Дилнома. Уктамхон Домлажонова
келин томондан келиб, тўй дастурхонида учрашиб қолишди. Тўй тўйлигидан ташқари, олимлар учрашуви рамзида ўтди. Чунки, келин томон университет домлалари, куёв томон Қишлоқ хўжалиги институти домлалари. Ўйин, мусиқа, куй, ҳазилумутойиба соҳасида ўзаро мусобақа ташкил қилишиб, оппоқ тонг отгунча тўй даврасини бўшатишмаган…
Қайнонам Фазилатхон онамиз (Оллоҳ раҳмат қилсин):
– Оиламизда биринчи тўй ва бу бош келин. Келинни қишлоққа, ўз хонадонимизга туширамиз, кейинроқ шаҳардан жой топилса, кетишларига қарши эмасман, – деганлари бўйича қишлоқдан қатнаймиз ишга. Нав қишлоғининг ичкарисидаги Стаханов участкасидан учта жарлик йўл ва Куркулдак устига қўйилган 25 метр чамасидаги қувурни пиёда босиб, марказий йўлга чиқамиз. Бунинг устига тонги соат бешдан йўл ҳаракати. Иккаламизда иккитадан оёқ кийим. Бири қишлоқнинг тиконзор тупроқ йўли учун, иккинчиси марказий йўлга чиққандан кейин шаҳар учун. Навдан тўқимачилик марказига етиб келгач, ундан шаҳарга келиш машаққатига чидаш қийин. Автобус одам зичлигидан бир томонга қийшайиб зўрға юради. Университет остонасига етиб келгунимча дарсдан кечикиб шарманда бўлмай деган хатар тарк этмайди мени. Турмуш ўртоғим Санкт-Петербургда аспирантурани битирган, кичик илмий ходим (69 сўм ойлик), соат тўўўиздан бешгача столини тарк этолмайди. Мен ўқитувчилик лавозимига ўтказилганман (120 сўм ойлик), икки пара дарсдан сўнг ё Навоий кутубхонасининг ўқув залида ёки ОДО паркининг сўлимроқ жойида китоблардан изланаман, баъзан шундай зерикиб кетаманки, ҳеч қаёққа сиғмайман. Соат бешдан кейин иккаламиз учрашиб, эрталабки келган йўлимиз билан шом қоронғисида қишлоққа кириб борамиз. Декабрь ойи бошларида шаҳарга, узоқроқ қариндошимизнинг уйларига кўчиб келиш имконияти туғилди. Шукурки, ишдан чиқиб, тўғри ҳеч кимни кутмасдан уйга кириб, аёл сифатида ғивирлаш имкониятига эга бўлган бўлсамда, бу хонадонда катта синовга тушиб қолдим. Қариндошимизнинг турмуш ўртоғи Германияда ҳарбий врач эди. Қариндошимиз Марғуба опа турмуш ўртоқлари олдига бориб, икки-уч ой туриб келишни режалаштириб қолдилар. Ёшлари тўўсондан ошган, бир кўзлари бир оз хиралашиб қолган қайноналари ва вояга етиб қолган икки ўғил, бир қизлари биз билан қолмоқда. Мен бутунлай бошқа шароитда тарбия топганман, онамнинг беваликдаги ўксик қалбларига малҳам бўлишга, кўпроқ китоб ўқишга, нимаики дастёрчилик бўлса вақтида бажаришга ҳаракат қилганман. Ака-уканинг бир-бирига китоб отиб жанжаллашганини, эшикни ичидан қулфлаб олиб, футбол тўпини бир-бирига отганини, бир кўзлари хира кампирнинг уларни тинчлантиришга зорланганларини кўрмаганман. Ҳафта давомида ишдан келгач олти кишининг хизматини, озиқ-овқатини бажо келтираман, шанба ва дам олиш кунлари онахонимизнинг бошқа ўғилларикелинлари, куёвлари-қизлари, набиралари келишади. Дам олиш кунининг шом қоронғисигача тик оёқда тураман, на қозондан қўлим бўшайди, на мулозаматдан ўзим бўшайман. Бунинг устига ўзим ҳам юкдорман, фарзанд кутяпмиз…
Ижтимоий-сиёсий ишлардаги фаоллигим анча сусайиб қолди.