Табыллыбат/табыллыбыт таптал. 2 ч.. Татьяна Поскачина
суруйара. Маҥнай утаа, төһө кыалларынан, эйэҕэстик кини уонна мин ардыбытыгар туох да хаһан да баар буолара сатамматын быһаара сатаан баран, тиһэҕэр, хатыылаах соҕус тылларынан, кытаанах тоҥуй куолаһынан кини миэхэ букатын наадата суоҕун биллэрбитим.
Ол күн итирик туруктаах биирдэ дьиэбит ортотугар баар буола түспүтэ. Бэлэс хайдарынан «Ханнаный Даша?? Ханнаҕыныа-ай?? Таҕыс, кэпсэтиэххэ!!!» – диэн хаһыытаабыта. Аҕам тута таһырдьа үҥкүрүппүтэ. Тугу эрэ хаһыытаһан ыла-ыла быһаарсаллара. Ийэм олус куттаммыт сирэйдээҕэ. Айаҕын саба туттан туран түннүгүнэн одуулуура.
– Оо, хара сордоох уола! Тугу гына кэлбитий, Даша? Туохха наадыйарый?
– Билбэппин, ийээ.
– Оттон эйигин көрдүүр буолбат дуо?! – Ийэм, олус сымнаҕас бэйэтэ, бэл, миэхэ хаһыытаабыта.
– Билбэппин ээ, ийээ. Наар көрсүөххэ, кэпсэтиэххэ диир. Мин суох диирбин өйдөөбөт. Аны бу тиийэн кэлбит, – мин эмиэ ыксалбыттан куолаһым үрдээн ылла.
– Ити киһини кытары дьөрү алтыһа сылдьаайаҕын! Туох да сиэр-майгы сыстыбатах киһитэ. Оҕото биир дэриэбинэ иһигэр баар аҕалаах эрээри, тыыннаах тулаайаҕа буола сылдьаахтыыр. Киһи үтүөнү кэтэспэт киһитэ! – ийэм миигин туох эрэ куһаҕаҥҥа уорбалаабыттыы көрөн ылар.
Марат бэрдэ суох майгылааҕын онто да суох билэбин эрээри, ийэм туттарыттан-хаптарыттан бу эппит тыллара эмиэ да туох эрэ атын суолталаахтарын тута сэрэйбитим.
– Аньыы даҕаны, ийээ, – ыйытардыы көрөн кэбиспитим.
– Бу саас идэтинэн итириктии сылдьан Евсеевтэргэ киирэн, итирэн охто сытар аҕаларыттан арыгы көрдүү сатаабыт үһү. Боруоктаһан турбуттар этэ. Ол сылдьан Ыстапааны олоппоһунан оройун хайа охсубут. Онно топпокко, түннүктэрин сууралаабыт. Аны кутталыттан сарылыы турар били ыалдьар кыыстарын кэтэҕин туура түһүөр диэри охсубут дуу, садьыйан кэбиспит дуу үһү. Ол муҥнаах онтон сылтаан балыыһаҕа сытан тахсыбыта. Ийэлэрэ Альбина ол күн суоҕа дииллэр. Баар да буолаахтаан хайыа эбитэ буоллар. Дьыала арыллан иһэн сабыллыбыта. Барахсаттары, арыгыһыт аҕалаах, элбэх оҕолоох кыаммат ыалы сэнээн кэбилэннэҕэ дии. Били силиэстийэлиир кэмитиэккэ абаҕалара улахан начальник буолбут диэн эрэллэрэ. Ол иһин кини баракааһа барыта таах хаалан, ууттан кураанах тахсан ити сылдьар. – Ийэм олус кыһыйбыт куолаһынан бүтэһик тылларын тииһин быыһынан сыыйа саҥарбыта.
Оо, аата сүрүн! Уонна хайдах маннык наҕыллык дьон-сэргэ ортотугар сылдьарый? Хайдах утары көрөрүй? Хайдах суобаһа оонньооботуй? Мин кинини уол быһыытынан сирэ эрэ сылдьыбыт буоллахпына, билигин киниттэн сиргэнэр, абааһы көрөр, ону ааһан куттанар дьикти куһаҕан сыһыан уһуктубута. Аҕам таһырдьаттан лаппа кыыһырбыт сирэйдээх-харахтаах киирэн кэлбитэ.
– Даша! – Кини хаһан да миигин Даша диэн ааттаабат буолара. Аҕам дьиҥэр сытыары сымнаҕас майгылаах киһи. Ол эрэн, бу сырыыга олус уордайбыт дьүһүннэммит этэ. – Өйдөө, ити Никииппэрэби кытары олох айах атан кэпсэтимэ даҕаны! Мин тылларбын өйдөө, Дария! Олох ыраах сырыт киниттэн!
Ити тыллар мин төбөбөр