dedilər: "Ey Saleh, əgər sözlərin düzdürsə peyğəmbərsənsə, vəd etdiyin əzabı bizə göndər".
Saleh dedi: "Mən sizi o dəvəni incitməkdən çəkindirdim, lakin siz əlinizi günaha batırdınız. İndi isə üç gün ərzində sizə yetəcək əzabı gözləyin. Üç gündən sonra siz onun pəncəsinə keçərsiniz".
Saleh bu üç günlük möhlətini bəlkə də ona görə təyin etdi ki, qəbilə başçıları özlərinə gəlsin və əməllərinə görə tövbə edib Allahdan üzr istəsinlər. Ancaq onların ürəklərində qəflət və inadkarlıq elə dərin kök salmışdı ki, İlahi qorxusu təsirsiz oldu. Onlar Salehin sözlərini yalan və sayıqlama sayıb istehza ilə dedilər: "Əzabını tez göndər". Saleh dedi: "Ay camaat, öz bədbəxtliyinizə niyə tələsirsiniz? Niyə Allaha yalvarıb Ondan sizə mərhəmət göstərməsini xahiş etmirsiniz?"
Qəbilə başçıları yoldan azmış, şər qüvvələrə təslim olmuşdular. Onlar tövbə etmək əvəzinə Salehə dedilər: "Biz sənə və tərəfdarlarına uğursuz fal açmışıq, görün indi başınıza nə gələcək?!" Onlardan bir neçəsi bir yerə toplaşıb and içdi ki, gecə qaranlığı düşəcək Salehə və tərəfdarlarına hücum edib qanlarını tökəcək. Qəbilə başçıları sözü bir yerə qoydular ki, bu məsələni gizli saxlayıb heç kimə danışmasınlar.
Bu ağılsızlar güman edirdilər ki, Salehi öldürməklə canlarını əzabdan və qaçılmaz İlahi yazısından qurtaracaqlar. Ancaq Allah onlara möhlət verməyib hiylələrini alt-üst etdi, ədavət və hirslərini öz başlarında çatlatdı. Allah-Taala Salehi və ona qoşulanları qəbilə başçılarının bu qəsdindən xilas etdi. O kafirləri isə verdiyi vəd və öz peyğəmbərinin qələbəsi xatirinə əzab pəncəsinə tapşırdı. İldırım o zalımlardan qisas aldı, onları elə evlərində cansız cismə döndərdi. Daşdan tikdirdikləri uca qəsrlər belə o dikbaşları İlahi qəzəbindən xilas edə bilmədi.
Saleh o cansız bədənləri, sahibsiz görüb qəmgin və üzülmüş halda oradan üz döndərdi, başqa bir diyara yola düşdü.
İBRAHİM VƏ ÖLÜLƏRİN DİRİLMƏSİNİN ƏLAMƏTİ9
Babil camaatı bol nemət içində yaşayırdı. Ancaq onların günləri xoş keçsə də, yollarını azmışdılar. Adamlar öz əlləri ilə düzəltdikləri bütləri allah sayır, onlara pərəstiş və səcdə edirdilər.
Nəmrud bin Kənan Kuş Babil şəhərində hakimiyyəti ələ alaraq özbaşınalıqla camaata hökmranlıq edirdi. Geniş səlahiyyətinə, saysız var-dövlətinə, tükənməz qüdrətinə arxalanan Nəmrud camaatın olduqca cahil və ağılsız olduğunu görüb özünü allah adlandırdı və onları özünə pərəstiş etməyə çağırdı. O, açıq-aşkar görürdü ki, cəhalət hər yeri bürümüş və insanlar yollarından azaraq pozğunluğu özlərinə peşə etmişlər. Nəmrud öz-özünə fikirləşdi: "Bir halda ki, bu adamlar dilsiz-ağızsız qara daşlara, xeyrə-şərə yaramayan gərəksiz bütlərə pərəstiş edirlər, bəs mən niyə allahlığa və sitayişə layiq olmayım? Mənim ki, danışmaq və fikirləşmək bacarığım, ağlım, şüurum var! Vücudum onlar üçün xeyir mənbəyidir. Zərərlərini dəf edirəm, ehtiyaclarını ödəməyə, əzizlərini xar etməyə qadirəm. Onların hamısı üzərində hakimiyyət və qüdrətim var. Deməli, allahlığa və pərəstişə də mən daha layiqəm".
Babil ölkəsi özünün belə bir pozğun və düşkün dövrünü yaşarkən İbrahim dünyaya göz açdı. Allah-Taala ona haqq yolunu göstərdi. İbrahim iti düşüncəsi, güclü dərrakəsi və İlahi vəhyini nuru ilə anladı ki, Allah birdir və O, bütün dünyaya hakimdir. İnsanların yonub düzəltdiyi, sonra isə pərəstiş etdiyi bütlər və heykəllər isə İlahi iradəsinin qarşısında aciz və əhəmiyyətsiz şeylərdir. O qərara gəldi ki, öz tayfasını Allahın birliyinə inanmağa çağırıb onları bütpərəstlik uçurumundan xilas etsin.
İbrahimin qəlbi Tanrıya inamla, Yaradanın gücünə tam inamla dolu idi. O ürəkdən inanırdı ki, insanlar öləndən sonra yenidən dirilir və başqa bir aləmdə öz əməlləri üçün cavab verirlər. Lakin eyni zamanda o istəyirdi ki, bir çox həqiqətlərin mahiyyətini yaxşıca anlasın, ölülərin dirilməsini öz gözləri ilə görsün və hər şeyi aydın şəkildə dərk etsin. Odur ki, İbrahim öz Tanrısından xahiş edib bildirdi ki, ölülərin necə dirilməsini görmək istəyir. Allah-Taala ona buyurdu: "Məgər imana gəlməmisən?" İbrahim dedi: "Əsla! Mənə vəhy göndərdiyin andan imana gəlmiş və Səni tanımışam. Ancaq qəlbimdə dalğınlıq var. İnamımı daha da artırmaq istəyirəm".
İbrahimin məqsədi xatircəm olmaq və özündə yəqinlik hasil etmək idi. Odur ki, Allah-Taala onun duasını qəbul edib buyurdu: "Dörd quş tutub onları tikə-tikə doğra və bir-birinə qarışdır. Sonra həmin tikələri dörd yerə bölüb hər birini bir dağın başına qoy və quşları yanına çağır. Quşlar dirilib yanına uçacaqlar".
İbrahim İlahinin əmrini yerinə yetirdi. Quşların bədən üzvlərinin hər biri qaydasınca bir-birinə bitişdi və doğranmış hissələrinin hamısı öz yerini tutdu. Tezliklə quşlar İlahi qüdrətilə dirilib İbrahimin yanına uçdular. İbrahim yeri və göyü idarə edən Qadir Allahın bu qüdrətinə heyrətlə tamaşa etdi.
Bunlar həmin quşlar idilər: "Başı bədənindən üzülmüş, cəsədi tikə-tikə doğranmış quşlar. İndi isə budur, tikə-tikə doğranmış cəsədlər yenidən öz bütöv halına düşmüş və həyat nəfəsi ilə hərəkətə gəlmişdir. Doğrudan da, bu heyrətli mənzərəni görən kəs ölülərin dirilməsinin gerçəkliyinə, İlahi qüdrətinə şəkk-şübhə edə bilməzdi. Bu hadisə Allah-Taalanın qüdrətini göstərir və Onun hər şeyə qadir olduğunu sübut edir.
İBRAHİM ƏDƏB-ƏRKANLA AZƏRİ TƏKALLAHLIĞA DƏVƏT EDİR10
İbrahim öz tayfasını Allaha inanmağa çağırır və bu dəvətini bütləri pisləməklə başlayır.
Azər, İbrahimin ana tərəfdən babasıdır. O, adi bütpərəst deyil, həm də məşhur bütoynadan və büt satanlardan biri idi. Anası öləndən sonra İbrahimin ən yaxın adamı və məsləhətçisi Azər olmuşdu. Ona görə də hamıdan tez o, düzgün yola – Allahın birliyinə inanmağa dəvət olunmalıydı. Azərin özü büt düzəldənlər və bütpərəstlər arasında nüfuz sahibi olduğu üçün bu yolu qəbul etməsi pozğunluğun
Qurani-Kərim, Bəqərə surəsi, 262-ci ayə.
Qurani-Kərim, Məryəm surəsi, 41-48-ci ayələr.